ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1284

ว่ากระไรนะ?

ใจของหลิงอวี๋กระตุกไปครู่หนึ่ง แล้วเบิกตาโตอย่างมิอยากจะเชื่อ

เซียวหลินเทียนจะให้ฉินรั่วซืออยู่ที่ตำหนักอ๋องอี้อย่างนั้นหรือ?

นี่… นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“พระชายา ท่านอ๋องอาจจะรู้สึกซาบซึ้งที่คุณหนูฉินช่วยชีวิตเขาเอาไว้กระมังขอรับ ดังนั้นจึงได้ให้คุณหนูฉินอยู่ที่ตำหนักอ๋องอี้สักสองสามวัน!”

ลู่หนานเห็นว่าหลิงอวี๋สีหน้ามิดีจึงรีบเอ่ย “ข้ากำลังยุ่งกับการขนของ มิคุยกับท่านมากแล้วนะขอรับ!”

ลู่หนานรีบสั่งให้องครักษ์ขนย้ายเครื่องเรือน

หลิงอวี๋มองแล้วก็รู้สึกว่าในหัวสับสนไปหมด

ฉินรั่วซือเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลร่ำรวยที่อยู่ในเรือนรอการแต่งงาน มิทราบว่าเซียวหลินเทียนจะให้นางอยู่ที่ตำหนักอ๋องอี้นี่มีความหมายอะไรหรือ?

หรือว่าเซียวหลินเทียนอยากจะแต่งนางเข้ามาเป็นชายารอง?

“พระชายา ท่านอ๋องหมายความอย่างไรกันเจ้าคะ?”

หานเหมยเองก็รู้สึกว่ามันแปลก จึงเอ่ยถามออกมา

“ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาหมายความว่าอย่างไร! ไป ไปถามกัน!”

หลิงอวี๋หันหลังเดินตรงไปที่เรือนริมวารี

ระหว่างทางก็ได้เจอกับหมิ่นกูเข้าพอดี ทันทีที่หมิ่นกูเห็นนางก็เอ่ยเสียงต่ำ “พระชายา ข้ากำลังตามหาเลยเจ้าค่ะ!”

“ท่านอ๋อง… จะให้ฉินรั่วซือมาอยู่ที่นี่เจ้าค่ะ ทั้งยังให้ข้าจัดให้อยู่เรือนมารุตที่อยู่ใกล้กับเรือนริมวารีด้วยเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋ได้ยินดังนั้นใจก็เย็นวาบทันที เรือนมารุตนี้มิเพียงแต่จะเป็นเรือนที่ดีที่สุดรองจากเรือนริมวารี แต่ยังเป็นเหมือนเรือนประจำของพระชายาอ๋องอี้ด้วย!

ตอนแรกที่หลิงอวี๋แต่งงานเข้ามาในตำหนักอ๋องอี้ เซียวหลินเทียนรังเกียจนางจึงจัดให้นางไปอยู่เรือนอื่น

หลิงอวี๋ข้ามเวลามาก็ถูกเซียวหลินเทียนจัดให้ไปอยู่เรือนบุหงาที่อยู่ไกลจากเรือนริมวารีที่สุด หลังจากที่ความสัมพันธ์ของนางกับเซียวหลินเทียนดีแล้ว เซียวหลินเทียนก็แค่เสนอว่าจะให้นางย้ายไปเรือนที่ดีขึ้นหน่อย แต่กลับมิได้เสนอให้นางย้ายไปอยู่ที่เรือนมารุตเลย

“ท่านอ๋อง อาหารเช้าเช่นนี้มันง่ายเกินไปนะเพคะ ท่านต้องฝึกวรยุทธด้วย ร่างกายมีความสำคัญมาก ต่อไปให้ทางครัวทำอาหารเช้าให้สมบูรณ์หน่อยเถิดเพคะ!”

“เจ้าพูดถูกเลยซือซือ! หลู่ชิ่ง ประเดี๋ยวเจ้าไปกำชับในครัวว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป อาหารเช้าของข้าต้องทำให้สมบูรณ์หน่อย!”

เซียวหลินเทียนหันไปสั่งหลู่ชิ่ง แล้วก็หันไปทางฉินรั่วซือ “ซือซือ เจ้าชอบกินอะไรหรือ? จะให้ในครัวทำให้ถูกปากเจ้า!”

“หม่อมฉันมิเลือกหรอกเพคะ ท่านอ๋องเสวยอะไรหม่อมฉันก็กินอย่างนั้น!”

ฉินรั่วซือเหลือบเห็นหลิงอวี๋เข้ามา แต่กลับแสร้งทำเป็นมิเห็น แล้วก็ยิ่งอ่อนโยนกับเซียวหลินเทียนยิ่งขึ้นอีก

หลิงอวี๋เห็นภาพนี้แล้วก็รู้สึกว่าแปลก นี่ตนมิได้เดินเข้ามาผิดที่ใช่หรือไม่?

ตื่นเช้ามา ใต้หล้านี้ก็เปลี่ยนไปแล้วหรือ?

ก่อนหน้านี้ ตอนที่เซียวหลินเทียนเอ่ยถึงฉินรั่วซือยังมีท่าทีดูถูกอยู่เลย!

ทว่าตอนนี้กลับเรียกนางอย่างสนิทสนม… ซือซือน่ะหรือ?