ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1304

เวลาผ่านไปทีละวัน...

ตำหนักอ๋องอี้ประดับประดาไปด้วยโคมไฟและผ้าสีสันสดใส เพื่อเตรียมการให้พร้อมสำหรับห้องหอ

ส่วนเรือนบุหงานั้นแทบไม่มีผู้คนอยู่แล้ว หลิงซวน เถาจื่อ และหลิงอวี๋ต่างก็ย้ายไปอาศัยอยู่ในวังหลวง

แม่นมหลี่และฉีเต๋อก็ย้ายไปอาศัยอยู่ในจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนพร้อมกับขันทีเซี่ยตั้งแต่วันนั้น

หานเหมยและหานอวี้ที่อยู่เฝ้าเรือนถูกฉินรั่วซือกลั่นแกล้งไปครั้งหนึ่ง จึงอาศัยความมืดหลบหนีออกมาจากตำหนักอ๋องอี้ตามคำสั่งของหลิงอวี๋

เรือนบุหงาที่เคยคึกคักแต่เดิมกลับกลายเป็นเรือนที่เงียบเหงาว่างเปล่า

ก่อนที่ฉินรั่วซือจะยุยงให้เซียวหลินเทียนจัดสรรให้บ่าวรับใช้ที่นางพาเข้ามาไปอาศัยอยู่ในเรือนบุหงาแทน จ้าวซวนก็ขออนุญาตจากเซียวหลินเทียน พาองครักษ์กลุ่มหนึ่งเข้าไปอยู่

จ้าวซวนกลัวว่า ฉินรั่วซือจะทำลายเรือนบุหงาทิ้งเสีย จึงจงใจทำเช่นนี้

ฉินรั่วซือคิดทบทวนอยู่หลายครั้ง นางมิสามารถเปลี่ยนองครักษ์ทั้งหมดที่อยู่ข้างกายเซียวหลินเทียนได้ในทันที จึงต้องล้มเลิกความคิดนี้ไป

ขุนนางหลายคนในเมืองหลวงได้รับจดหมายเชิญจากอ๋องอี้ หลายคนรอคอยวันอภิเษกสมรสเพื่อไปชมความคึกคักในตำหนักอ๋องอี้

ส่วนจักรพรรดิอู่อันได้ประกาศอย่างชัดเจนว่า เขาจะมิเข้าร่วมงานอภิเษกของเซียวหลินเทียน

แต่งชายารองเข้าตำหนักเพียงคนเดียว มิใช่ชายาเอก จักรพรรดิอู่อันมิให้เกียรติเช่นนี้ก็ไม่มีใครมองว่าเขาผิด

องค์หญิงใหญ่และองค์ชายเว่ยต่างก็ให้ความสนใจกับงานอภิเษกของเซียวหลินเทียนและฉินรั่วซือ เมื่อได้ยินว่าจักรพรรดิอู่อันมิเข้าร่วม องค์หญิงใหญ่ก็เกิดความคิดบางอย่าง

นางได้ข่าวมาแล้วว่า หงเลี่ยงถูกจักรพรรดิอู่อันคุมขังไว้ที่หอมองจันทร์ในวังหลวง รอเพียงสอบสวนความผิดของหงเลี่ยง แล้วเขาก็จะถูกประหารชีวิตต่อหน้าธารกำนัล

องค์หญิงใหญ่จะยอมให้ชายที่นางรักเช่นหงเลี่ยงถูกประหารชีวิตได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้น นางก็มิสามารถรอต่อไปได้อีกแล้ว

หากปล่อยให้จักรพรรดิอู่อันเค้นความสืบสวนต่อไปเช่นนี้ กลอุบายของนางก็จะถูกเปิดโปง เมื่อถึงเวลานั้นนางก็จะมิสามารถปกป้องตนเองได้ รวมถึงหงเลี่ยงและเฮ่อหรงด้วย

องค์หญิงใหญ่ต้องแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด

นางอดทนมานานเหลือเกิน ถึงเวลาแล้วที่ต้องขีดเส้นแบ่งระหว่างนางกับจักรพรรดิอู่อัน และไทเฮา

หลังจากองค์หญิงใหญ่คิดทบทวนอย่างรอบคอบ นางก็พาเฮ่อหรงไปที่สุสานหลวง โดยอ้างว่าตนจากเมืองหลวงมาหลายปี เมื่อกลับมายังเมืองหลวงทั้งทีก็ต้องไปสักการะจักรพรรดิสูงสุดและบรรพบุรุษตระกูลเซียว

ก่อนออกเดินทาง องค์หญิงใหญ่ยังแสร้งทำเป็นเข้าวังไปเชิญไทเฮาให้เสด็จไปด้วยกัน

เมื่อไทเฮาได้รับรายงาน นางเพียงลืมตาขึ้นแล้วสั่งให้แม่นมเว่ยออกไปแจ้งว่านางมิค่อยสบาย จะมิติดตามไปในครั้งนี้ รอให้ถึงเวลาพิธีรำลึกถึงบรรพบุรุษเสียก่อน

เมื่อองค์หญิงใหญ่ได้ยินการถ่ายทอดคำกล่าวจากแม่นมเว่ย นางก็แสยะยิ้มอย่างเย็นชา “เช่นนั้นเฉาฮุ่ยจะล่วงหน้าไปก่อน แล้วค่อยไปพร้อมกับไทเฮาเมื่อถึงเวลาวันรำลึกถึงบรรพบุรุษอีกครั้ง”

เมื่อนางจากไป นางก็หันกลับไปมองตำหนักกระดิ่งทองอันงดงาม

ตำหนักกระดิ่งทองที่มิได้ไปเยือนเสียนานโข จะยังคงเป็นเหมือนในความทรงจำอยู่หรือไม่?