ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1308

เมื่อได้รับการปูทางจากองค์ชายหนิงแล้ว องค์หญิงใหญ่ก็สามารถโน้มน้าวให้องค์ชายเว่ยก่อกบฏได้ง่ายขึ้นมาก

แต่ว่าองค์ชายเว่ยมิได้แสดงให้เห็นว่าตนถูกโน้มน้าวได้อย่างง่ายดาย กลับทำทีครุ่นคิดอยู่นานราวกับกำลังตัดสินใจอย่างยากลำบาก

ในที่สุด องค์ชายเว่ยก็แสดงท่าทีราวกับตัดสินใจได้แล้ว และตกลงทำตามข้อเสนอขององค์หญิงใหญ่

ในแผนการจัดการกับเซียวหลินเทียน องค์หญิงใหญ่และองค์ชายหนิงมีแผนการที่เหมือนกัน นั่นคือยึดวังหลวง แล้วปลอมพระราชโองการเรียกตัวเซียวหลินเทียนเข้าวัง ก่อนจะจับกุมตัวเซียวหลินเทียน

“องค์ชายเว่ย เจ้าวางใจได้ ค่ายกองทหารเสือล้วนอยู่ในกำมือของหงเลี่ยง ตราบใดที่เราสามารถช่วยหงเลี่ยงออกมาได้ แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะมีวรยุทธสูงส่งเพียงใด ลำพังเขาเองก็ยากที่จะต่อกรกับหมัดหนัก ๆ จำนวนนับมิถ้วน!”

“เมื่อถึงเวลานั้น เราจะยกย่องให้เจ้าเป็นจักรพรรดิ! ส่วนป้ามิขออะไรมาก ขอเพียงให้หรงเอ๋อร์ได้กลับมาเป็นองค์ชายอีกครั้งหนึ่ง ได้รับความรุ่งโรจน์และความสงบสุขตลอดชีวิตก็เพียงพอแล้ว!”

องค์หญิงใหญ่แสดงท่าทีราวกับกำลังคิดถึงชีวิตในภายหน้าของบุตรชายตน

หากไม่มีเรื่องมือขวาของหอเหยี่ยวราตรี องค์ชายเว่ยอาจจะหลงเชื่อคำพูดขององค์หญิงใหญ่

ทว่ายามนี้ เขากลับมิเชื่อเลยแม้แต่น้อย

ถึงอย่างนั้นจากการแสดงออกภายนอก องค์ชายเว่ยยังคงแสดงท่าทีจริงใจ “เสด็จป้าโปรดวางใจ กระหม่อมจะมิลืมความดีความชอบของท่านทั้งสอง เมื่อถึงเวลานั้น นอกจากจะคืนยศให้หรงเอ๋อได้เป็นอ๋องแล้ว หากเขาชอบเมืองใด ข้าก็จะมอบให้เขาปกครองเช่นกัน!”

เมื่อพูดคุยกันเสร็จสิ้นแล้ว ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีความสุข คิดว่าตนโน้มน้าวอีกฝ่ายสำเร็จและบรรลุข้อตกลงร่วมกันเป็นที่เรียบร้อย จึงแยกย้ายกันไปตระเตรียมการตามแผนของตน

ค่ำคืนนั้น เมืองหลวงก็มีฝนแรกของฤดูหนาว อุณหภูมิลดลงอย่างฉับพลัน ทำให้ผู้คนจำนวนมากต้องหลบอยู่ในบ้านและก่อไฟเพื่อให้ความอบอุ่น

ฝนตกมิหยุดติดต่อกันถึงสองวันเต็ม บางครั้งก็ตกหนัก บางครั้งก็ตกปรอย ๆ ทำให้สภาวะจิตใจของผู้คนพลอยขึ้น ๆ ลง ๆ ตามไปด้วย

งานอภิเษกสมรสของอ๋องอี้และฉินรั่วซือจะเลื่อนออกไปเพราะสภาพฝนฟ้ามิอำนวยหรือไม่?

ในขณะที่ผู้คนต่างคาดเดากันอยู่ แม้กระทั่งฉินรั่วซือก็รู้สึกหงุดหงิดเพราะเรื่องนี้ ในที่สุดฝนก็หยุดตก

“ฮ่าฮ่า อย่างน้อยข้าก็ยังเป็นคนโชคดีอยู่บ้าง ดูสิ สวรรค์ยังเมตตาข้าอยู่!”

ฉินรั่วซือดีใจมาก นำชุดแต่งงานใหม่เอี่ยมที่เพิ่งซื้อมาลองสวม แล้วให้สาวใช้ไปหาช่างปักมาช่วยตกแต่งเพิ่ม

“ข้าจะต้องเป็นเจ้าสาวที่งดงามที่สุดในเมืองหลวง!”

ฉินรั่วซือส่องกระจกมิหยุดหย่อน หลังจากวันพรุ่งเป็นต้นไปก็จะเป็นวันที่นางจะได้แต่งงานกับเซียวหลินเทียน สมดังปรารถนา ในภายภาคหน้า นางก็จะกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลขุนนางชั้นสูง

ขณะที่กำลังหลงตัวเองอยู่นั้น สาวใช้คนหนึ่งก็เข้ามารายงาน “คุณหนูฉิน ท่านเจ้ากรมฉินมาขอพบเจ้าค่ะ!”

ความสุขนี้เป็นสิ่งที่ฉินรั่วซือได้มาด้วยวิธีการที่มิสุจริต ผลลัพธ์ใด ๆ ที่เกิดขึ้นก็ล้วนเป็นสิ่งที่นางต้องรับผิดชอบเอง!

นาง... มิคู่ควรกับความสงสารของเขา!

“พี่ชาย ข้าสวมชุดแต่งงานนี้สวยหรือไม่?”

ฉินรั่วซือหัวเราะเสียงใส มองไปที่ฉินซานด้วยความภาคภูมิใจ

เดิมทีมิใช่ว่าท่านและท่านแม่เอาแต่บอกว่าเซียวหลินเทียนดูถูกข้าหรอกหรือ?

ตอนนี้พวกท่านคงเสียใจที่ส่งข้าไปที่วัดประจำตระกูลแล้วกระมัง!

“สวย!”

ฉินซานกล่าวคำชมอย่างมิเต็มใจ แล้วกล่าวว่า “อีกสองวันเจ้าจะแต่งงานแล้ว ท่านแม่มาบอกให้เจ้ากลับบ้านภายในคืนพรุ่งนี้ ให้เจ้าแต่งออกจากบ้านของครอบครัวเรา!”

“นางกล่าวว่า ไม่มีสตรีดีพร้อมคนไหนแต่งงานที่บ้านของสามีมาก่อน หากเป็นเช่นนั้นเกรงว่าเจ้าจะถูกผู้อื่นหัวเราะเยาะไปตลอดชีวิต!”