ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1154

“เดินหน้า!”

เซียวหลินเทียนโบกธงส่งสัญญาณให้ผู้ถือหางเสือเรืออย่างเด็ดขาด

ลูกเรือทั้งหมดร่วมแรงร่วมใจกันพายเรืออย่างเต็มกำลังเพื่อให้เรือมุ่งไปข้างหน้าอย่างห้าวหาญ

“ถึงท่านอ๋องอี้จะอยากชนะแต่จะบุกไปเช่นนี้มิได้นะ! นี่เพิ่งจะแล่นออกมาได้มิไกลเท่าไร หากเรือเสียหายขึ้นมาคาดว่าจะต้องรั่วแล้วจมลงกลางทางเป็นแน่!”

ขุนนางผู้หนึ่งเห็นเช่นนั้นก็อดมิได้ที่จะส่ายหน้า

หลี่ว์เซียงมองเขาอย่างเย็นชา ท่านอ๋องอี้มิใช่คนโง่ เขาจะมิเข้าใจเหตุผลข้อนี้ได้เยี่ยงไรกัน?

ที่เขาทำเช่นนี้จะต้องมีเจตนาเป็นแน่

จักรพรรดิอู่อันกำลังดูอยู่อย่างเป็นกังวล เมื่อถูกขุนนางผู้นี้เอ่ยทะลุกลางปล้องขึ้นมาเช่นนี้จึงตะคอกออกไปอย่างมิพอใจ “ดูการแข่งขันไปเงียบ ๆ มิต้องพูดมาก! อ๋องอี้มิใช่คนโง่เสียหน่อย หากเจ้ารู้จักเขาก็จะเข้าใจ!”

“กระหม่อมผิดไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

ขุนนางผู้นั้นถูกจักรพรรดิอู่อันตำหนิไปเช่นนี้ก็หน้าแดงหูแดงขึ้นมาทันที จากนั้นก็โค้งตัวรับผิดแล้วถอยไปข้างหลัง

จ้าวฮุยยิ้มออกมาจาง ๆ มองไปข้างหน้าก็เห็นเซียวหลินเทียนที่บีบให้เรือรบขององค์ชายอิงหันหางเสือเรือหลบการชนของเซียวหลินเทียนด้วยท่าทางห้าวหาญ

จ้าวฮุยเห็นแล้วก็ใจเต้นขึ้นมา

ใช่เลย องค์ชายอิงก็มิใช่คนโง่เช่นกัน เขาจะช่วยให้องค์ชายหนิงได้สองเมืองของฉินตะวันตกไปได้เยี่ยงไรเล่า?

การชนกับเรือรบของเซียวหลินเทียน เรือขององค์ชายอิงก็จะได้รับความเสียหายเช่นกัน เช่นนั้นจะมิเป็นการเสียเปรียบองค์ชายหนิงหรือ?

กระทั่งเรือรบขององค์ชายหนิงเห็นว่าเรือรบองค์ชายอิงหลีกทางให้ก็ช้าไปก้าวหนึ่งแล้ว เรือรบของเซียวหลินเทียนขึ้นมาเทียบเท่ากับเรือรบองค์ชายหนิงแล้วก็ผ่านไปแล้ว

ตัวเรือทั้งสองลำมีการเสียดสีกัน เสียงกึกกักนั้นทำเอาอันเจ๋อเจ็บปวดใจ เรือของตนจะมิเสียหายใช่หรือไม่!

แต่ยังมิทันได้ไปตรวจสอบก็รู้สึกได้ว่า ที่ท้ายเรือถูกเรือรบขององค์ชายหนิงชนไปเล็กน้อย แล้วเรือรบก็สั่นอย่างรุนแรงทันที

นางซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งแล้วหลับตาปรับตัวให้คุ้นเคยกับการโคลงเคลงของเรือ

นางมิอยากให้ใครเห็น ที่ซ่อนตัวจึงลึกลับมาก นางมองเห็นข้างนอกได้ แต่คนข้างนอกจะมิเห็นนางเลย

จากมุมตรงนี้ นางมองเห็นเซียวหลินเทียนและลูกเรืออีกครึ่งหนึ่ง

องค์ชายหนิงโจมตีอยู่อีกหลายครั้ง แต่ก็ยังคงมิได้เปรียบเซียวหลินเทียน

เมื่อเห็นว่าเดินทางมาได้ครึ่งทางแล้วแต่เรือรบของเซียวหลินเทียนยังมั่นคงราวกับภูเขาไท่ซานและฝ่าคลื่นลมนำหน้าทิ้งห่างเรือสองลำไปแล้ว องค์ชายหนิงก็มิท้อ

เขายิ้มอย่างขี้เล่น ที่เซียวหลินเทียนแพ้มาสองครั้งล้วนแพ้เพราะความขัดแย้งภายในทั้งสิ้น

เขามิคิดว่าองค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังจะทนมิลงมือได้

เขาจะรอดูเซียวหลินเทียนเกิดอุบัติเหตุขึ้นอีกครั้ง...