ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1170

“ไทเฮาเสด็จแล้ว...”

พวกของหลี่ว์เซียงต่างก็ลุกขึ้นต้อนรับไทเฮา

เมื่อพวกอันเจ๋อเห็นไทเฮาปรากฏตัว ความกังวลที่มีต่อหลิงอวี๋เมื่อครู่ก็คลายลงไป

เผยอวี้แอบตำหนิหลิงอวี๋ สตรีผู้นี้ จะต้องทำให้ผู้คนตื่นตระหนกกันก่อนทุกครั้งแล้วจึงจะหยุดหรือ?

นี่จะต้องเป็นแผนการของพี่หลิงหลิงแน่นอน!

เขาว่าแล้วว่าหลิงอวี๋มิใช่คนโง่เขลาถึงเพียงนั้น ที่จะจัดตำรับยาพิษให้ไทเฮาแล้วถูกใครจับพิรุธได้

พระชายาเส้าเองก็ลุกขึ้นตามทุกคนเช่นกัน เมื่อนางเห็นไทเฮานางก็รู้เลยว่าครั้งนี้หลิงอวี๋ชนะอย่างแน่นอน

เช่นนั้น เพื่อเป็นการแสดงถึงความจริงใจในการร่วมมือ นางต้องออกโรงแล้ว

“ไทเฮา...”

ฮองเฮาเว่ยท่าทีราวกับเห็นวิญญาณ นางมองไทเฮาอย่างตื่นตระหนกแล้วก็มองไปทางไป่ซุ่ยอย่างโหดร้าย

ไป่ซุ่ยตกใจจนวิญญาณหลุดจากร่างไปแล้ว นางมิเข้าใจว่ามันผิดพลาดตรงที่ใด นางเห็นว่าไทเฮากระอักเลือดอยู่แท้ ๆ เชียว...

“เหอะ ๆ ไป่ซุ่ย ที่จริงข้าเคยให้โอกาสเจ้าแล้วแต่เจ้าก็พลาดมันไป...”

ในตอนที่เดินผ่านไป่ซุ่ย ไทเฮาหยุดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้าพลางทอดถอนใจ

แม่นมเว่ยมองไป่ซุ่ยด้วยสายตาเย็นชาพลางเอ่ยอย่างเยาะเย้ย “พวกเราสงสัยมานานแล้วว่าเจ้าคือหนอนบ่อนไส้ แต่ก็กลัวว่าจะใส่ความเจ้าอย่างมิยุติธรรม!”

“ผลปรากฏว่า เจ้าทนมิไหวเสียเองแล้ววางยาพิษไทเฮาซ้ำอีก ทั้งยังรีบร้อนวิ่งออกมาใส่ร้ายว่าพระชายาอ๋องอี้จัดตำรับยาพิษปลงพระชนม์ไทเฮาต่อหน้าองค์จักรพรรดิเช่นนี้อีก!”

“บ่าวถูกใส่ความโดยมิยุติธรรมเพคะ… ไทเฮาเสวยพระโอสถของพระชายาอ๋องอี้เข้าไปแล้วจึงกระอักพระโลหิตออกมาจริง ๆ แม่นมเว่ยเองก็เห็น ๆ กันอยู่ เหตุใดเจ้าจึงใส่ร้ายข้าเช่นนี้เล่า?” ไป่ซุ่ยอธิบายอย่างตะกุกตะกัก

“หากไทเฮาเสวยพระโอสถเข้าไปแล้วกระอักพระโลหิตจนสิ้นลมจริง ๆ แล้วคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเจ้าตอนนี้คือผู้ใดกันเล่า?”

แม่นมเว่ยยิ้มเยาะพลางเอ่ยออกมา “หากพวกเรามิทำเช่นนี้แล้วจะมีโอกาสให้เจ้าเผยตัวได้เยี่ยงไร! หรือจะให้โอกาสผู้อื่นพูดกันไปว่า พระชายาอ๋องอี้ติดสินบนเจ้าให้วางยาพิษไทเฮาเยี่ยงกระนั้นหรือ?”