ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 126

“เจ้าค่ะ ข้ารู้จักเครื่องยาสมุนไพรมากมาย”

“ท่านย่าล้มป่วย ครอบครัวใช้เงินจำนวนมากเพื่อรักษานาง ข้าคิดว่า หากได้วิชาแพทย์ก็จะช่วยรักษาท่านย่าได้เจ้าค่ะ!”

ต้ายาก้มหน้าเศร้าหมอง “แต่ไม่มีคนสอนข้า! ร้านโอสถต่างไม่รับผู้ช่วยหญิงเลย!”

หลิงอวี๋ลอบมองหมอเลี่ยว ส่วนหมอเลี่ยวก็ยิ้มขมขื่น “ไม่มีคนเชื่อใจหมอหญิง ฉะนั้นน้อยนักที่สตรีจะเรียนหมอ!”

หลิงอวี๋มองทางต้ายาพลางกล่าวว่า “เรียนหมอลำบากยิ่ง! เจ้ามุ่งมั่นได้หรือ?”

ต้ายาเอ่ยหนักแน่น “ข้ามุ่งมั่นได้! ลำบากแค่ไหนข้าก็มิหวั่นเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋มองทางหลี่ต้าหนิว เอ่ยถาม “ต้าหนิว เจ้ายอมให้ต้ายาเรียนหมอหรือไม่?”

หลี่ต้าหนิวมองต้ายา ต้ายาก็กำลังมองเขาด้วยดวงหน้าเฝ้าหวัง

หลี่ต้าหนิวขบฟันกล่าวคำ “มีทักษะในมือ ภายหลังออกเรือนมีชีวิตลำบากก็ยังสามารถหาเลี้ยงตนได้! แม่นางหลิง ข้ายอมให้นางเรียนหมอขอรับ!”

ต้ายาพลันหน้าเปื้อนยิ้มทันทีพลางมองทางหมอเลี่ยวอย่างเฝ้าหวัง

หลิงอวี๋คลี่ยิ้ม กล่าวว่า “ต้ายา หากเจ้าอยากเรียนหมอสามารถติดตามข้าได้ ข้าจักเป็นอาจารย์เจ้าเอง!”

หมอเลี่ยวซึ่งมั่นใจในทักษะการแพทย์ที่หลิงอวี๋รักษาป้าหลี่แล้ว พลันรีบกล่าวคำ

“ต้ายา แม่นางหลิงมีทักษะการแพทย์เหนือชั้น ถ้าเจ้าเป็นศิษย์นางถือเป็นโชควาสนาที่สั่งสมมาสามชั่วอายุคน!”

“เจ้ารีบไปคำนับอาจารย์เถิด! โอกาสดีเช่นนี้หาได้ยาก หากพลาดไปคงหามีไม่แล้ว!”

ต้ายาตอบแบบไม่ต้องคิดพลางคุกเข่าโขกหัวคำนับให้หลิงอวี๋ทันที “อาจารย์ โปรดรับข้าคำนับเป็นศิษย์ด้วยเถิด!”

นางโขกหัวคำนับสามทีอย่างเคารพนบน้อม

หลิงอวี๋ประคองนางลุก เอ่ยถาม “เจ้ามีชื่อแซ่อันใด?”

ต้ายาหน้าแดงระเรื่อพลางมองทางหลี่ต้าหนิว

หลี่ต้าหนิวยิ้มตอบซื่อตรง “พวกเราชาวชนบทไม่เข้าใจเรื่องนั้นหรอก มิได้ตั้งชื่อขอรับ เรียกต้ายาต้าเสี่ยวจนชินปากแล้ว!”

“อาจารย์ ท่านช่วยข้าตั้งชื่อหน่อยเถิดเจ้าค่ะ!”

ต้ายาเป็นคนปราดเปรื่อง เมื่อยอมรับหลิงอวี๋เป็นอาจารย์ก็ก่อกวนทันที

หลิงอวี๋ไม่มีทางเลือก ทำได้แค่กล่าวว่า “เรียนหมอก็มาตั้งตามชื่อยาเถอะ! พวกเราเชื่อมชะตากันเพราะโกฐหัวบัว งั้นเจ้าชื่อหลี่ชุง(2)เถิด!”

หลี่ชุงหัวเราะเบิกบานพลางกล่าวคำ “ชื่อนี้น่าฟังจริง ๆ ขอบคุณอาจารย์ที่ตั้งชื่อให้เจ้าค่ะ!”

เสี่ยวยาอายุเพียงสิบสองขวบ ดวงหน้าเปี่ยมความไร้เดียงสา หน้าตาสะสวยโดดเด่น

นางมองเสี่ยวยาตาปริบ ๆ ก่อนจะมองหลิงอวี๋พลางกล่าวอึกอัก “ท่านพี่ ข้าก็อยากมีชื่อเหมือนกัน!”

หลี่ชุงก่อกวนหลิงอวี๋อีกครั้ง “อาจารย์ ท่านช่วยตั้งชื่อให้น้องสาวข้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ!”