ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1204

ฝ่ายคณะขององค์ชายคังต่างเห็นดีเห็นงามในผลประโยชน์ที่องค์ชายคังจะได้รับจากการอภิเษกสมรสกับเซี่ยโฮ่วตานรั่ว ต่างก็ออกมาสนับสนุนองค์ชายคัง

ส่วนฝ่ายคณะขององค์ชายเว่ย ต่างก็คิดถึงวันที่องค์ชายเว่ยและฮองเฮาเว่ยจะได้กลับมาผงาดอีกครั้ง จึงยึดถือตามเว่ยเฉิงเป็นหลัก

ทั้งสองฝ่ายต่างก็โต้เถียงกันในราชสำนักเพื่อสนับสนุนนายของตน

แต่เซียวหลินเทียนกลับมีแววตาเคร่งขรึม

เมื่อวานตอนเที่ยง เขายังได้ล่องเรือไปกับมู่หรงเหยียนซงและมู่หรงชิ่งด้วยกัน ทว่าทั้งสองคนนี้มิได้บอกเขาแม้แต่คำเดียวว่าจะให้มู่หรงชิ่งสมรสกับน้องชายของพระชายาเว่ย

แล้วอยู่ ๆ ข่าวลือเรื่องมู่หรงชิ่งและเฮ่อหรงมีไมตรีอันดีต่อกันแพร่สะพัดออกมาได้อย่างไร?

หรือสองพี่น้องตระกูลมู่หรงตั้งใจปิดบังเรื่องนี้จากเขาและหลิงอวี๋

แต่เป็นไปมิได้!

หากมู่หรงเหยียนซงมีความสัมพันธ์กับตระกูลเว่ยจริง ๆ เหตุใดเมื่อวานนี้จึงต้องช่วยหลิงอวี๋จากคมดาบของมือสังหาร

จู่ ๆ เซียวหลินเทียนก็นึกขึ้นได้ว่า ก่อนที่มือสังหารจะมาถึง มู่หรงเหยียนซงดูเหมือนกำลังจะบอกเรื่องเกี่ยวกับตระกูลของพระชายาเว่ย

เขาพูดถึงการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิสูงสุด!

หากมู่หรงเหยียนซงตั้งใจจะให้มู่หรงชิ่งแต่งงานกับตระกูลเฮ่อ เขาจะเปิดเผยความลับของตระกูลเฮ่อด้วยเหตุผลใด?

มิถูกต้อง... เรื่องนี้ต้องมีเบื้องลึกเบื้องลึกเบื้องหลังที่ซ่อนอยู่เป็นแน่!

การแต่งงานครั้งนี้ต้องเป็นกลอุบายที่เว่ยเฉิงคิดขึ้นมา เพื่อให้องค์ชายเว่ยและฮองเฮาเว่ยได้กลับมาผงาดอีกครั้ง!

เซียวหลินเทียนมิอยากฟังต่อไปอีก เขาอยากรีบกลับไปหามู่หรงเหยียนซงเพื่อสอบถามให้รู้เรื่อง

ขณะที่จักรพรรดิอู่อันกำลังปวดหัวกับเหล่าขุนนาง จู่ ๆ ขันทีฉางก็ถูกขันทีหนุ่มเรียกตัวออกไป

เมื่อขันทีฉางกลับเข้ามา เขาก็พูดกับจักรพรรดิอู่อันด้วยเสียงกระซิบ

“ฝ่าบาท แม่ทัพเฉินส่งข่าวมาว่า ศิษย์จำนวนมากจากสำนักศึกษาได้ไปชุมนุมกันอยู่หน้าจวนผู้ว่าราชการมณฑล กล่าวว่า จะรอดูว่าฝ่าบาทจะทรงตัดสินลงโทษเซี่ยโฮ่วตานรั่วที่ขุดหลุมศพและเฆี่ยนศพอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ!”

สีหน้าของจักรพรรดิอู่อันเปลี่ยนไปในทันที มีหรือเขาจะมิทราบว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบในวงกว้างอย่างไร

น้ำสามารถพยุงเรือได้ แต่ก็สามารถพลิกเรือให้คว่ำได้เช่นกัน!

หากวันนี้เขามิสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างเหมาะสม เห็นทีจิตใจของราษฎรคงจะสิ้นศรัทธา

จักรพรรดิอู่อันหันไปมองทั้งสองฝ่ายที่ยังคงโต้เถียงกันอยู่ เขามิสามารถควบคุมความโกรธของตนได้อีกต่อไป จึงฟาดฝ่ามือลงบนบัลลังก์มังกร และตะโกนว่า “หุบปาก!”