ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1303

ฉินซานไม่มีความรู้สึกยินดีใด ๆ กับเรื่องมงคลในบ้านเลย เมื่อเห็นของหมั้นมากมายที่อ๋องอี้ส่งมา ก็มีเพียงความรู้สึกอึดอัดใจเท่านั้น

เกี่ยวกับเรื่องที่ฉินรั่วซือได้เข้าไปในตำหนักอ๋องอี้ เขาก็ได้เล่าให้มารดาฟังแล้ว

เมื่อฮูหยินฉินฟังจบก็ตกใจมาก นางเองก็มิสามารถจินตนาการได้ว่า เพราะเหตุใดฉินรั่วซือถึงสามารถครอบครองหัวใจของเซียวหลินเทียนได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้

เมื่อได้ยินฉินซานกล่าวว่า หลิงอวี๋สงสัยว่าฉินรั่วซือลอบติดต่อกับสายลับของฉีตะวันออก และได้วางยาเซียวหลินเทียน ใบหน้าของฮูหยินฉินก็ซีดเผือด

“หญิงชั่วช้าคนนี้...”

ฮูหยินฉินโกรธจนตัวสั่น ความกลัว ความเจ็บปวด และความกังวล หลากหลายอารมณ์ถาโถมเข้ามา นางถามด้วยเสียงสั่นเครือ

“ซานเอ๋อร์ นี่มีการเข้าใจผิดเกิดขึ้นหรือไม่ รั่วซือจะกล้าทำเช่นนั้นได้อย่างไร?”

“นางมักจะหลงใหลในความร่ำรวยและเกียรติยศอยู่เสมอก็จริง แต่จะอาจหาญถึงขั้นลอบติดต่อกับศัตรูเลยเชียวหรือ?”

ฉินซานกล่าวด้วยความเจ็บปวด “ท่านแม่ หลิงอวี๋มิใช่ผู้ที่ชอบกล่าวหาลอย ๆ ในเมื่อนางกล้าพูดเช่นนี้ แสดงว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงถึงแปดส่วน”

“ยิ่งไปกว่านั้น ข้ารู้จักอ๋องอี้ดี เขาไม่มีวันชอบสตรีอย่างรั่วซือแน่นอน ท่านลองดูสิว่า สิ่งที่อ๋องอี้ทำในช่วงเวลานี้ปกติหรือไม่?”

“หลิงอวี๋ให้ข้าสืบสาวไปถึงที่มาที่ไปของสาวใช้รั่วซือ ข้าตรวจสอบแล้ว สาวใช้คนนั้นเดิมทีเป็นคนขี้ขลาดและไร้ความฉลาดเฉลียว เป็นไปได้อย่างไรที่นางจะคิดวางแผนให้กับรั่วซือ?”

เมื่อฮูหยินฉินเห็นว่าฉินซานพูดมีเหตุผล หัวใจของนางราวกับจมดิ่งลงไปในทะเลสาบ มองไปที่ฉินซานด้วยความสิ้นหวัง

“ซานเอ๋อร์ เช่นนี้จะทำอย่างไรดี? หรือเจ้าไปตามนางกลับมา แม่จะพูดคุยกับนางอย่างดี ให้หยุดการกระทำที่ผิดพลาดนี้เสีย”

ฉินซานกล่าวด้วยความเจ็บปวด “เรื่องเป็นเช่นนี้แล้ว ใครจะพูดคุยเกลี้ยกล่อมนางได้? ต่อให้ท่านแม่สั่งนางกลับ นางจะฟังคำตักเตือนของท่านแม่หรือ?”

“หากนางยอมฟัง ก็ยังพอมีทางรอด”

“ทว่าหากนางมิฟัง นั่นจะมิเป็นการเปิดเผยว่าเรารู้เรื่องที่นางวางยาอ๋องอี้หรอกหรือ และหากนางกระทำการโดยประมาทด้วยความสิ้นหวัง นั่นจะมิเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของอ๋องอี้หรอกหรือ?”

“ท่านแม่ เรื่องนี้มิเพียงแต่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของตระกูลเราเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวพันไปถึงตัวอ๋องอี้เอง หลิงอวี๋ อันเจ๋อ และชีวิตของแม่ทัพเผยด้วย”

การแต่งงานของฉินซานมีอันขัดข้องเนื่องจากการสูญเสียแขนไปข้างหนึ่งของเขา ต่อไปนี้ หากเขามีน้องสาวที่เป็นกบฏขายบ้านเมือง ก็ยิ่งไม่มีความหวังใด ๆ อีกต่อไป

ฮูหยินฉินคิดอยู่นาน ในที่สุดก็กล่าวว่า “เจ้าไปบอกน้องสาวของเจ้าเถิด ให้กลับบ้านก่อนแต่งงานหนึ่งคืน หากจะแต่งก็ต้องแต่งออกจากบ้านของครอบครัว มิให้คนอื่นหัวเราะเยาะเอาได้”

เดิมทีฉินซานต้องการคัดค้าน แต่ฮูหยินฉินกล่าวว่า “แม่จะส่งนางออกเรือนด้วยตนเอง และจะตัดขาดกับนางต่อหน้าธารกำนัล ต่อไปนี้ ตระกูลฉินไม่มีบุตรีผู้นี้อีกแล้ว”

ฉินซานเห็นว่ามารดาดูแก่โทรมลงไปหลายปีเพราะเรื่องนี้ คำกล่าวคัดค้านจึงมิอาจเปล่งออกมา

เขาเดินเข้าไปกอดมารดาแล้วปลอบโยน “ท่านแม่ อย่าโกรธเคืองจนร่างกายย่ำแย่ไปกว่านี้เลย ท่านยังมีข้าอยู่”

“ในภายภาคหน้า บุตรชายผู้นี้จะดูแลท่านเป็นอย่างดี”

ฮูหยินฉินซบหน้าลงบนอกของฉินซานแล้วร้องไห้โดยมิส่งเสียง

เพื่อฉินซาน นางจะต้องตัดขาดจากฉินรั่วซือให้เด็ดขาด...