ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1258

เรื่องนี้ยังมิจบ!

จักรพรรดิอู่อันกับไทเฮากำลังจะนั่งรถม้ากลับวัง จู่ ๆ พระชายาเว่ยก็ตะโกนขึ้นมา “ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันมีความผิด ฝ่าบาทตัดสินให้ประหารหม่อมฉัน หม่อมฉันยินยอมจากใจจริงเพคะ!”

“แต่บางคนที่เห็น ๆ กันอยู่ว่าเป็นลูกนอกสมรส ทั้งยังปลอมตัวเป็นบุตรีขุนนางมาแต่งงานเข้าราชวงศ์อีก เรื่องนี้ควรจะลงโทษเช่นไรหรือเพคะ?”

มาแล้ว!

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชา ก่อนหน้านี้ก็ยังคิดอยู่ว่าเหตุใดพระชายาเว่ยมิเอ่ยถึงเรื่องนี้ ที่แท้ก็รอเวลานี้นี่เอง!

จักรพรรดิอู่อันขมวดคิ้ว รู้สึกมิชอบเป็นอย่างยิ่งที่เวลานี้พระชายาเว่ยเพิ่มปัญหาขึ้นมาอีก!

องค์ชายเว่ยตาเป็นประกายพลางเอ่ยตาม “เสด็จพ่อ คนที่เฮ่อชื่อเอ่ยถึงคือหลิงอวี๋พระชายาอ๋องอี้นี่เอง นางมิใช่หลานสาวแท้ ๆ ของท่านอดีตเสนาบดีพ่ะย่ะค่ะ!”

“ใช่แล้วเพคะ ฝ่าบาท ที่มาของหลิงอวี๋มิแน่ชัด หลานฮุ่ยจวนมารดาของนางลักลอบมีสัมพันธ์กับชายอื่นแล้วตั้งครรภ์ลูกนอกสมรสผู้นี้”

“ท่านอดีตเสนาบดีรู้เรื่องแต่กลับมิแจ้ง ทั้งยังทำเหมือนนางเป็นคุณหนูตระกูลร่ำรวยแล้วให้อภิเษกสมรสกับท่านอ๋องอี้อย่างหน้ามิอายอีก! นี่เป็นการทำให้สายเลือดสูงศักดิ์ของราชวงศ์แปดเปื้อนนะเพคะ ลูกนอกสมรสเช่นหลิงอวี๋ก็ควรจะถูกลงโทษพร้อมกับท่านอดีตเสนาบดีด้วย!”

พระชายาเว่ยใกล้จะต้องตายแล้วจึงเป็นเหมือนหมาบ้าที่แว้งกัดคนอื่น ๆ

ใจของหวางซือเต้นรัวแล้วมองหลิงเยี่ยนโดยมิรู้ตัว

หลิงเยี่ยนกระซิบกับหวางซืออย่างรู้สึกยินดี “ท่านแม่ วันนี้พระชายาเว่ยผู้ขี้ขลาดนี่ได้ช่วยเหลือท่านไว้แล้ว ต่อไปท่านแม่ก็ไล่ลูกนอกสมรสอย่างหลิงอวี๋กับหลิงเสี่ยงออกจากจวนเสนาบดีเจิ้นหยวนได้อย่างสมเหตุสมผลแล้ว!”

“เช่นนี้ก็จะไม่มีคนมาแย่งชิงตำแหน่งรัฐทายาทกับท่านพี่ได้อีกแล้ว!”

แต่ใจของหวางซือกลับเต้นโครมครามขึ้นมา

มิกี่วันมานี้หลังจากที่นางถูกหลิงเสียงเซิงจับได้เพราะยักยอกเงินของท่านอดีตเสนาบดี หลิงเสียงเซิงโกรธมาก บีบให้นางเอาเงินมาคืน

นางอ้างไปว่า เอาเงินไปเป็นสินสอดให้หลิงเยี่ยนแล้วและยังคิดหาโอกาสให้หลิงเยี่ยนเอาเงินจำนวนหนึ่งมาปิดปากหลิงสียงเซิงด้วย

ไหนเลยจะคาดคิดว่าตอนนี้หลิงเยี่ยนจะไม่มีเด็กอยู่ในท้องแล้ว ทั้งยังเอาเรื่องที่หลิงอวี๋มิใช่บุตรีของหลิงเสียงเซิงมาเปิดเผยอีก

นี่… หลิงอวี๋จะยอมแพ้แต่โดยดีหรือ?

เมื่อเผชิญกับข้อกล่าวหาของพระชายาเว่ย หลิงอวี๋จึงยิ้มพลางเอ่ย “พระชายาเว่ย ข้ามิรู้ว่าท่านไปได้ยินคำพูดเหล่านี้มาจากที่ใด ท่านมีหลักฐานมาพิสูจน์หรือไม่ว่าข้ามิใช่บุตรีแท้ ๆ ของท่านพ่อข้า?”

“เหตุใดมิเอ่ยถามท่านพ่อของหม่อมฉันว่าหม่อมฉันกับพี่ชายเป็นลูกของเขาหรือไม่เล่าเพคะ!”

สายตาของทุกคนมองไปทางหลิงเสียงเซิง

หลิงเยี่ยนกลัวว่าหลิงเสียงเซิงจะพะว้าพะวังเรื่องแรงกดดันจากท่านอดีตเสนาบดี จึงหันไปกอดแขนของหลิงเสียงเซิงเอาไว้พลางเอ่ย “ท่านพ่อ มีองค์จักรพรรดิทรงตัดสินให้ท่าน ท่านพูดความจริงออกมาเถิดเจ้าค่ะ!”

องค์ชายเว่ยก็เอ่ยขึ้นมาเช่นกัน “อาลักษณ์หลิง ท่านเลี้ยงลูกแทนคนอื่นมาตั้งยาวนานถึงเพียงนี้ สุดท้ายแล้วตอนที่สามารถลืมตาอ้าปากได้ก็อย่าได้ทำเลอะเลือนอีกเลย!”

“หลิงเยี่ยนเป็นชายารองของข้า ข้าเองก็มิหวังให้นางมีพี่สาวที่มิรู้ที่มาแน่ชัดหรอก!”

“มิแน่ว่าท่านพ่อของนางอาจจะเป็นพวกนักเลง หรือไม่ก็สายลับของแคว้นศัตรูก็เป็นได้ ท่านมิต้องไปข้องเกี่ยวกับนางแล้ว!”

คำพูดบีบบังคับขององค์ชายเว่ยทำเอาหลิงเสียงเซิงคิดไปเรื่อย องค์ชายเว่ยยังยอมรับหลิงเยี่ยนเป็นชายารองหรือ?

เช่นนั้นคำสัญญาที่มีกับตนก็ยังมีผลอยู่กระมัง!

ขอเพียงตนมิยอมรับตัวตนของหลิงอวี๋ เรื่องที่พ่อผู้ให้กำเนิดมิดีนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ราชสำนักฝ่ายในลดขั้นหลิงอวี๋จากชายาเอกของท่านอ๋องอี้ไปเป็นอนุภรรยาได้...