ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1207

เมื่อเห็นว่าเซี่ยโฮ่วตานรั่วถูกโบยครบสามสิบไม้ และถูกซินจิ้งพาตัวไปแล้ว เซียวหลินเทียนก็รีบพาหลิงอวี๋กลับไปยังตำหนักอ๋องอี้

ระหว่างทาง เขาเล่าเรื่องที่เว่ยเฉิงเอ่ยพาดพิงเกี่ยวกับไมตรีอันดีระหว่างมู่หรงชิ่งและเฮ่อหรงให้ฟัง

หลิงอวี๋ก็รู้สึกประหลาดใจทันที กล่าวขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “เป็นไปมิได้! แม้ว่าหม่อมฉันจะมิได้สนิทกับมู่หรงชิ่งมากนัก แต่เรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้ เมื่อวานนี้นางคงมิปิดบังหม่อมฉันแน่!”

“ข้าก็รู้สึกเช่นกันว่าน่าแปลกนัก!”

เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างร้อนรน “ข้าได้สั่งให้คนไปเชิญมู่หรงเหยียนซงแล้ว เราจะรู้เมื่อกลับไปว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น!”

แต่เมื่อทั้งสองกลับไปถึงตำหนักอ๋องอี้ ลู่หนานที่ถูกส่งไปเชิญมู่หรงเหยียนซงก็กลับมา เขาเข้าพบเซียวหลินเทียนและกล่าวรายงานเบา ๆ

“ท่านอ๋อง เมื่อคืนที่ผผ่านมา องค์ชายจิ้นมิได้กลับไปที่ศาลาพักม้า เขาส่งคนมาบอกกับองค์หญิงชิ่งเพียงว่า เขาจะพักที่ไร่ของตระกูลเฮ่อเป็นเวลาสองวัน! องค์หญิงชิ่งก็รู้สึกสับสนเช่นเดียวกัน! นางจึงตามข้าน้อยกลับมา กำลังรออยู่ในห้องรับรองแขกพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนสบตากัน ทั้งสองรีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“พี่หญิงหลิงหลิง นี่มันเรื่องอันใดกันหรือ?”

มู่หรงชิ่งเห็นทั้งสองคนเข้ามา จึงรีบลุกขึ้นยืน “เสด็จพี่ของข้าเป็นไปมิได้ที่จะสนิทสนมกับตระกูลเฮ่อถึงเพียงนี้ เขาไปค้างแรมที่บ้านตระกูลเฮ่อได้อย่างไร?!”

“ข้ารู้สึกสับสนตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว จึงอยากมาพบพวกท่านเพื่อขอคำปรึกษา ทว่าเวลานั้นดึกเกินไป จึงต้องมาในวันนี้แทน...”

“น้องชิ่ง พวกเจ้ามิรู้จักคนของตระกูลเฮ่อจริงหรือ? เช่นนั้นเจ้ารู้จักเฮ่อหรง หรือที่คนส่วนใหญ่รู้จักกันในนามท่านอ๋องหรงหรือไม่?” หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว

“เฮ่อหรง?”

มู่หรงชิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “เขาก็เป็นอ๋องอย่างไรเล่า!”

หลิงอวี๋ตกใจ หันไปมองเซียวหลินเทียน หรือว่าที่เว่ยเฉิงพูดจะเป็นความจริง มู่หรงชิ่งและเฮ่อหรงรักกัน?

“องค์หญิงชิ่ง ช่วยเล่าเราให้ฟังหน่อยได้หรือไม่ว่าเจ้ารู้จักกันกับเฮ่อหรงได้อย่างไร แล้วความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าทั้งสองเป็นเช่นไร?”

มู่หรงชิ่งหันไปมองหลิงอวี๋ เสียงของนางสั่นเทาโดยมิรู้ตัว “พี่หญิงหลิงหลิง หรือเสด็จพี่ของข้ามิได้ไปที่ไร่ของตระกูลเฮ่อโดยสมัครใจ แต่ถูกกักขัง? พวกเขาต้องการใช้เรื่องนี้บังคับให้เสด็จพี่ตกลงเรื่องการอภิเษกหรือไม่?”

หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนก็คิดถึงเรื่องนี้เช่นกัน แต่ทั้งสองก็ยังรู้สึกว่ามันมิง่ายดายเช่นนั้น

มิว่าจะอย่างไรก็ตาม คณะทูตจากทั้งสามแคว้นยังคงอยู่ในเมืองหลวง ตระกูลเฮ่อคงมิสามารถกักขังมู่หรงเหยียนซงไว้ได้ตลอดไป

มู่หรงเหยียนซงต้องได้รับการปล่อยตัวในสักวัน เมื่อถึงเวลานั้น พวกเขามิกลัวว่ามู่หรงเหยียนซงจะไปฟ้องร้องต่อหน้าจักรพรรดิอู่อันหรอกหรือ?

นี่เป็นเรื่องอื้อฉาว หากคณะทูตจากฉีตะวันออกและเว่ยเหนือรู้เรื่องนี้ ทั้งสามแคว้นจะร่วมกันลงโทษตระกูลเฮ่อ

หลิงอวี๋หวนนึกถึงตอนที่อยู่บนเรือ มู่หรงเหยียนซงต้องการจะเล่าเรื่องตระกูลของพระชาเว่ยให้นางฟัง

นางรู้สึกใจเต้นรัว จึงถามว่า “น้องชิ่ง เสด็จพี่ของเจ้ารู้ความลับบางอย่างของตระกูลเฮ่อหรือไม่? เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิสูงสุดด้วยหรือไม่?”