ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 118

“ได้แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ! หลักการรักษาโรคของตำรับโอสถนี้คือการใช้ตัวยาฤทธิ์อุ่นร่วมกับตัวยาที่ขับเคลื่อนโลหิตและโลหิตอุดกั้น ในเส้นลมปราณอุ่นมาขับไล่ความเย็นและขจัดการอุดกั้น ช่วยคลายเส้นลมปราณขับเคลื่อนโลหิตและสลายโลหิตอุดกั้น เอาเย็นไปใส่ร้อน หากเลือดอุ่นก็จะทำงานได้ดี”

ท่านหมอว่านพูดถึงทักษะทางการแพทย์อย่างชัดเจน

“ในตำรับโอสถนี้มีตังกุย ดอกคำฝอย กำยาน อู่หลิงจือ กระทุง เทียนบ้าน เป็นต้น ล้วนเป็นตัวยาที่มีประสิทธิภาพในการผ่อนคลายเส้นลมปราณของขาท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ!”

“แต่โกฐหัวบัว ชวนชวี่ต้วน และกุกบุยโป้วไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!”

“ตำรับโอสถนี้ใครจัดหรือ? กระหม่อมอยากจะถามว่านี่คือเครื่องยาสมุนไพรอะไร มีชื่ออื่นหรือไม่!”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว เครื่องยาสมุนไพรที่ท่านหมอว่านก็ไม่รู้ คิดไม่ถึงว่าหลิงอวี๋จะรู้?

หรือว่าตำรับยานี้จะช่วยรักษาปัญหาการสืบทอดทายาทได้จริง ๆ ?

“ลู่หนาน เจ้าไปที่เรือนบุหงาแล้วเชิญพระชายามา!” เซียวหลินเทียนสั่ง

ลู่หนานรับคำสั่ง แล้วรีบไปเชิญหลิงอวี๋ที่เรือนบุหงา

ผ่านไปครึ่งชั่วยาม หลิงอวี๋ถึงได้เดินตามลู่หนานมา

ทันทีที่ท่านหมอว่านเห็นก็เอ่ยถามอย่างตื่นเต้น “แม่นาง ใครเป็นผู้จัดยานี้ให้เจ้า สามารถแนะนำให้ข้ารู้จักได้หรือไม่?”

หลิงอวี๋ฟังมาจากลู่หนานแล้วว่าท่านหมอว่านเป็นอาจารย์ของไป่สือ เห็นท่าทางตื่นเต้นของชายชรา ก็ยิ้ม

“ข้าเป็นคนจัด มีปัญหาอะไรหรือ?”

ทันทีที่ท่านหมอว่านได้ยิน ก็ขมวดคิ้วพลางเอ่ย “หญิงแต่งงานแล้วเช่นเจ้า ไม่ยอมแนะให้ข้ารู้สึกก็ช่าง! แต่เหตุใดต้องพูดปดด้วย!”

หลิงอวี๋พูดราบเรียบ “ข้าพูดเรื่องจริง! ท่านไม่เชื่อ ข้าก็หมดหนทาง!

ท่านหมอว่านทำหน้ารังเกียจยิ่งขึ้น พลางก่นด่า

“คุยโวโอ้อวดไม่รู้จักละอาย! ข้าเรียนมาหลายสิบปี ก็ยังจัดตำรับยาที่ละเอียดเช่นนี้มิได้เลย!”

“เจ้ายังเป็นเด็กสาวไม่มีอะไร ไม่เคยเรียนทักษะการแพทย์ด้วย! เอาตำรับยานี้มาจากที่ใดก็ไม่รู้ กล้าพูดเสียใหญ่โตว่าตนเองเป็นคนจัด!”

“ท่านอ๋อง ข้ารังเกียจจะคุยกับคนเช่นนี้! หากนางไม่พูดความจริงก็ช่างเถิด!”

ท่านหมอว่านจ้องมองหลิงอวี๋อย่างโกรธเกรี้ยว สะบัดแขนเสื้อแล้วไปยืนอีกทาง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา