ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1203

องค์ชายคังมิได้รู้ว่าการกระทำของตนได้ทำให้จ้าวฮุยโกรธแล้ว องค์ชายคังยังแสร้งทำเป็นพูดเพื่อความชอบธรรมต่อหน้าจักรพรรดิอู่และเซียวหลินเทียน

“เสด็จพ่อ การที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วดื้อรั้นเช่นนี้ ลูกเองก็มิพอใจเช่นเดียวกัน แต่เพื่อผลประโยชน์ของฉินตะวันตก ลูกก็จะอดทนอภิเษกกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วโดยยกย่องให้เป็นชายาเอกพ่ะย่ะค่ะ!”

“หากนางกลับตัวกลับใจก็นับว่าดีไป ทว่าหากนางยังกล้ากระทำทำผิดอีก ลูกจะลงโทษอย่างรุนแรง มิปล่อยโอกาสให้นางทำชั่วอีกพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฮ่าฮ่า องค์ชายคังยังคงคำนึงถึงแคว้นบ้านเมืองและเสด็จพ่ออยู่เสมอ”

คราวนี้ แม้แต่องค์ชายเย่ที่เฝ้าดูอยู่ตลอดก็ทนฟังมิไหวแล้ว

ผู้ใดในที่นี้ที่มิใช่คนโง่ก็คงจะมองออกว่า องค์ชายคังต้องได้รับผลประโยชน์จากองค์ชายหนิง จึงพยายามช่วยเซี่ยโฮ่วตานรั่วให้พ้นผิดอย่างสุดฤทธิ์

องค์ชายเย่รู้สึกดูถูก คิดว่าเพื่อผลประโยชน์แล้ว องค์ชายคังก็มิสนใจแม้แต่หลักการพื้นฐานของความเป็นมนุษย์

เว่ยเฉิงก็เข้าใจจุดประสงค์ขององค์ชายคังที่มุ่งเป้าไปยังหลี่ว์เซียง เขาจะยอมให้องค์ชายคังได้รับความช่วยเหลือจากองค์ชายหนิงโดยง่ายได้อย่างไร จึงก้าวขึ้นมาแล้วกล่าวว่า

“ฝ่าบาท เมื่อครู่กระหม่อมได้กล่าวว่า จะมิก่อสงครามเพราะหลี่ว์กังเพียงผู้เดียว แต่มิได้หมายความว่ากระหม่อมจะสนับสนุนการผนึกกำลังกับฉีตะวันออกพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท นอกเหนือจากฉีตะวันออกแล้ว เว่ยเหนือและเยวี่ยใต้ก็มาด้วย! เหตุใดเราจึงมิเลือกผนึกกำลังกับอีกสองแคว้น แต่กลับจำกัดอยู่แค่แคว้นฉีตะวันออกหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เว่ยเฉิงกล่าวต่ออย่างคล่องแคล่ว “ฉีตะวันออกในยามนี้แบ่งออกเป็นสองส่วน จักรพรรดิเยี่ยนเป่ยผู้เป็นพระราชบิดาขององค์ชายหนิงถูกจักรพรรดิเยี่ยนหนานตีจนตั้งรับมิทัน จึงส่งองค์ชายหนิงมาหาพันธมิตร!”

“หากฉินตะวันตกอภิเษกสมรสกับแคว้นฉีตะวันออก ก็ต้องช่วยองค์ชายหนิงออกไปต่อสู้กับจักรพรรดิเยี่ยนหนาน การกระทำเช่นนี้มิเกิดประโยชน์ใด ๆ ต่อแคว้นฉินตะวันตก!”

“เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว การเลือกแคว้นเว่ยเหนือและเยวี่ยใต้นั้นยังมีประโยชน์ต่อเรามากกว่าพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฝ่าบาท กระหม่อมได้ยินมาว่า องค์หญิงมู่หรงชิ่งแห่งเยวี่ยใต้และพระญาติของเว่ยเหนืออย่างท่านอ๋องหรงต่างก็มีไมตรีที่ดีต่อกัน เพื่อที่จะสู่ขอองค์หญิงมู่หรงชิ่ง ท่านอ๋องหรงจึงเดินทางไปยังอารามจิ้งซือเพื่อขอให้องค์หญิงกลับมา!”

ว่ากระไรนะ? ท่านอ๋องหรงและองค์หญิงมู่หรงชิ่ง?

คำกล่าวของเว่ยเฉิงมิได้ทำให้เซียวหลินเทียนเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพียงคนเดียว ทว่าขุนนางในราชสำนักก็ต่างก็ตะลึงงัน