ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1230

หลิงอวี๋ได้ยินว่าหลิงเยี่ยนยังคิดด่าคนได้อยู่ก็รู้สึกว่าเมื่อกี้เหวินหลิงน่าจะพูดเกินความจริงไป

หลิงเยี่ยนดูอ่อนแอแต่เช่นนี้ก็ยังมิเหมือนกับคนที่ใกล้ตายเลย!

หลิงอวี๋ยังมิรีบร้อนเข้าไป นางอยากจะฟังก่อนว่าหลิงเยี่ยนคิดอย่างไรกันแน่!

“คุณหนู อย่าได้คิดเลยเจ้าค่ะ องค์ชายเว่ยไม่มีทางมาหรอก!”

นางรับใช้เหวินชิงเอ่ยอย่างหวังดี “คุณหนู พระชายาเว่ยกล้าวางแผนกับคุณหนูจนทำให้ลูกขององค์ชายหลุดออกมาเช่นนี้ องค์ชายเว่ยจะมิรู้จริง ๆ หรือเจ้าคะ?”

“อีกอย่าง พวกเรายังทำเรื่องเช่นนั้นกับคุณหนูและองค์ชายจิ้นอีก… บังคับให้องค์ชายจิ้นลงนามยอมรับผิด!”

“คุณหนู บ่าวแค่กังวลว่า หลังจากวันที่องค์หญิงชิ่งกับท่านอ๋องหรงอภิเษกสมรสกันแล้วจะเป็นวันตายของพวกเราเจ้าค่ะ!”

หลิงเยี่ยนเอ่ยอย่างมิพอใจ “เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไรกัน! ข้ามิเชื่อว่าพระชายาเว่ยจะกล้าฆ่าข้า ท่านปู่ข้าเป็นอดีตเสนาบดี แม้แต่ท่านพ่อที่ไร้ความสามารถของข้าก็เป็นขุนนางในราชสำนัก นางมิกลัวว่าฆ่าข้าไปแล้วนางเองก็จะไม่มีชีวิตอยู่หรือ?”

เหวินชิงจนใจอย่างมาก “คุณหนู ท่านอดีตเสนาบดีรู้เพียงว่าคุณหนูเข้าตำหนักองค์ชายเว่ย ไหนเลยจะรู้ว่าคุณหนูอยู่ที่นี่เล่าเจ้าคะ?”

“ประเดี๋ยวพอพวกเขาฆ่าคุณหนูแล้วไปโยนพวกเราทิ้งในถิ่นทุรกันดาร จากนั้นแค่ไปบอกว่าพวกเราไปถวายเครื่องหอมแล้วเจอโจรเข้า ก็ไม่มีใครสงสัยไปถึงตัวพระชายาเว่ยแล้วเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋ได้ยินดังนั้นก็แอบชื่นชมเงียบ ๆ เหวินชิงนางรับใช้ผู้นี้แม้ว่าจะยังอายุน้อยแต่ก็มองอะไรชัดเจนกว่าหลิงเยี่ยนเสียอีก!

“ข้ามิเชื่อ… จะอันตรายถึงที่เจ้าบอกได้เยี่ยงไรกัน!”

หลิงเยี่ยนด่าอย่างร้อนใจ “บ่าวสารเลว ข้าให้เจ้าไปดูว่าเหวินหลิงทำสิ่งใดแต่เจ้ามาพูดจาเหลวไหลไร้สาระ เจ้าจงใจอยากให้ข้ากลัวจนตายรึ?”

เหวินชิงจนใจจึงทำได้เพียงเอ่ยออกไป “คุณหนู บ่าวหวังดีกับคุณหนู คุณหนูแท้งลูกแล้วสุขภาพมิดี พวกเราอยู่ที่จวนอ๋องหรงอันตรายมากหนาเจ้าคะ คุณหนูต้องรีบคิดวิธีหนีออกไปส่งข่าวแล้ว!”

“ขอเพียงท่านอดีตเสนาบดีรู้ความลับที่ซ่อนอยู่ จึงจะรับประกันชีวิตของพวกเราได้เจ้าค่ะ!”

“หากเจ้าพูดอีก ข้าจะฉีกปากเจ้า!”

หลิงเยี่ยนได้ฟังสิ่งที่เหวินชิงพูดแล้วก็ว้าวุ่นใจจึงเอ่ยอย่างโมโห

เหวินชิวพยายามถึงเพียงนี้แล้วก็ไม่มีแก่ใจจะโน้มน้าวนางอีกแล้วจึงเดินออกไป

เหวินชิงยืนอยู่ใต้ต้นไม้ มองต้นไม้อยู่สักพักแล้วก็คลายสายคาดเอวออกมา

นี่นางจะแขวนคอตายหรือ?

หลิงอวี๋หมดคำพูด นี่ยังมิทันถึงตอนสุดท้ายเลยก็คิดจะฆ่าตัวตายเสียแล้ว!

นางมองเหวินชิงโยนสายคาดเอวไปบนต้นไม้อย่างเงียบ ๆ แล้วลองน้ำหนักและผูกปม

จากนั้นเหวินชิงก็ประสานมือแล้วไหว้ไปทางทิศใต้และคุกเข่าคำนับสามครั้ง พลางเอ่ยพึมพำกับตัวเอง “ท่านพ่อ ท่านแม่… แทนที่จะต้องถูกคนอื่นทำให้อับอายจนตาย ข้าขอจากไปอย่างบริสุทธิ์ดีกว่าเจ้าค่ะ!”

“ชิงเอ๋อร์อกตัญญูที่จะจากไปก่อน หากชาติหน้ามีจริงแล้วได้เป็นลูกสาวของท่านพ่อท่านแม่อีกครั้ง ข้าจะดูแลท่านพ่อท่านแม่ไปจนวันสุดท้าย...”

นางพูดถึงประโยคท้ายก็สะอื้นขึ้นมา

จากนั้นนางก็ลุกขึ้นยืนแล้วไปดึงสายคาดเอวที่ห้อยอยู่บนต้นไม้นั้นอย่างมิลังเล...