ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 116

“ท่านอ๋อง… พระชายาบอกว่ามีเรื่องมาขอพบพ่ะย่ะค่ะ!”

ลู่หนานลังเลอยู่นาน แล้วสุดท้ายก็เข้าไปรายงาน

“ไม่พบ!” เซียวหลินเทียนตอบอย่างเย็นชา

“ไม่พบ? แต่หม่อมฉันเข้ามาแล้ว! ท่านไม่พบก็ทำได้แค่ต้องพบแล้วล่ะ!”

เสียงของหลิงอวี๋ดังเข้ามา เซียวหลินเทียนหันไปมองอย่างรังเกียจ แล้วก็พบว่าหลิงอวี๋เดินเข้ามาแล้ว

“เรือนนี้ไม่เลวเลย! ดอกไม้ต้นไม้ก็ได้รับการดูแลอย่างดี!”

หลิงอวี๋เดินไปก็มองรอบ ๆ ไปด้วย

เรือนหลักที่เซียวหลินเทียนอาศัยอยู่มีขนาดประมาณสิบหว่าห้อง มีการทำความสะอาดอย่างดี ทางเดินแกะสลักได้มีการทาสีใหม่มาแล้ว

“สมกับที่เป็นเรือนหลัก ดูสะอาดและมีราศี ดูแล้วเจริญหูเจริญตา! หลิงซิน เจ้าว่าเราย้ายมาอยู่ที่นี่เลยเป็นเยี่ยงไร?”

หลิงซินยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน ไม่กล้าพูด

ท่านอ๋องไม่ปรารถนาจะพบคุณหนู คุณหนูไม่รู้หรือ?

เรื่องที่จะมาอยู่เรือนหลัก ไหนเลยนางจะกล้าคิด!

“เซียวหลินเทียน เรือนบุหงาทรุดโทรมเกินไปแล้ว! หม่อมฉันอยากจะย้ายเรือนอาศัย ได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามยิ้ม ๆ

เซียวหลินเทียนมองนางอย่างเฉยเมย พลางเอ่ยลอดไรฟันออกมา “ไม่ได้!”

“อ๋อ เช่นนั้นหม่อมฉันอยากจะซ่อมแซมเรือนบุหงาใหม่เสียหน่อย สวนดอกไม้ด้านหลังก็อยากจะสร้างเรือนใหม่เล็กน้อย ได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋ถามอย่างอดทน

“ไม่ได้!”

เซียวหลินเทียนปฏิเสธไม่โดยไม่แม้แต่จะคิด

หลิงอวี๋ก็ยิ้มเลย “เซียวหลินเทียน ท่านเคยไปเรือนบุหงาหรือไม่? ท่านรู้หรือไม่ว่าเรือบุหงาทรุดโทรมจนฝนรั่วได้?”

“ท่านให้พวกหม่อมฉันไปอยู่ที่เรือนบุหงา หม่อมฉันก็ไม่บ่นสักคำ! หม่อมฉันจะออกเงินซ่อมแซมเองแล้วท่านมีสิทธิ์อะไรมาไม่เห็นด้วย?”

“เซียวหลินเทียน ท่านไม่ยอมรับว่าหม่อมฉันคือพระชายา หม่อมฉันก็ไม่บ่น!”

“แต่หลิงเยวี่ยเป็นลูกชายแท้ ๆ ของท่าน! ท่านจะปฏิบัติต่อเขาอย่างโหดร้ายเช่นนี้หรือ?”

หากหลิงอวี๋ไม่เอ่ยถึงเรื่องของหลิงเยวี่ย เซียวหลินเทียนก็ไม่ว่าอะไร แต่พอเอ่ยขึ้นมา เขาก็นึกถึงสิ่งที่ชิวเหวินซวงบอกกับตน

ไฟแห่งความโกรธปะทุขึ้นมาทันที เขาตะคอก

“หุบปาก... หลิงอวี๋ อย่าคิดว่าเรื่องที่หยดเลือดพิสูจน์สายเลือดนั่นข้าไม่รู้ว่าเจ้าทำอะไรลงไปนะ!”

“ท่านไปสืบหาดูได้ ไปคิดหาวิธีมาพิสูจน์ว่าเยวี่ยเยวี่ยใช่บุตรของท่านจริงหรือไม่!”

“แต่ในตอนที่ยังไม่ได้พิสูจน์ ท่านอย่าได้ทำเรื่องที่ทำร้ายเยวี่ยเยวี่ย! เพื่อเลี่ยงที่ตัวท่านเองจะเสียใจไปตลอดชีวิต!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างใจเย็น “หม่อมฉันจะยืนยันคำเดิม ทองแท้ย่อมไม่กลัวไฟ! หม่อมฉันไม่กลัวว่าท่านจะสืบหาหรอก เพราะว่าหม่อมฉันไม่มีสิ่งใดให้ละอาย!”

เซียวหลินเทียนจ้องหลิงอวี๋ เห็นว่านางอารมณ์เย็นลง ก็ใจเต้น แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “ข้าไปสืบหาดูแน่!”

“เจ้ามาในวันนี้ก็เพื่อเรื่องนี้ใช่หรือไม่?”

“แน่นอนว่าไม่เพียงแค่เรื่องนี้...”

หลิงอวี๋เงียบไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ย “ลู่หนาน หลิงซิน พวกเจ้าออกไปก่อน ข้ามีธุระจะคุยกับท่านอ๋อง!”

“เจ้าค่ะ คุณหนู!” หลิงซินถอยออกไปก่อนอย่างรู้งาน

ลู่หนานมองเซียวหลินเทียน เซียวหลินเทียนลังเลครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้าเบา ๆ

หลิงอวี๋เคยได้รู้แล้วว่า ร่างกายส่วนล่างของเซียวหลินเทียนไม่มีความรู้สึก เส้นเลือดอุดตัน หากจะรักษาขาทั้งสองข้างของเขาจะต้องใช้เวลานานมาก

กระทั่งลู่หนานเดินออกไป หลิงอวี๋จึงพูดไปตรง ๆ

“เซียวหลินเทียน ท่านไม่เคยคิดหรือว่า การที่ขาทั้งสองข้างของท่านไม่สามารถเดินได้นั้น จะส่งผลต่อปัญหาการสืบทอดทายาทหรือไม่?”