ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1261

ระหว่างทางกลับไปที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน ในหัวของหลิงอวี๋ยังคงจดจำท่าทีมั่นใจตอนที่องค์หญิงใหญ่พูดได้แม่น

นางจะส่งของตอบแทนอะไรกลับมาให้ตนกัน?

ของตอบแทนนี้ต้องมิได้หมายถึงของกำนัลธรรมดาเป็นแน่ แต่คงจะเป็นการแก้แค้นที่วันนี้เฮ่อหรงถูกถอดตำแหน่งและสูญเสียทรัพย์สินไปมากมายถึงเพียงนั้นอย่างแน่นอน!

ลอบสังหารหรือ?

หลิงอวี๋รู้สึกว่า คนเช่นองค์หญิงใหญ่นี้คงจะมิใช้วิธีการเดียวกันซ้ำสองครั้งแน่ ๆ

อีกอย่างในครั้งนี้หอเหยี่ยวราตรีก็เสียหายหนักมาก องค์หญิงใหญ่ก็คงจะไม่มีมือสังหารไว้ใช้งานมากมายนักในช่วงระยะนี้

นางจะใช้วิธีการใดในการแก้แค้นตนกันนะ!

“อาอวี๋ เจ้าไปโน้มน้าวหลิงเสียงเซิงให้ยอมรับว่าเจ้าเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขาได้อย่างไร?”

ท่านอดีตเสนาบดีนั่งอยู่บนรถม้าคันเดียวกับหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียน เมื่อครู่เขาคิดอยู่สักพักแล้วก็ยังคิดมิออกว่า ลูกชายที่เห็นแก่ตัวของตนไปถูกหลิงอวี๋พูดอย่างไรเข้าถึงได้เปลี่ยนความคิดได้

“ข้าบอกเขาไปว่า ฮองเฮาเว่ยอยู่ในตำหนักเย็นออกมามิได้ หากชีวิตนี้องค์ชายเว่ยอยากจะเป็นองค์รัชทายาทก็คงเป็นเรื่องที่เป็นไปมิได้!”

หลิงอวี๋ยิ้มเยาะเย้ย “ข้ายังบอกไปอีกว่า หากมาทำให้ข้าขุ่นเคือง ก็อย่าได้คิดว่าชีวิตนี้หลิงเฟิงจะมีวันได้โดดเด่นขึ้นมา! ข้าสามารถทำให้องค์ชายเว่ยมีลูกมิได้อีกแล้วในชีวิต ข้าก็สามารถทำให้หลิงเฟิงสืบทายาทมิได้เช่นกัน”

ท่านอดีตเสนาบดีได้ฟังดังนั้นแล้วก็เบิกตาโต

แต่เซียวหลินเทียนกลับหัวเราะออกมา “ท่านปู่ ท่านอย่าไปฟังอาอวี๋พูดให้ตกใจเลย!”

“แม้ว่าอาอวี๋จะมิใช่หลานสาวแท้ ๆ ของท่าน แต่พวกท่านก็มีพระคุณเลี้ยงดูนางมา นางไม่มีทางลืมไปจนชั่วชีวิต! นางจะทำเรื่องเช่นนั้นกับหลิงเฟิงได้อย่างไรเล่า!”

“ท่านปู่ ก่อนหน้านี้หลิงเฟิงถูกองค์ชายเว่ยส่งตัวไปประจำการที่ชายแดนมิใช่หรือ? หลิงอวี๋ให้แม่ทัพกู่ดึงตัวเข้ามาอยู่ใต้บังคับบัญชาแล้ว และหลิงอวี๋ก็ให้แม่ทัพกู่สั่งสอนเขาอย่างเคร่งครัดด้วย นางมิอยากให้หวางซือเลี้ยงดูหลิงเฟิงจนเสียคน!”

เรื่องที่หลิงอวี๋ทำไปเหล่านี้เป็นการทำแบบส่วนตัวเพราะกลัวว่าหากหลิงเสียงเซิงกับหวางซือรู้เข้าแล้วจะมิพอใจเข้ามาสร้างปัญหา

หลิงอวี๋มิยอมให้ท่านอดีตเสนาบดีต้องรู้สึกมิดีที่เห็นหลานชายมิเอาไหนหรอก

การอบรมหลิงเฟิงนี้ถือว่าเป็นการตอบแทนท่านอดีตเสนาบดี

“ท่านปู่ ท่านอย่าได้เกรงใจข้าเลย ท่านช่วยข้ามานับครั้งมิถ้วนแล้ว นี่เป็นการตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของข้าเท่านั้นเอง!”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างจริงใจ “ข้าสกุลหลิง ข้าเองก็หวังว่าคนตระกูลหลิงจะมีชีวิตที่ดีในภายภาคหน้าเช่นกัน!”

“ท่านปู่ ท่านก็เห็นว่าการให้ท้ายของหวางซือได้ทำลายหลิงเยี่ยนไปแล้ว ดังนั้น ข้าจะมิทนอีกต่อไปแล้ว กลับไปเมื่อใดข้าจะต้องถอนเนื้อร้ายนี้ออกไปให้จงได้!”

ท่านอดีตเสนาบดีรู้ว่าหลิงอวี๋หมายความว่าอย่างไร เมื่อครู่ตอนเขาเห็นองค์ชายเว่ยเตะหลิงเยี่ยน ใจเขาก็จมดิ่งไปเลย

หากตอนแรกมิใช่เพราะตนที่ห้ามหลิงอวี๋ไว้มิให้นางไปคิดบัญชีกับหวางซือ บางทีหลิงเยี่ยนอาจจะไม่มีหวางซือคอยให้ท้าย และก็คงจะมิดื้อดึงที่จะแต่งงานเข้าตำหนักองค์ชายเว่ยเช่นนี้หรอกกระมัง!

ตอนนี้หลิงเยี่ยนสูญเสียลูกไปแล้ว เรื่องความรุ่งโรจน์และมั่งคั่งก็มิต้องไปนึกถึงเลย!

เช่นนั้นเพื่อจะมิให้หลิงเฟิงผิดพลาดซ้ำรอยอีก ก็ควรจะต้องถอนเนื้อร้ายออกไปเสีย!

“ปู่จะมิห้ามเจ้า เจ้าทำในสิ่งที่เจ้าอยากทำเถิด!”

ท่านอดีตเสนาบดีคิดดีแล้วจึงเอ่ยอย่างแน่วแน่