ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1152

หลิงอวี๋เห็นภาพนี้บนอัฒจันทร์ก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ

เซียวหลินเทียนมิได้โกรธแล้วหุนหันพลันแล่นแบบเมื่อก่อนแล้ว!

เขาพลิกวิกฤตที่มองมิเห็นได้อย่างยอดเยี่ยมมาก!

วิชากระบี่ที่ยอดเยี่ยมนี้ ทั้งสยบผู้ที่มีเจตนาร้ายได้ และยังปกป้องพวกอันเจ๋อมิให้โดนดูถูกได้ด้วย

ใต้หล้านี้จะมีกี่คนที่สามารถทำเช่นนี้ได้เล่า!

การกระทำเช่นนี้ทำให้จักรพรรดิอู่อันพยักหน้าอย่างพึงพอใจเช่นกัน

เดิมทีองค์ชายเว่ยคิดว่าเซียวหลินเทียนจะโกรธคนฆ่าคน จึงพยายามจะใส่ไฟเขา ไหนเลยจะคิดว่าเซียวหลินเทียนจะใช้วิธีนี้แก้ปัญหา

จ้าวฮุยมองแผ่นหลังของเซียวหลินเทียนด้วยแววตาเป็นประกาย แล้วเขาก็ตัดสินได้อีกครั้งว่าตนเลือกผิดไปแล้ว

ตอนแรกน่าจะเลือกเซียวหลินเทียนเป็นลูกเขยไปเสีย!

องค์ชายคังกัดริมฝีปากล่างแน่น เรื่องปาไข่เน่านี่เป็นความคิดของจ้าวเจินเจินที่อยากจะป้องกันไว้สองชั้น

‘หากเซียวหลินเทียนถูกไข่เน่าโยนใส่จนเต็มตัว จากนิสัยของเขาแล้วจะต้องโกรธแล้วฆ่าราษฎรเพื่อระบายความโกรธแน่นอนเพคะ!’

‘เช่นนี้หากเซียวหลินเทียนพ่ายแพ้แล้วสูญเสียเมืองไปก็จะถูกตัดหัวต่อหน้าธารกำนัลซึ่งเป็นโทษที่ร้ายแรง!’

‘ทว่าหากว่าเขาชนะ ก็จะมีความผิดฐานฆ่าราษฎรเป็นชนักติดหลังอยู่ เช่นนี้ก็จะไม่มีโอกาสที่จะได้ตำแหน่งองค์รัชทายาทแล้วเพคะ!’

องค์ชายคังไหนเลยจะคิดว่า แผนการที่วางไว้อย่างดี เซียวหลินเทียนเองก็ชักกระบี่ออกมาแล้ว ภาพตรงหน้ามันจะต้องเป็นสถานที่นองเลือด แต่กลับถูกเซียวหลินเทียนคลี่คลายไปได้เช่นนี้!

นี่มันตกม้าตายจริง ๆ!

แต่ความหงุดหงิดขององค์ชายคังก็เป็นเพียงชั่วครู่เท่านั้น กระทั่งตามทุกคนย้ายขึ้นไปบนเขาเพื่อชมการต่อสู้ทางน้ำ เขาก็อารมณ์ดีขึ้นแล้ว

องค์ชายเว่ยยังเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้ให้เซียวหลินเทียนอีก เมื่อรวมกับของตนแล้ว...

คราวนี้หากเซียวหลินเทียนมิตายในทะเลสาบ ก็ต้องตายบนแท่นประหาร

เรือรบของทั้งสี่แคว้นจอดกันอยู่ที่ปลายน้ำ เมื่อยืนอยู่ที่ริมหน้าผา มองลงไปก็จะเห็นการแข่งขันต่อสู้ทางน้ำด้านล่างนั้น

องค์ชายอิงอยู่อีกฝั่งเรือรบเซียวหลินเทียน เขายิ้มให้เซียวหลินเทียนอย่างมิได้มีเจตนามิดีพลางเอ่ย “ข้าดูแล้ว คนในฉินตะวันตกที่พอจะสมน้ำสมเนื้อกับข้าและองค์ชายหนิงก็มีเพียงแค่เจ้าแล้ว!”

“หากเจ้าพ่ายแพ้แล้วถูกตัดหัว เช่นนั้นก็หมดสนุกกันพอดี! ฮ่า ๆ… ฮ่า ๆ...”

ในเสียงหัวเราะที่วางอำนาจนั้นเจือความแปลกประหลาดอยู่ ทำให้คนคิดกันไปต่าง ๆ นานา

เหมือนเป็นการอุปมาว่า หากเซียวหลินเทียนตามไป ในฉินตะวันตกก็ไม่มีใครที่สามารถต้านการโจมตีขององค์ชายหนิงกับองค์ชายอิงได้แล้ว!

เช่นนั้นฉินตะวันตกก็จะเกิดเหตุบ้านเมืองวุ่นวายเดือดร้อนกันไปหมด!

แล้วก็เหมือนกำลังบอกว่า หากไร้ซึ่งเซียวหลินเทียนที่เป็นคู่ต่อสู้ที่สูสีกันผู้นี้ องค์ชายอิงก็คงจะรู้สึกเหงา!

เซียวหลินเทียนหันไปมององค์ชายอิง สำหรับองค์ชายอิงที่ภายนอกดูหยาบกระด้างผู้นี้ เซียวหลินเทียนมิได้รู้สึกเกลียดชังใด ๆ

ความเยาะเย้ยมิชอบใจหรือกระทั่งเจตนาของเขาล้วนอยู่บนใบหน้าหมดแล้ว คร้านจะปิดบัง

ส่วนองค์ชายหนิง เขามักจะมีท่าทางสง่างามอยู่เสมอ แต่ความจริงความคิดในใจเขาลึกราวกับมหาสมุทรยากแท้ที่จะหยั่งถึง!