ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1293

หลิงอวี๋รีบเข้าวังหลวง และยื่นป้ายผ่านเพื่อขอเข้าเฝ้าจักรพรรดิอู่อันโดยพลัน

จักรพรรดิอู่อันกำลังโกรธจัดอยู่พอดี เมื่อได้ยินว่าเซียวหลินเทียนมิมา แต่หลิงอวี๋กลับมาแทน เขาจึงมิอยากจะต้อนรับ แต่เมื่อตรึกตรองแล้ว ก็สั่งให้ขันทีเซี่ยเชิญหลิงอวี๋ให้เข้าเฝ้า

หลิงอวี๋เดินเข้ามาในห้องทรงพระอักษรแล้วคุกเข่าลงกับพื้น น้ำตาไหลร่วงหล่นลงมาดุจดั่งเม็ดแก้วใส

“เป็นอะไรไป? เพิ่งเดินเข้ามาก็ร้องไห้เสียแล้ว หรือว่ามีผู้ใดรังแกเจ้า?”

จักรพรรดิอู่อันเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

หลิงอวี๋เป็นผู้ที่เข้มแข็งมาโดยตลอด ทุกครั้งที่เดินเข้าวังหลวงก็จะกล่าววาจาฉะฉานเสมอ มิเกรงกลัวสิ่งใด

เพียงแต่เมื่อถูกกระทำย่ำยีอย่างร้ายแรงเท่านั้น จึงจะหลั่งน้ำตา

“เสด็จพ่อ หลิงอวี๋มาทูลขอให้พระองค์โปรดประทานความยุติธรรมให้แก่หม่อมฉันด้วยเพคะ!”

หลิงอวี๋พูดด้วยเสียงสั่นเครือ “ก่อนหน้านี้ ฮองเฮาเว่ยได้พระราชทานบุตรีของตระกูลฉิน นามว่าฉินรั่วซือ ให้เป็นชายารองของอ๋องอี้มิใช่หรือ?”

“แต่ก่อนที่งานอภิเษกสมรสจะจัดขึ้น ท่านอ๋องอี้ก็รับฉินรั่วซือเข้ามาในตำหนักอ๋องอี้แล้ว!”

จักรพรรดิอู่อันจำได้ราง ๆ ว่ามีเรื่องเช่นนี้จริง แต่พูดด้วยความมิพอใจ “ข้าคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่โตอะไรกัน ที่แท้ก็เรื่องแค่นี้เอง! หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าว่างนักหรือไร จึงได้นำเรื่องไร้สาระเช่นนี้มารายงานข้า?”

“เสด็จพ่อ นี่มิใช่เรื่องเล็กน้อยเลยเพคะ!”

หลิงอวี๋พูดอย่างร้อนใจ “เสด็จพ่อ โปรดอดทนฟังหม่อมฉันกราบทูลให้จบก่อน พระองค์ทรงทราบดีว่าหม่อมฉันมิใช่ผู้ที่ชอบริษยาหึงหวง หากฉินรั่วซือเป็นเพียงบุตรีของตระกูลฉินธรรมดา หม่อมฉันก็จะมิขัดขวางมิให้นางแต่งเข้ามา!”

“เสด็จพ่อ พระองค์ยังทรงจำได้หรือไม่เพคะ เมื่อครั้งที่เซียวหลินเทียนสืบพบกลุ่มสายลับของฉีตะวันออก ครั้งนั้น มีสายลับของตำหนักอ๋องอี้คนหนึ่งชื่อว่าชิวเหวินอิงได้หายสาบสูญไป นางกำนัลของฉินรั่วซือก็คือชิวเหวินอิงผู้นั้น!”

“และชิวเหวินอิงผู้นี้ เคยปลอมตัวเป็นอิงเหนียง แล้วแฝงตัวอยู่ในตำหนักองค์ชายเว่ย และได้กลายเป็นอนุภรรยาที่โปรดปรานขององค์ชายเว่ย!”

เมื่อจักรพรรดิอู่อันได้ฟังดังนั้น จิตใจก็สะท้านสะเทือน ตำหนักองค์ชายเว่ยและตำหนักอ๋องอี้ต่างก็มีสายลับคนเดียวกันแฝงตัวอยู่ นางต้องการสิ่งใดกันแน่?