ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1256

จักรพรรดิอูอันพูดจบก็มององค์หญิงใหญ่ พลางเอ่ยเหมือนปลอบใจนาง

“ท่านพี่ ข้ารู้สึกว่าตำแหน่งอ๋องหรงก็เป็นเพียงคำเรียกขานเท่านั้นเอง ไม่มีตำแหน่งข้าก็ยังคงให้เบี้ยหวัดและรางวัลกับหรงเอ๋อร์ตามเวลาอยู่ดี!”

องค์หญิงใหญ่เอ่ยอย่างเฉยเมย “ฝ่าบาทพูดถูก หรงเอ๋อร์ยังมิคู่ควรกับสถานะ ตำแหน่งอ๋องหรงนำพาพวกประจบสอพลอมาหาเขา มิต้องมีก็ได้!”

“ให้คนได้เป็นคนที่อยู่ว่าง ๆ ไปอย่างสงบก็ดีแล้ว ขอบพระทัยในความเห็นพระทัยของฝ่าบาทเพคะ!”

จักรพรรดิอู่อันมิสนใจว่าองค์หญิงใหญ่พูดจริงหรือประชด เขามองไปทางเฮ่อจู้ที่คุกเข่าอยู่ด้านข้างพลางเอ่ยเสียงขรึม

“ในฐานะที่เฮ่อจู้เป็นรองราชองครักษ์ของกองทัพหลวง เขาละเลยศักดิ์ศรีของแคว้นเพื่อประโยชน์ส่วนตน วางแผนร้ายบีบองค์ชายจิ้นและวางยาทำร้ายทายาทขององค์ชายเว่ย จะต้องถูกจำคุก สอบสวนและประหาร!”

“เสด็จพ่อเพคะ...”

พระชายาเว่ยส่งเสียงเรียกออกมาพลางคุกเข่าตาม

เขาเป็นลูกคนโต หากถูกประหารไปเช่นนี้แล้วนางจะไปอธิบายให้ท่านพ่อท่านแม่ฟังเยี่ยงไรเล่า!

“ขอเสด็จพ่อโปรดเมตตา ทั้งหมดเป็นความผิดของหม่อมฉันเพคะ หม่อมฉันบงการให้พี่ชายทำเรื่องเช่นนี้ ขอเสด็จพ่อโปรดเมตตาเถิดเพคะ หากจะประหารก็ประหารหม่อมฉันเถิดเพคะ!”

พระชายาเว่ยร้องไห้น้ำตานองหน้า คำนับไปก็เอ่ยไป “ท่านพ่อมิสบายยังต้องการคนดูแลอยู่ ลูกของพี่ชายหม่อมฉันก็ยังเล็กไม่มีพ่อมิได้เพคะ...”

“หุบปาก!”

จักรพรรดิอู่อันตะคอกด้วยความโกรธ “เฮ่อชื่อ เจ้าสูงศักดิ์เป็นถึงพระชายาเว่ยแต่กลับมีความอิจฉา มิสนใจศักดิ์ศรีของแคว้นเพื่อเรื่องส่วนตน วางยาทำร้ายทายาทขององค์ชายเว่ยและใส่ร้ายเพื่อต้องการจะบีบองค์ชายจิ้นอีก!”

“ทั้งยังสั่งการมือสังหารให้ไปลอบสังหารอ๋องอี้กับพระชายา ตัวเจ้าเองก็มีความผิดที่ให้อภัยมิได้แล้ว เจ้ายังจะมีหน้ามาขอร้องแทนเฮ่อจู้อีกรึ!”

“ท่านอ๋องเฉิง ตัดชื่อเฮ่อชื่อออกจากลำดับราชวงศ์! เฮ่อชื่อไร้จรรยาบรรณสตรีเพศ ไร้ความสามัคคี ก่อกบฏ สร้างความวุ่นวายในครอบครัว และสร้างความวุ่นวายในวังด้วย จงทำการประหารตามกฎ!”

หลิงเยี่ยนอยู่ด้านข้างฟังอย่างจริงจังมาตลอด เมื่อได้ยินสิ่งนี้นางก็แอบยิ้ม