ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 125

“ต้าหนิวเป็นเด็กกตัญญูรู้คุณ!”

หมอเลี่ยวรินน้ำมาให้หลิงอวี๋พลางเอ่ยโดยไม่ต้องคิด

“สองปีที่ผ่านมาเงินเขาเก็บใช้จ่ายค่ารักษาของมารดาจนหมด จนทำให้บ้านเหลือแต่ผนังสี่ด้านยากแค้นแสนเข็ญ”

“ลูกสะใภ้ทนความลำบากไม่ไหว จึงทิ้งลูกไว้สองคนแล้วหนีไปกับชายอื่น!”

“ก่อนหน้าพี่ใหญ่ของเขาได้รับบาดเจ็บที่ขาขณะทำงานไม้ ครอบครัวฝั่งลูกสะใภ้พานางกลับและบังคับให้นางออกเรือนใหม่ แถมที่บ้านยังมีลูกสามคนไม่มีใครดูแล!”

“ครอบครัวแปดคนนี้ต่างมุ่งหวังต้าหนิว! แม้จะยากจน แต่สองครอบครัวก็เข้ากันได้ เด็ก ๆ ก็สามัคคีกัน เงินที่เก็บได้จากการล่าสัตว์ขายฟืนล้วนใช้รักษาอาอึ้มหลี่จนหมดแล้ว!”

“อาอึ้มหลี่รู้สึกเสียใจนัก มีคราหนึ่งนางคิดพยายามปลิดชีพตนเนื่องจะได้ไม่เป็นภาระพวกเขา”

“สุดท้ายก็ถูกต้าหนิวพบเข้า ต้าหนิวพาเด็ก ๆ มาคุกเข่าต่ออาอึ้มหลี่กล่าวว่า พวกเขาอกตัญญู ปล่อยให้อาอึ้มหลี่พยายามปลิดชีพตน ถ้าอาอึ้มคิดอยากตายจริง งั้นทั้งครอบครัวก็ตายไปด้วยกันเถอะ!”

หลิงอวี๋ฟังแล้วปวดใจ ตอนทุกคนคุกเข่าต่อหน้าอาอึ้มหลี่ แม้แต่คนไร้หัวใจก็คงไม่คิดฆ่าตัวตายอีกหรอก!

“แม้ทั้งชีวิตอาอึ้มหลี่จะยากไร้นัก แต่ทว่าเด็ก ๆ พวกนี้ที่นางสอนคือความมั่งคั่งของนางทั้งสิ้น!” หลิงอวี๋กล่าวจากใจ

ก็นั่นน่ะสิ ทั้งแปดคนยังสามารถเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันได้ นี่คือสิ่งที่หลาย ๆ ครอบครัวทำไม่ได้!

ทั้งสองกำลังคุยกันเรื่อยเปื่อย ครั้นรอได้สักหนึ่งชั่วยามกว่าก็พบว่าหลี่ต้าหนิววิ่งหอบแฮก ๆ มาพร้อมกับดรุณีสองคนอายุราว ๆ สิบสี่ปี

“แม่นางหลิง ท่านลองดูหน่อย นี่ใช่โกฐหัวบัวที่ท่านต้องการหรือไม่!”

หลี่ต้าหนิววางหลัวไม้ไผ่บนหลังลง หลิงอวี๋เห็นโกฐหัวบัวเต็มหลัวไม้ไผ่ที่ส่งกลิ่นยาเข้มข้น

“ใช่ นี่คือโกฐหัวบัวจริง!” หลิงอวี๋หยิบโกฐหัวบัวแก่ ๆ ต้นหนึ่งขึ้น ซึ่งส่วนบนยังมีรากแข็งแรงอยู่

นางพูดกับหมอเลี่ยวด้วยอารมณ์คึกคัก “นี่คือของดีนัก เครื่องยาสมุนไพรนี้สามารถเพิ่มการไหลเวียนโลหิต ขับเคลื่อนลมปราณ บรรเทาปวด และกระตุ้นระดูให้มาปกติ...”

หมอเลี่ยวครั้นฟังแล้วก็ตาทอประกาย รีบกล่าวคำทันควัน

“ต้าหนิว รอเจ้าว่าง ขุดโกฐหัวบัวให้ข้าเพิ่มสักหน่อย! ข้าจะรับซื้อเจ้า!”

หลี่ต้าหนิวยิ้มตอบซื่อตรง “หมอเลี่ยวพูดเช่นนี้ได้อย่างไรขอรับ นี่มิใช่เพราะหญ้าป่าในทุ่งนาไม่มีใครต้องการหรือ? ท่านต้องการเท่าใดข้าจะให้ต้ายา(1)กับคนอื่น ๆ ไปขุดให้ท่านเอง ไฉนจะเอาเงินเล่า!”

“ถูกต้อง หมอเลี่ยวมอบยามากมายแก่ครอบครัวเราไม่รับเงินสักแดงเดียว สมควรแล้วที่เราจะช่วยเหลือหมอเลี่ยวเล็ก ๆ น้อย ๆ!”

ต้ายาที่มีแผลเป็นบนหน้าคือบุตรีคนโตของหลี่ต้าหนิว ดวงหน้าหมองคล้ำเนื่องทำงานใช้แรงตากแดดตากลมตลอดทั้งปี

นางกล่าวตรงไปตรงมา “ท่านพ่อ ให้เสี่ยวยา(2)ดูแลท่านย่าเถิด ข้าจะกลับไปเรียกพี่น้องขุดโกฐหัวบัวช่วยหมอเลี่ยว!”

หลิงอวี๋เห็นต้ายาเทโกฐหัวบัวออกจากหลัวไม้ไผ่ ก่อนจะแบกหลัวไม้ไผ่หมายจากไป

หลิงอวี๋พลันรีบรั้งนางไว้ กล่าวคำ “อย่ารีบ ต้ายา เจ้าลองมาดูสักหน่อยว่าเครื่องยาสมุนไพรสองชนิดนี้เจ้ารู้จักหรือไม่?”

หลิงอวี๋นำภาพวาดชวนซวี่ต้วน(3)และกุกบุยโป้ว(4)ให้นางดู

ต้ายาเอี้ยวศีรษะดูครู่ใหญ่พลางกล่าวคำ “ดูเหมือนว่าเครื่องยาสมุนไพรสองชนิดนี้จะมีอยู่ในเขา ข้าไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่!”

“ไม่เป็นไร วันหลังเจ้าค่อยไปขุดให้ข้าสักต้นสองต้น ข้าตรวจดูถึงจะรู้ว่าใช่หรือไม่!”

หลิงอวี๋มองต้ายากับเสี่ยวยาต่างเป็นคนซื่อตรงไร้เล่ห์พลางขบคิดสักพักถึงกล่าวคำ

“โกฐหัวบัวคือเครื่องยาสมุนไพร แม้จะเป็นของจากทุ่งนา แต่การขุดครั้งใหญ่ของพวกเจ้าจะดึงดูดคนให้เลียนแบบ”

“ตอนพวกเขาไปก็พยายามขุดแต่ต้นแก่ ๆ เหลือต้นกล้าเอาไว้!”

ในชีวิตก่อน หลิงอวี๋ประสบโศกนาฏกรรมทำลายระบบนิเวศเนื่องขุดรากไพรชะเอมเทศในยุคปัจจุบัน นางไม่อยากให้สมุนไพรสองสามอย่างมาทำระบบนิเวศขาดดุลยภาพ!

“เจ้าค่ะ!” ต้ายาผงกศีรษะรู้ความ

หลิงอวี๋ยิ้มอ่อน “ร้านโอสถของเราต้องการเครื่องยาสมุนไพรระยะยาว พวกเจ้าเก็บเครื่องยาสมุนไพรมาส่งที่นี่ได้ หมอเลี่ยวจะรับซื้อตามราคาตลาด!”

ขณะต้ายาคิดเอ่ยปฏิเสธ หลิงอวี๋พลันห้ามนางทันควันพลางกล่าวคำ “นี่คือการซื้อขายระยะยาว ดังนั้นต้องจ่ายเงินแน่นอน!”

“ต้ายา ครอบครัวพวกเจ้ายังมีทุกคนต้องเลี้ยง! เจ้าเพียงหวังขายเครื่องยาสมุนไพรให้พวกเขาได้กินอิ่มนุ่งอุ่นเถอะ!”

ต้ายาเหลือบมองรอยปะเต็มเสื้อผ้าของน้องสาวพลางนิ่งเงียบไป

“อย่าคิดมาก! พวกเจ้ารู้สึกติดหนี้หมอเลี่ยวสินะ เมื่อมีเวลาก็มาช่วยที่ร้านเถอะ!”

หลิงอวี๋นึกถึงแรงคนที่จำเป็นตอนเปิดร้านโอสถอีกครั้ง ก่อนจะกล่าวคำ “บรรดาพี่น้องตระกูลเจ้า หากเต็มใจทำงานที่ร้านย่อมมาได้! หมอเลี่ยวจะจ่ายค่าตอบแทนด้วย!”

เมื่อต้ายาได้ฟังดวงตาก็พลันทอประกาย เอ่ยถาม “เด็กผู้หญิงมาทำงานได้หรือไม่เจ้าคะ? ข้าอยากเรียนหมอ หมอเลี่ยวยินยอมรับข้าเป็นศิษย์หรือไม่?”

หัวใจหลิงอวี๋สั่นไหวพลางกล่าวถาม “เจ้าอยากเรียนหมอหรือ?”

ต้ายา (大丫) ใช้เรียกเด็กสาวคนโต

เสี่ยวยา (小丫) ใช้เรียกเด็กสาวคนเล็ก

ชวนซวี่ต้วน (川续断) เป็นสมุนไพรที่มีในแหล่งมณฑลเสฉวน โกฐหัวบัวก็เช่นกัน

กุกบุยโป้ว (骨碎补) เป็นสมุนไพรจีนฝั่งตะวันออก มีสรรพคุณแก้ปวดข้อและกระดูก บำรุงกระดูก ประสานกระดูก