ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1296

ไทเฮาดูเหมือนจะเก็บกดมานาน หรืออาจจะต้องการหาคนที่ไว้ใจได้มารับฟังการระบาย จึงพูดต่อไป

“เฉาฮุ่ยเติบโตมากับแม่นม อาจกล่าวได้ว่า แม่นมผู้นี้เป็นสหายที่ดีที่สุดของข้า ฮูหยินตระกูลเฮ่อ ภรรยาของเฮ่อจิ้น!”

“ข้าเชื่อใจนาง จึงฝากเฉาฮุ่ยให้นางดูแล นางก็ดูแลเฉาฮุ่ยเป็นอย่างดี!”

หลิงอวี๋ฟังแล้วรู้สึกสะเทือนใจ นี่คือที่มาที่ไปที่แท้จริง มิแปลกใจเลยที่ตระกูลเฮ่อจะเชื่อฟังองค์หญิงใหญ่ถึงเพียงนั้น นอกจากเขยของตระกูลจะเป็นคนของตระกูลเฮ่อแล้ว ยังมีความสัมพันธ์เช่นนี้ด้วย

“หลังจากบ้านเมืองสงบลง เฉาฮุ่ยทั้งฉลาดและมีเสน่ห์ จักรพรรดิสูงสุดจึงโปรดปรานมาก เขามักจะพานางไปเข้าเฝ้าที่ท้องพระโรงอยู่เนือง ๆ ชมเชยความฉลาดมากไหวพริบของนางต่อหน้าคนอื่น ๆ!”

หลิงอวี๋เคยได้ยินเรื่องนี้จากเซียวหลินเทียนมาบ้างแล้ว แต่เมื่อได้ยินไทเฮาเล่าอีกครั้งก็ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป

“ข้ากลัวว่า ความโปรดปรานของจักรพรรดิสูงสุดจะมิดีต่อตัวเฉาฮุ่ยเอง จึงสั่งห้ามมิให้เฉาฮุ่ยติดตามไปเฝ้าที่ท้องพระโรง!”

“กระนั้นจักรพรรดิสูงสุดก็มิสนใจ ยังให้เฉาฮุ่ยช่วยตรวจดูหนังสือราชการ!”

ไทเฮาขมวดคิ้ว ราวกับว่าความทรงจำในอดีตทำให้นางเจ็บปวด

“ความทะเยอทะยานของเฉาฮุ่ยก็เป็นจักรพรรดิสูงสุดที่ปลูกฝังขึ้นมา! ข้าเคยคิดว่า อีกมินานเฉาฮุ่ยก็ต้องแต่งงานอยู่แล้ว เมื่อถึงเวลานั้น นางจะต้องออกจากวัง และควรจะสงบเสงี่ยมเจียมตัว!”

“แต่มิคาดคิดว่า...”

ไทเฮาหยุดเล่ากลางคัน หลิงอวี๋รู้สึกใจหายวาบ องค์หญิงใหญ่ทำอะไรลงไป ถึงทำให้ไทเฮาผิดหวังในตัวนางหรือ?

“เมื่อเฉาฮุ่ยอายุครบสิบห้าปี ข้าและองค์จักรพรรดิสูงสุดก็ได้จัดแจงให้เฉาฮุ่ยแต่งงานกับตระกูลเฮ่อ ข้าคิดว่านางและเฮ่อเจียงสนิทสนมกันมาตั้งแต่เล็ก คงจะมีความรู้สึกดีต่อกันอยู่บ้าง... ข้าปรารถนาให้เฉาฮุ่ยมีความสุข จึงได้ผลักดันให้เกิดการแต่งงานครั้งนั้น!”

“แต่มิคิดว่าเรื่องนี้จะเป็นความผิดพลาดใหญ่หลวง เฉาฮุ่ยมิพอใจอย่างยิ่ง นางกล่าวว่าตนมีคนรักอยู่แล้ว มิต้องการแต่งงานกับเฮ่อเจียง!”

“องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงพระราชทานสมรสไปแล้ว ข้ามิอยากผิดสัญญา และมิอยากให้ตระกูลเฮ่อขุ่นเคือง จึงพยายามเกลี้ยกล่อมเฉาฮุ่ยอย่างสุดความสามารถ แม้กระทั่งใช้เล่ห์เหลี่ยมบังคับให้นางแต่งงานกับเฮ่อเจียง!”

“ในเวลานั้น ข้าทำเพราะหวังดีต่อนางจริง ๆ ฮงเลี่ยงเป็นบุตรชายคนโตของอ๋องหงซาน แต่แท้จริงแล้วเป็นบุตรที่อ๋องหงซานมีกับสตรีในหอคณิกา! ข้ามิต้องการให้ผู้ที่มีฐานันดรสูงส่งอย่างเฉาฮุ่ยแต่งงานกับบุตรชายของสตรีชั้นต่ำ!”

หลิงอวี๋ถึงกับอึ้งไป นี่ต่างหากคือประเด็นสำคัญ นี่คือความบาดหมางที่องค์หญิงใหญ่และไทเฮามิสามารถลบเลือนได้!

หลิงอวี๋คิดถึงคำพูดของมู่หรงเหยียนซงที่ว่าการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิสูงสุดนั้นน่าสงสัย จักรพรรดิสูงสุดก็ถูกองค์หญิงใหญ่วางยาพิษหรือไม่?

ทว่าเรื่องนี้ไม่มีหลักฐาน หลิงอวี๋จึงมิกล้าพูดออกมา คงต้องรอจนกว่าจะรวบรวมหลักฐานได้ แล้วค่อยนำมากราบทูลไทเฮาพร้อมกัน

“โชคดีที่ข้างกายจักรพรรดิสูงสุดมีหมอเทวดาคนหนึ่ง เขาช่วยชีวิตเสด็จพ่อของเจ้าไว้ เขาเกรงว่าจะเกิดความวุ่นวาย จึงเล่าเรื่องนี้ให้ข้าฟังเพียงคนเดียว!”

ไทเฮากล่าวต่อด้วยความเจ็บปวด “ข้าก็ตกใจมากมิแพ้กัน บังคับให้เฉาฮุ่ยสารภาพ เจ้ารู้หรือไม่ว่านางตอบว่าอย่างไร?”

“นางยอมรับอย่างมิลังเล คิดว่าหลังจากเสด็จพ่อของเจ้าถูกวางยาแล้วคงมิรอด ส่วนข้าก็มิสามารถให้กำเนิดบุตรได้อีกหลังจากที่ให้กำเนิดองค์จักรพรรดิ!”

“นางกล่าวอย่างโจ่งแจ้งว่าสิ่งที่เสด็จพ่อของเจ้าสามารถทำได้ นางก็ทำได้ นางจะเป็นจักรพรรดินีองค์แรกในประวัติศาสตร์ใต้หล้า!”

ไทเฮาพูดเรื่องนี้ด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบ ทว่าเมื่อหลิงอวี๋คิดถึงเหตุการณ์ในเวลานั้น ก็สัมผัสได้ถึงวิกฤตอันตรายที่รุนแรงราวกับพายุโหม...