ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1280

พิษของระเบิดควันพิษนี้รุนแรงถึงเพียงนี้เลย!

ลู่หนานนิ่งค้างไปเลย

“อย่าได้ไล่ล่าตามไป เลี่ยงมิให้เราสูญเสียคนไปมากกว่านี้!”

ฉินซานเองเห็นแล้วก็ตกใจ เขาเต็มไปด้วยคำถามทันที

ฉินรั่วซือไปมีเรื่องกับคนเหล่านี้ได้อย่างไร? พวกเขาคิดจะทำอะไรกันแน่!

ฉินซานยังครุ่นคิดมิทันชัดเจนก็ได้ยินเสียงกีบม้ามุ่งมาทางนี้แล้ว

มินานนัก จ้าวซวนพาคนตามมาแล้ว

“จับอิงเหนียงได้หรือไม่?”

จ้าวซวนกวาดสายตามอง แต่นอกจากศพสองศพที่นอนอยู่บนพื้นก็มิเห็นอิงเหนียงเลย

“พวกเขาหนีไปแล้ว!”

ลู่หนานเอ่ยอย่างมิพอใจ “หากเจ้าตามพวกเราไปที่เส้นทางเล็กก็อาจจะจับพวกเขาได้แล้ว!”

“ตอนนี้ดีเลย จับตัวก็มิได้ อีกทั้งท่านอ๋องยังถูกงูพิษกัดบาดเจ็บไปแล้วอีก!”

“ว่ากระไรนะ? ท่านอ๋องถูกงูพิษกัดหรือ?”

จ้าวซวนตกใจ เมื่อเห็นว่าเซียวหลินเทียนมิอยู่ก็ตะคอกใส่ลู่หนานอย่างร้อนใจ “ท่านอ๋องเล่า? เจ้ามิกังวลว่ามือสังหารจะย้อนกลับไปลอบสังหารเขารึ?”

ลู่หนานได้ยินจ้าวซวนเอ่ยเช่นนี้ก็ตกใจขึ้นมาทันที จึงรีบหันหลังวิ่งกลับไปในป่า

จ้าวซวนเองก็วิ่งตามเข้าไปเช่นกัน

เดิมทีฉินซานจะตามไป แต่จนใจที่ร่างกายได้รับบาดเจ็บมากแล้ว วิ่งไปได้สองก้าวก็ขาอ่อนทรุดลงบนพื้นแล้ว

โชคดีที่พวกของจ้าวซวนวิ่งไปที่เซียวหลินเทียนอยู่แล้วเห็นว่าเซียวหลินเทียนมิเป็นอะไร

เขาฟื้นแล้ว และถูกหลู่ชิ่งพยุงไปพิงที่ต้นไม้โดยที่ยังเวียนหัวอยู่แล้ว

“ท่านอ๋อง มิเป็นไรใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

จ้าวซวนวิ่งเข้าไปแล้วคุกเข่าลงข้างหนึ่งตรวจสอบอาการของเซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนมองเขาแล้วส่ายหัว จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาอย่างประหลาดใจ “ข้าง่วงมาก อยากนอน!”

ฉินซานถูกองครักษ์คนหนึ่งพยุงขึ้นมาและกำลังจัดการบาดแผลให้เขาอยู่

บนตัวของฉินซานมีรอยมีดทั้งใหญ่ทั้งเล็กอยู่เจ็ดแปดที่ ดูออกเลยว่ามือสังหารเหล่านั้นมิได้ปรานีเขาเลย

“เจ้ากรมฉิน คืนนี้เจ้ามาที่วัดประจำตระกูลได้อย่างไร?”

ก่อนหน้านี้จ้าวซวนได้รับคำสั่งจากเซียวหลินเทียนให้คนจับตาดูฉินรั่วซือไว้ เขาจึงต้องรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับฉินรั่วซือ

“รั่วซือให้คนเอาจดหมายไปให้ข้า บอกว่ามีเรื่องลำบากต้องการเจอเพื่อปรึกษาข้า ข้าก็เลยมา!”

ฉินซานเอ่ยอย่างใจเย็น “ข้ามาแล้วนางถึงได้บอกข้า อิงเหนียงจากตำหนักองค์ชายเว่ยวางยาพิษนาง อิงเหนียงคอยมาขู่ให้นางทำอะไรให้ตลอด”

“รั่วซือบอกว่า ครั้งที่พระชายาอ๋องอี้ตกอยู่ในอันตราย แล้วเรื่องที่องค์ชายเย่มีโสมโลหิตก็เป็นอิงเหนียงที่ให้นางเปิดโปงให้ท่านอ๋องอี้รู้!”

“รั่วซือคิดว่า แค่เป็นการเปิดโปงข่าวเฉย ๆ มิน่าสร้างความเสียหายอะไรให้ท่านอ๋องอี้ได้ นางจึงเชื่อฟังคำสั่งของอิงเหนียง ไหนเลยจะคิดว่าเกือบจะทำให้องค์ชายเย่กับท่านอ๋องอี้ต้องขัดแย้งกัน!”

“รั่วซือบอกว่า ช่วงนี้นางอยู่วัดประจำตระกูลเพื่อทบทวนตนเอง แต่อิงเหนียงมิยอมปล่อยนางไป ยังมาหานางแล้วบีบบังคับให้นางวางยาพิษข้า ให้ข้าช่วยพวกเขาทำอะไรบางอย่างด้วย!”

“รั่วซือมิยอม นางบอกว่ามิอาจทำร้ายข้าได้ นางคิดแล้วคิดอีกก็ไม่มีวิธีอื่น จึงทำได้เพียงสารภาพกับข้า ให้ข้าช่วยนางคิดว่าจะหลุดพ้นจากการควบคุมของอิงเหนียงได้อย่างไร!”