ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1297

ภายในพระตำหนักเหยียนฝูเงียบสงัด

หลิงอวี๋แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นแต่ก็ยังคงสงสารไทเฮา

ไทเฮามีพระโอรสธิดาเพียงสองพระองค์คือจักรพรรดิอู่อันและองค์หญิงใหญ่ นางมิอาจโหดเหี้ยมถึงขั้นสั่งประหารองค์หญิงใหญ่ได้!

องค์หญิงใหญ่คงถูกไทเฮาเนรเทศไปยังอารามจิ้งซือหลังจากเกิดเรื่องขึ้น

เพื่อปกปิดความอัปยศขององค์หญิงใหญ่ ไทเฮาจึงประกาศต่อสาธารณชนว่า องค์หญิงใหญ่ไปบำเพ็ญเพียรที่อารามจิ้งซือ เพราะโศกเศร้าเสียใจจากการสูญเสียของพระสวามี

และจากการที่จักรพรรดิอู่อันมิระแวดระวังองค์หญิงใหญ่เลย แสดงว่าหลังจากนั้นไทเฮามิได้บอกเรื่องนี้กับจักรพรรดิอู่อัน!

นางรู้จักโอรสและธิดาทั้งสองของตนดี หากจักรพรรดิอู่อันทราบความจริง คงมิยอมให้องค์หญิงใหญ่และเฮ่อหรงมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นภัยคุกคามต่อราชบัลลังก์ของเขาเป็นแน่

ไทเฮามิประสงค์ให้โอรสธิดาทั้งสองฆ่าฟันกันเอง!

“ข้ายังเคยคิดจะไปที่อารามจิ้งซือ เพื่อให้เฉาฮุ่ยได้ไตร่ตรองถึงความผิดของตัวเอง ถึงได้วางตัวห่างเหินและเย็นชาต่อนางเป็นเวลาสามปีเต็ม ก่อนจะเดินทางไปรับนางกลับมาด้วยตัวข้าเอง!”

ริมฝีปากของไทเฮาปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยัน “แต่สุดท้ายนางก็ทำให้ข้าต้องเจ็บปวดอีกครั้ง!”

“นางบอกให้ข้าถือว่านางตายจากไปแล้ว นางมิเคยมีมารดาใจร้ายเช่นข้า!”

“นาง... นางยังพูดอีกว่า นางสามารถเฉือนเนื้อเถือกระดูกตนเองเพื่อตอบแทนพระคุณที่ข้าตั้งครรภ์นางยังได้!”

หลิงอวี๋เข้าใจแล้ว นี่คือสาเหตุที่ไทเฮาล้มป่วยหนักหลังจากเสด็จกลับมาจากอารามจิ้งซือในครั้งนั้น!

คนเป็นแม่คนไหนในใต้หล้านี้บ้างที่ได้ยินบุตรสาวแท้ ๆ ของตนพูดเช่นนี้แล้วจะมิเจ็บปวด! มิรู้สึกสิ้นหวัง!

นี่คือสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้ไทเฮามิเอ่ยถึงองค์หญิงใหญ่มานานหลายปี!

แต่หลิงอวี๋ยังคงสงสัยอยู่บ้าง องค์หญิงใหญ่กระทำผิดเองแท้ ๆ แล้วถือดีอย่างไรมาโกรธเคืองไทเฮา?

ไทเฮาดั่งอ่านความสงสัยของหลิงอวี๋ออก จึงกล่าวอย่างเรียบเฉยว่า “เมื่อครั้งข้ายังสาว สามารถติดตามองค์จักรพรรดิสูงสุดไปรบทั้งแดนใต้และแดนเหนือ ข้ามิใช่ผู้ที่มีจิตใจอ่อนโยนนัก!”

“เพื่อให้เฉาฮุ่ยอภิเษกสมรสกับเฮ่อเจียงอย่างสบายใจ ข้าจึงสั่งให้คนจับหงเลี่ยงตอนเสีย แล้วบังคับให้เขาออกจากเมืองหลวง... และประกาศต่อธารกำนัลว่าเขาสิ้นใจตายในสนามรบ!”

หลิงอวี๋ตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง กลอุบายของไทเฮานั้นช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก