ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 121

หลิงอวี๋แย้มยิ้มพลางชี้ที่ท้องของป้าหลี่

“ถุงน้ำดีของนางมีเศษหินกรวดเต็มไปหมด ถ้าผ่าตัดถุงน้ำดีทิ้งอาการจะไม่กำเริบอีกในภายหน้า!”

“พอผ่าตัดถุงน้ำดีออกแล้ว คนจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่? แม่นาง เจ้าอย่าหลอกข้านะ!”

หลี่ต้าหนิวเผยสีหน้าเหลือจะเชื่อ

หลิงอวี๋ยังไม่ทันกล่าวคำ น้องเลี่ยวพลันขบคิดขณะเอ่ยว่า

“ข้าได้ยินมาว่า ในสมัยโบราณมีหมอนามว่า อวี๋ฟู การรักษาไม่พึ่งยาต้ม เพียงใช้มีดกรีดรักษาส่วนเจ็บปวดต่าง ๆ ระบายหนองกับเลือดออก!”

“เหนือการผ่าตัดกรีดผิวนอกกายแล้ว อวี๋ฟูยังผ่าตัดส่วนท้องได้ด้วย หรือว่าแม่นางจะเข้าใจเคล็ดของอวี๋ฟู?”

หลิงอวี๋มองเขาอย่างแปลกใจ คิดไม่ถึงเลยว่า เด็กคนนี้จะรู้เรื่องอวี๋ฟูจากคัมภีร์หวงตี้เน่ยจิง(1) สมกับที่เกิดมาในตระกูลเก่าแก่มากวิชาแพทย์ยิ่งนัก

นางพยักหน้าเล็กน้อยพลางยิ้มตอบว่า “อวี๋ฟูคือบรรพบุรุษแห่งการผ่าตัดศัลยกรรม! การผ่าตัดถุงน้ำดีของอาอึ้มท่านนี้นอกจากขจัดโรคเรื้อรังแล้ว ภายภาคหน้าก็จะไม่ต่างจากคนทั่วไปด้วย!”

หลี่ต้าหนิวมองดูน้องเลี่ยวและหลิงอวี๋ ก่อนจะลูบจมูกอย่างประหม่าพลางกล่าวว่า “แม่นาง การผ่าตัดเอาออกต้องใช้เงินเท่าไรหรือขอรับ?”

หลิงอวี๋มองหลี่ต้าหนิวพลางเอ่ยถาม “เจ้ามีเงินเท่าใดเล่า?”

หลี่ต้าหนิวล้วงเข้าในอก หยิบเงินที่น้องเลี่ยวมอบให้ออกมา มีห้าตำลึงพอดีเป๊ะไม่ขาดไม่เกิน

เขาส่งให้หลิงอวี๋พลางกล่าวอ้อนวอน “แม่นาง ข้ามีแค่เท่านี้! ถ้าเจ้าว่ายังไม่พอข้าขอติดไว้ก่อน ภายหน้าข้าจะจ่ายดอกให้เจ้าด้วยแน่นอน!”

“งั้นติดข้าห้าตำลึงเงินแล้วกัน!” หลิงอวี๋หยิบเงินบนมือเขาพลางกล่าวคำ

“ท่านแม่เจ้าจะรับการผ่าตัดที่นี่พร้อมพักผ่อนสองสามวันถึงกลับบ้านได้ เจ้าเก็บกวาดใหม่สักห้องให้นางพักผ่อนด้วย!”

หลี่ต้าหนิวผงกศีรษะอย่างเบิกบาน “ดีเลย ข้าจะไปเก็บกวาดเดี๋ยวนี้!”

เขาพลันลิงโลดออกประตูหาห้องตระเตรียมทันควัน

หลิงอวี๋เอาเงินของหลี่ต้าหนิวยัดให้น้องเลี่ยวพลางกล่าวคำ

“เงินพวกนี้คือค่าครองชีพสำหรับผู้ป่วยช่วงสองสามวันนี้ที่พักอยู่นี้! รบกวนเจ้าพานางรับใช้ข้าไปครัว ต้มน้ำร้อนให้ข้าสักหน่อย!”

“ข้าชื่อเลี่ยวเซียน!”