ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1316

หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนอย่างเย็นชา ถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ที่นี่คือหอริมธารา ท่านจำได้หรือไม่ว่าเหตุใดท่านจึงมาที่หอริมธารา?”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว พยายามนึก แต่ก็มิสามารถรวบรวมความทรงจำออกมาได้

เขากล่าวด้วยความหงุดหงิด “ช่วยปลดมัดให้ข้าที… ข้าจำได้เพียงว่าได้ไปช่วยฉินซานและจ้าวซวนกับคนอื่น ๆ แล้วก็พบฉินรั่วซือ… ฉินรั่วซือ?”

ภาพบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของเซียวหลินเทียน ดูเหมือนจะเป็นภาพที่เกี่ยวข้องกับฉินรั่วซือทั้งสิ้น!

เขาสับสนยิ่งกว่าเดิมเสียอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เขาสนิทสนมกับฉินรั่วซือถึงเพียงนั้นเลยหรือ?

แต่หลิงอวี๋กลับใจเต้นแรง เซียวหลินเทียนเคยเรียกฉินรั่วซืออย่างสนิทเสน่หาว่า… ซือซือ!

แต่บีดนี้เขากลับเรียกนางว่าฉินรั่วซือ นี่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าตนเองประสบความสำเร็จแล้ว!

“หลิงซวน เล่าเรื่องที่เขาทำกระทำลงไปในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ให้เขาฟังที! ข้าคร้านเกินกว่าจะพูดกับเขาอีกแล้ว!”

หลิงอวี๋นึกถึงเรื่องที่เซียวหลินเทียนลงโทษหลิงเยวี่ย ฉับพลันก็รู้สึกโมโหขึ้นมา

แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าเซียวหลินเทียนถูกฉินรั่วซือควบคุมจิตใจถึงได้ทำเรื่องเลวร้ายเช่นนั้นก็ตาม!

แต่หลิงอวี๋สามารถให้อภัยได้ด้วยเหตุผล มิอาจให้อภัยในแง่ของความรู้สึก

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเซียวหลินเทียนหยิ่งผยอง บุกไปจับกุมอิงเหนียงโดยมิยอมพานางไปด้วย!

มิเช้นนั้น เขาคงมิตกหลุมพรางแผนการชั่วช้าของฉินรั่วซือ และคงมิทำเรื่องโง่ ๆ มากมายเช่นนี้

“ข้าจะขึ้นไปบอกเผยอวี้และคนอื่น ๆ ก่อน หลิงซวน เจ้าต้องแน่ใจว่าเขาฟื้นคืนสติแล้วจริง ๆ ก่อนที่จะช่วยเขาปลดมัดเชือก!”

หลิงอวี๋สั่งกำชับแล้วก็ขึ้นไปข้างบนโดยมิหันกลับมามอง

หลิงซวนเดินวนรอบตัวเซียวหลินเทียนเพื่อสังเกตการณ์อย่างใกล้ชิด จากนั้นก็เริ่มเล่าสารพัดเรื่องโง่เขลาที่เซียวหลินเทียนทำลงไปในช่วงนี้ให้เขาฟังอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินว่าตนพาฉินรั่วซือเข้ามาอาศัยอยู่ในตำหนักอ๋องอี้ และยังไปที่สำนักกิจการราชวงศ์เพื่อปล่อยมือสังหารของหอเหยี่ยวราตรีออกมาทั้งหมด เซียวหลินเทียนก็เบิกตากว้าง

เขามิเชื่อว่าตนจะทำเช่นนี้!

หลิงซวนเล่าเรื่องราวที่หลิงอวี๋ใช้เลือดจากหัวใจช่วยเขาถอนพิษกู่ แต่ได้ปกปิดเรื่องที่หลิงอวี๋ใช้เลือดจากปลายลิ้นและเห็ดสีม่วงในการล่อหนอนกู่ดูดวิญญาณ

หลิงซวนมิกล้าเชื่อใจเซียวหลินเทียนอย่างเต็มที่ เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้นางเกิดความระแวดระวังต่อเซียวหลินเทียนเป็นอย่างมาก

หากเซียวหลินเทียนรู้ว่า พลังยุทธ์ของหลิงอวี๋เพิ่มพูนขึ้นอย่างมากเพราะได้กินเห็ดสีม่วงควบคู่กับหนอนกู่ดูดวิญญาณเข้าไป ใครจะรู้ว่าเซียวหลินเทียนจะบอกความลับของหลิงอวี๋เมื่อถูกศัตรูควบคุมจิตใจอีกครั้งหรือไม่

แต่เรื่องเหล่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เซียวหลินเทียนตระหนกอย่างที่สุดแล้ว

ตอนนี้เขามิสงสัยอีกต่อไปว่า คำบอกเล่าของหลิงซวนเป็นความจริงหรือไม่ เพราะผ้าพันแผลที่ข้อมือของเขา คราบเลือดบนพื้น และคราบเลือดที่เปื้อนเปรอะอยู่ตามร่างกายของหลิงอวี๋ ล้วนเป็นเครื่องพิสูจน์ชั้นดี

หัวใจของเซียวหลินเทียนจมดิ่งลง จากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังอันรุนแรงที่มีต่อฉินรั่วซือและชิวเหวินอิง!

พวกนางบังอาจวางอุบายเล่นงานตน!

กล้าทำให้ตนกลายเป็นหุ่นเชิดไร้สมองที่พวกนางควบคุม!

นี่ถือเป็นความอัปยศอดสูอย่างที่สุดสำหรับเขา...