ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1278

ทันทีที่เซียวหลินเทียนได้ยิน ความคิดที่ละมุนละไมของเขาก็สลายหายวับไป

เขาเงยหน้าไปเห็นว่า หลิงอวี๋ยังมิตื่นก็กระซิบเสียงเบาทันที “ข้าจะออกไปประเดี๋ยวนี้!”

เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นมาสวมอาภรณ์ และเดินออกไปทันที

“ไปดูหน่อย!”

เซียวหลินเทียนคิดว่า วันนี้หงเลี่ยงราชองครักษ์ของค่ายกองทหารเสือจะถูกจับ อีกทั้งเฮ่อจู้กับพระชายาเว่ยจะถูกประหารอีก องค์ชายเว่ยจะทำอะไรแปลก ๆ หรือไม่?

หรืออิงเหนียงเห็นว่า องค์ชายเว่ยมิได้มีผลประโยชน์ที่คุ้มค่าแล้วจึงคิดจะหนีไป?

เขาพบร่องรอยของอิงเหนียงอย่างยากลำบาก ทั้งยังคิดจะใช้อิงเหนียงมาจับตัวสายลับที่ซ่อนตัวอยู่เหล่านั้นด้วย แล้วจะปล่อยให้อิงเหนียงหนีไปง่าย ๆ เช่นนี้ได้อย่างไรเล่า!

กลุ่มคนมุ่งหน้าไปที่ชานเมือง ไปที่วัดประจำตระกูลของตระกูลฉิน

วัดประจำตระกูลของตระกูลฉินสร้างอยู่กลางภูเขา หากจะไปที่นั่นจะต้องผ่านเส้นทางเขาไปก่อน

พวกของเซียวหลินเทียนเร่งควบม้าไป เห็นว่าผ่านเส้นทางเขาไปก็จะถึงแล้ว แล้วก็เห็นว่ามีเปลวไฟลอยขึ้นมาบนฟ้าจากที่ไกล ๆ แสงไฟลุกโชนนั้นเห็นได้ชัดมากท่ามกลางค่ำคืนที่มืดมิด

“เกิดเรื่องแล้ว!”

ใจของเซียวหลินเทียนบีบแน่น แล้วฟาดแส้ไปเร่งความเร็วของม้า

ขณะที่กำลังเร่งเดินทางอยู่นั้นก็เห็นว่ามีสตรีสองคนวิ่งโซซัดโซเซออกมาจากในป่า และคนที่นำมาคนแรกก็คือฉินรั่วซือ

เสื้อของนางขาดวิ่นและมีนางรับใช้ผู้หนึ่งประคองวิ่งมา

เมื่อมองไปเห็นกลุ่มคน ทั้งสองคนนั้นก็ตะโกนออกมาอย่างตกใจแล้วหันกลับไปเข้าในป่าอีก

“ฉินรั่วซือ ข้าเซียวหลินเทียนเอง!”

เซียวหลินเทียนตะโกนไป “เหตุใดวัดประจำตระกูลเจ้าจึงไฟไหม้?”

ฉินรั่วซือฟังออกว่าเป็นเสียงของเซียวหลินเทียนก็ชะงักฝีเท้าแล้วหันกลับมามองอย่างยากที่จะเชื่อ จากนั้นก็เห็นว่าคนที่ตะโกนเรียกตนคือเซียวหลินเทียนจริง ๆ

นางส่งเสียงร้องไห้ออกมาทันที “พวกของอิงเหนียงวางเพลิงเพคะ ก่อนหน้านี้นางเคยมาหาหม่อมฉัน จะให้หม่อมฉันเกลี้ยกล่อมท่านพี่ให้แปรพักตร์ไปหาฉีตะวันตก หม่อมฉันมิยอม นางจึงขู่หม่อมฉัน บอกว่าจะสังหารท่านพี่หม่อมฉันเพคะ...”

“ท่านอ๋องอี้ พวกท่านรีบไปดูทางวัดประจำตระกูลเถิดเพคะ ท่านพี่ของหม่อมฉันกำลังต่อสู้กับพวกของอิงเหนียงอยู่!”

จ้าวซวนจึงทำได้เพียงพาองครักษ์คนอื่น ๆ ควบม้าไปข้างหน้า

เซียวหลินเทียนลงจากม้าแล้วพาพวกลู่หนานวิ่งตามฉินรั่วซือไป เห็นอยู่ว่าจะต้องวิ่งผ่านป่าไป แต่จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าเจ็บที่เท้า

จากนั้นก็ได้ยินนางรับใช้ของฉินรั่วซือตะโกน “มีงู ระวัง!”

ถูกงูกัดหรือ?

เซียวหลินเทียนรู้สึกว่าใจเต้นรัวแรงขึ้นมาทันที แล้วเลือดก็สูบฉีด เขาก้าวเดินโซเซ ภาพตรงหน้ามืดไปแล้วก็ทรุดลงไปกับพื้น...

“ท่านอ๋อง ท่านถูกงูกันหรือเพคะ?”

นางรับใช้ของฉินรั่วซือพุ่งเข้ามาแล้วฉินรั่วซือกับนางก็ประคองเซียวหลินเทียน

ลู่หนานตกใจพุ่งเข้ามาแล้วก็เห็นฉินรั่วซือคุกเข่าอยู่ที่พื้นพร้อมกับยื่นมือไปถกกางเกงของเซียวหลินเทียนขึ้น

ยังมิทันที่ลู่หนานจะได้เห็นชัดเจน ฉินรั่วซือก็ก้มตัวลงแล้วใช้ปากดูดพิษที่น่องของเซียวหลินเทียน...