ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1201

ในครานี้จักรพรรดิอู่อันมิได้แสดงจุดยืนของเขาง่าย ๆ เขาตรึกตรองพลางกวาดสายตาไปทั่วทั้งท้องพระโรง

ฝ่ายสนับสนุนการทำศึกก็คือเซียวหลินเทียนและหลี่ว์เซียง

ฝ่ายสนับสนุนการเจรจาสงบศึกก็คือใต้เท้าหลี่และองค์ชายคัง

ถ้อยคำของทั้งสองฝ่ายล้วนมีเหตุผล

หากลงโทษเซี่ยโฮ่วตานรั่ว หากองค์ชายหนิงหันไปเข้ากับองค์ชายอิง สองแคว้นร่วมมือกัน ย่อมเป็นภัยคุกคามมิน้อยต่อแคว้นฉินตะวันตก

ทว่าหากมิลงโทษเซี่ยโฮ่วตานรั่ว เขาเองก็รู้สึกอัดอั้นตันใจ สตรีผู้นี้กล้ากระทำการอุกอาจเช่นนี้ อาศัยสิ่งใดเป็นที่พึ่ง

“อัครเสนาบดีจ้าว เจ้าคิดเช่นไร?”

จักรพรรดิอู่อันเห็นว่าจ้าวฮุยนิ่งเงียบจึงเอ่ยถาม

เมื่อครู่จ้าวฮุยเพิ่งตรึกตรองอยู่ว่า เหตุใดองค์ชายคังจึงเสนอความคิดนี้ ทั้งที่โดยปกติแล้วเขาเฉลียวฉลาด แต่คิดใคร่ครวญอยู่นานก็ยังมิอาจหยั่งถึงความคิดขององค์ชายคัง

ก่อนเข้าเฝ้า องค์ชายคังก็มิได้หารือกับตน จ้าวฮุยจึงมิรู้ว่าจะช่วยเหลือเขาอย่างไร

เมื่อได้ยินจักรพรรดิอู่อันเอ่ยถาม จ้าวฮุยจึงจำต้องกราบทูลว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมเห็นว่าถ้อยคำของเหล่าเสนาบดีล้วนมีเหตุผล กระหม่อมไร้ความคิดเห็นขัดแย้ง...”

“การกระทำของเซี่ยโฮ่วตานรั่วครั้งนี้เป็นที่โกรธแค้นของมนุษย์และเทพยดา มิสมควรได้รับการอภัย ทว่าหากลงโทษเซี่ยโฮ่วตานรั่ว อาจผลักดันให้แคว้นฉีตะวันออกหันไปเข้ากับเว่ยเหนือ ก็จะยิ่งเสียมากกว่าได้”

“กระหม่อมกำลังตรึกตรองอยู่ว่า… มีหนทางใดที่จะแก้ไขสถานการณ์นี้ได้อย่างเหมาะสมพ่ะย่ะค่ะ”

องค์ชายคังก้าวออกมากราบทูลอย่างมั่นใจว่า “เสด็จพ่อ ลูกมีอุบายที่จะลงโทษเซี่ยโฮ่วตานรั่ว และยังคงรับประกันได้ว่า แคว้นฉีตะวันออกจะมิหันไปเข้ากับแคว้นเว่ยเหนือ และจะผูกสัมพันธไมตรีกับเรา”

“โอ้ อุบายใดเล่า” จักรพรรดิอู่อันแสดงความสนใจ

จ้าวฮุยก็เหลียวมององค์ชายคังด้วยความสงสัย

องค์ชายหนิงผู้นี้มิได้สนใจสิ่งใด ตั้งแต่มาแคว้นฉินตะวันตกก็ดำเนินกลยุทธ์อย่างแยบยลระหว่างสามแคว้น องค์ชายคังเอาอะไรมารับประกันได้ว่าเขาจะยอมผูกสัมพันธไมตรีกับแคว้นฉินตะวันตก

“เสด็จพ่อ พวกเขามาเพื่อผูกสัมพันธไมตรีและทาบทามสู่ขอ อุบายที่ลูกใคร่กราบทูลก็คือ พระราชทานสมรสแก่เซี่ยโฮ่วตานรั่ว ให้เซี่ยโฮ่วตานรั่วมอบเงินสามแสนตำลึงเป็นค่าชดเชยให้แก่ครอบครัวของหลี่ว์กัง”

“ข้าน้อย… ยอมรับชะตากรรมแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังของหลี่ว์เซียงทำให้เซียวหลินเทียนรู้สึกเจ็บปวดราวกับถูกกรีดหัวใจ

แม้แต่อัครเสนาบดีผู้มีเกียรติยังหมดหนทางร้องทุกข์

แล้วราษฎรเล่า

ความอัดอั้นตันใจนี้ดั่งภูเขาใหญ่ที่กดทับหัวใจของเซียวหลินเทียนจนหายใจมิออก เขากำมือแน่นและกล่าวลอดไรฟันออกมาว่า

“อุบายขององค์ชายคังช่างยอดเยี่ยมนัก… เช่นนั้นผู้ที่สมรสกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วก็ควรจะเป็นองค์ชายคังกระมัง”

จ้าวฮุยคาดการณ์ไว้แล้ว สายตาของเขาหม่นลง กวาดตามองไปที่องค์ชายคังอย่างมิแสดงอารมณ์

ที่แท้นี่ก็คือเหตุผลที่องค์ชายคังพยายามช่วยเหลือเซี่ยโฮ่วตานรั่ว...