ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 12

แต่ความอัปยศอดสูนี้ยังไม่หมดสิ้นไป

ดูเหมือนว่าแม่นมสุนัขขายาวนั่นจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับชิวเฮ่า

ชิวเฮ่าเมื่อครู่นี้ถูกหลิงอวี๋เยาะเย้ยมาหลายครั้ง เขาเต็มไปด้วยความโกรธจนไม่มีโอกาสระบายออกมา

โอกาสมาถึงแล้ว!

"แม่นมเกา เจ้ายังมีอะไรที่จะกินอยู่บ้าง นำบางส่วนออกมา!"

ชิวเฮ่ายิ้มออกมาอย่างมุ่งร้าย "พวกเราใจดี ก่อนที่จะส่งนางไปนั้น จะต้องให้นางได้เป็นผีที่กินอิ่มแล้ว!”

"ตกลง!"

แม่นมเกาบิดเอวอ้วนของนางจากไป

หลังจากนั้นไม่นาน นางก็นำหม้ออาหารหมูมาวางตรงหน้าหลิงอวี๋

สิ่งที่ดำ มัน มีกลิ่นเปรี้ยวทำให้หลิงอวี๋อยากจะอาเจียนเมื่อเห็นมัน...

ทว่าวินาทีต่อมาชิวเฮ่า ก็จับผมของนางแล้วกดหน้าเธอลงในหม้อของสิ่งนั้น

"กินมัน! กินอีก!" ชิวเฮ่ากดใบหน้าของนางอย่างโหดเหี้ยมแล้วเกลือกกลิ้งลงไป

หลิงอวี๋รู้สึกได้เพียงกลิ่นเหม็นร้อนโชยเข้ามาที่ปลายจมูก

นางรีบปิดปากแน่น

แต่ใบผักเน่าและอาหารหมูปิดบังใบหน้าของนางเอาไว้

"อร่อยหรือไม่?"

ชิวเฮ่าดึงผมของนางขึ้นมา

ใบหน้าของหลิงอวี๋ในตอนนี้เต็มไปด้วยอาหารหมู คาดว่าแม้แต่ท่านโหวก็คงจะไม่รู้จักนางแล้ว!

"ฮ่าฮ่า...ช่างตลกจริง ๆ! นี่มันสัตว์ประหลาดน่าเกลียดจากที่ไหนกัน!"

คนรับใช้ทั้งหมดหัวเราะเสียงดัง

ดวงตาของหลิงอวี๋ขุ่นมัวจนไม่อาจลืมตาได้

อาหารหมูเหลว ๆ ไหลลงมาตามผมและใบหน้า

"กินอีก!"

ชิวเฮ่าผลักนางลงไปอีกครั้งอย่างได้ใจ

หลิงอวี๋ตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ!

เซียวหลินเทียน...เซียวหลินเทียน...

หลิงอวี๋ช่างตกหลุมรักคนสารเลวอย่างเจ้า!

นางพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจเจ้า แต่เจ้ากลับปฏิบัติกับนางเช่นนี้?

นางซื้อจี้หยกให้เจ้า เจ้าไม่ถามว่าใช้เงินไปเท่าไหร่ กลับโยนมันทิ้งไป!

นางซื้ออาหารอร่อย ๆ ให้เจ้า แต่เจ้าไม่แม้แต่จะมอง กลับให้คนนำมันไปให้หมู!

นางเสื้อผ้าให้เจ้า เจ้ากลับให้รางวัลคนรับใช้ต่อหน้านาง!