ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1262

กระทั่งไปถึงที่จวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน หลิงอวี๋ก็ไปดูหลิงเยี่ยนก่อนเลย

หลิงเยี่ยนกินยาห้ามเลือดของหลิงอวี๋ไป ดังนั้นเลือดจึงหยุดไหลแล้ว

หลิงอวี๋จัดตำรับยาปรับสมดุลหลังแท้งให้หลิงเยี่ยน แล้วให้นางรับใช้ไปเอายาที่โรงเหยียนหลิงมาให้หลิงเยี่ยน

หวางซือมองอยู่ด้านข้าง พลางเอ่ยถามอย่างมิสบายใจระคนปวดใจ “อาอวี๋ ในภายหน้าเยี่ยนเอ๋อร์จะยังมีลูกได้อีกหรือไม่? นางจะมีผลข้างเคียงใดหลงเหลืออยู่หรือไม่?”

ตอนนี้หวางซือทั้งโกรธทั้งเคืองหลิงอวี๋ แต่ในใจก็มีบางอย่างอยู่ นางมิกล้ายั่วยุหลิงอวี๋ในเวลานี้

ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ได้ดูละครมากมายถึงเพียงนั้นแล้ว นางเห็นมากับตาว่าหลิงอวี๋มิได้เกรงกลัวทั้งจักรพรรดิอู่อัน ทั้งไทเฮาและองค์หญิงใหญ่เลย

นางรู้แก่ใจเลยว่า หลิงอวี๋ในตอนนี้มิใช่หลิงอวี๋ที่นางสามารถหลอกลวงและควบคุมได้ตามใจอีกต่อไปแล้ว!

“ขอเพียงหลิงเยี่ยนทำตามตำรับของข้าก็จะไม่มีผลข้างเคียงแล้ว อีกหนึ่งปีครึ่งจะตั้งครรภ์อีกก็ได้!”

หลิงอวี๋มิรู้ว่า ในหัวของหวางซือกำลังคิดอะไรอยู่ ยังคงมิยอมแพ้เรื่ององค์ชายเว่ย หรือว่าจะรีบร้อนให้หลิงเยี่ยนแต่งงานใหม่เสียแล้ว?

“เราออกไปคุยข้างนอกกันเถิด ให้นางได้พักผ่อนให้เต็มที่!”

หลิงอวี๋จึงเดินนำออกไป

หลิงเสียงเซิงเองก็เดินตามออกมาเช่นกัน

ระหว่างทางกลับมาหลิงเสียงเซิงก็ได้แต่ครุ่นคิดอยู่ซ้ำ ๆ แม้ว่าคำพูดของหลิงอวี๋จะฟังดูข่มขู่ แต่ก็เป็นเรื่องจริง

ฮองเฮาเว่ยถูกลดขั้นไปอยู่ที่ตำหนักเย็นแล้ว วันนี้องค์ชายเว่ยกับองค์หญิงใหญ่และกระทั่งตระกูลเฮ่อก็มิได้สิ่งใดจากหลิงอวี๋

หากองค์ชายเว่ยผู้นี้คิดจะกลับมาเป็นองค์รัชทายาทก็เป็นเรื่องที่ห่างไกลมาก ๆ!

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เด็กในท้องของหลิงเยี่ยนก็มิอยู่แล้ว ต่อให้ตนพยายามเอาใจองค์ชายเว่ยก็มิใช่ว่าจะได้เลื่อนขั้นเสมอไป

ส่วนหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนกลับมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง

ท่านอ๋องอี้มิเพียงแต่จะได้รับชัยชนะในการแข่งขันทางทหารจนได้เมืองสองเมืองมาให้ฉินตะวันตก แต่ชื่อเสียงในหมู่ราษฎรก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย