ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1208

หลิงอวี๋ถามเช่นนั้นมู่หรงชิ่งก็พลันตกใจ และนึกถึงคำพูดของพี่ชายบนเรือเช่นกัน

มู่หรงชิ่งสีหน้าลำบากใจ พูดอย่างอึดอัดว่า “พี่หญิงหลิงหลิง ข้ามิรู้! เสด็จพี่มิได้บอกข้าเรื่องนี้เลย เขาบอกว่าไว้รอคุยกับพวกท่านทีเดียว ข้าก็จะรู้พร้อมกัน!”

หลิงอวี๋รู้สึกหงุดหงิด หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ก่อนหน้านี้ควรจะพามู่หรงเหยียนซงกลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้เพื่อถามให้ชัดเจนแล้ว

“พี่หญิงหลิงหลิง พวกท่านไปที่ตระกูลเฮ่อและพาเสด็จพี่ของข้าออกมา แล้วถามค่อยเขามิได้หรือ?!”

มู่หรงชิ่งเป็นห่วงความปลอดภัยขององค์ชายจิ้น จึงพูดอย่างรีบร้อน “เสด็จพี่ของข้าเป็นองค์ชายแห่งเยวี่ยใต้ ตระกูลเฮ่อไม่มีสิทธิ์กักขังเขา!”

“ใจเย็นลงก่อน!”

คิ้วของเซียวหลินเทียนขมวดเข้าหากัน กล่าวอย่างสงบใจว่า “องค์หญิงชิ่ง เจ้าคิดได้ ตระกูลเฮ่อก็คิดได้เช่นกัน! แต่เหตุใดตระกูลเฮ่อถึงกล้ากักขังพี่ชายของเจ้าเล่า?”

“ข้าคิดว่าเรื่องนี้มิง่ายอย่างที่คิด หากเรามิทำให้เรื่องนี้กระจ่าง ต่อให้เราไปที่นั่นก็คงพาพี่ชายของเจ้ากลับมาพร้อมพวกเรามิได้!”

“องค์หญิงชิ่ง ท่านอ๋องตรัสถูกแล้ว เราต้องคิดให้รอบคอบ!”

หลิงอวี๋ดึงมู่หรงชิ่งให้นั่งลง แล้วถามว่า “ท่านอ๋อง เรื่องนี้มีอะไรผิดแปลกหรือไม่? ตระกูลเว่ยและตระกูลเฮ่อสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาในเวลานี้ ฮองเฮาเว่ยและองค์ชายเว่ยจะได้ประโยชน์อะไร?”

เซียวหลินเทียนนั่งลง เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า “เฮ่อหรงผู้นี้ไม่มีอะไรน่ากลัว แม้ว่าเขาจะมีตำแหน่งเป็นอ๋อง แต่เขาก็ไม่มีทั้งดินแดน หรืออำนาจใด ๆ!”

“ยิ่งไปกว่านั้น เขามีร่างกายที่อ่อนแอ อาศัยอยู่ในอารามจิ้งซือ ไม่มีมิตรสหายที่มีอำนาจเช่นเดียวกัน!”

“ก่อนหน้านี้ ตระกูลเฮ่อคิดจะใช้สถานะขององค์หญิงใหญ่เพื่อช่วยเหลือลูกหลานของตระกูลเฮ่อ แต่องค์หญิงใหญ่หลบเลี่ยงและเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในอารามจิ้งซือ เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาก็มิได้รับประโยชน์จากอองค์หญิงมากนัก จึงมิค่อยสนใจเฮ่อหรงผู้นี้!”

“อาจเป็นเพราะฮองเฮาเว่ยถูกส่งเข้าตำหนักเย็น องค์ชายเว่ยถูกส่งไปเฝ้าสุสาน ตระกูลเฮ่อและตระกูลเว่ยกลัวว่าเมื่อเวลาผ่านไป องค์ชายเว่ยจะไม่มีโอกาสได้กลับมาอีก จึงคิดจะใช้การอภิเษกสมรสของเฮ่อหรงเพื่อบังคับให้องค์หญิงใหญ่ออกมาสู่ภายนอก!”

หลิงอวี๋ได้ยินเซียวหลินเทียนเอ่ยถึงองค์หญิงบนรถม้า แต่นางมิได้รับข้อมูลที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องราวของอีกฝ่าย จึงถามด้วยความใคร่รู้

มู่หรงชิ่งก็เข้าใจหลิงอวี๋เช่นกัน เมื่อได้ยินดังนั้น จิตใจของนางก็สงบลง นางจึงกล่าวลาทั้งสองแล้วกลับไปที่ศาลาพักม้าเพื่อเตรียมตัวเข้าวัง

“เซียวหลินเทียน ท่านให้คนไปสืบดูเถิดว่าองค์หญิงใหญ่เสด็จกลับมาแล้วหรือยังเพคะ!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา “หากเว่ยเฉิงไม่มีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม เขาคงมิกล้าเอ่ยออกมาเช่นนี้! เราต้องเตรียมรับมือไว้ก่อน!”

“ข้าจะส่งคนไปสืบ!”

เซียวหลินเทียนพยักหน้าแล้วไปจัดการทันที

หลิงอวี๋ก็มิได้อยู่เฉย ๆ นางสั่งให้เถาจื่อไปติดตามข่าวสารความคืบหน้าของทางฝั่งมู่หรงชิ่ง จากนั้นก็ไปหาหลิงซวนเพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่ม

หลิงซวนเป็นคนในวังอยู่แล้ว อาจจะได้รับข่าวสารที่เร็วกว่าเซียวหลินเทียนก็เป็นได้