ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1327

ทางด้านอันเจ๋อกับเผยอวี้ก็ประสบกับความกดดันเช่นกัน จักรพรรดิอู่อันส่งให้พวกเขาไปเฝ้าที่หอมองจันทร์ เพื่อมิให้องค์หญิงใหญ่มาช่วยหงเลี่ยงออกไปได้อย่างราบรื่น

ที่ตัวของหงเลี่ยงยังมีความลับอีกมากมายที่ยังมิได้ถูกขุดออกมา จักรพรรดิอู่อันมิสามารถปล่อยเสือเข้าป่าไปได้

เมื่อเฮ่อหรงกับองค์หญิงใหญ่เข้าวังมาก็แบ่งทหารออกไปเป็นสองทาง เขาพาสายลับของค่ายกองทหารเสือบุกไปช่วยหงเลี่ยง

อันเจ๋อกับเผยอวี้ทำตามแผนการก็คือ หากสู้มิไหวก็จงใจให้คนของเฮ่อหรงบุกเข้าไป

หงเลี่ยงถูกย้ายตัวไปอย่างลับ ๆ นานแล้ว คนของเฮ่อหรงเพิ่งจะบุกเข้าไปก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติทันที กระทั่งจะถอยออกมาก็มีประตูเหล็กร่วงลงมาจากหลังคาแล้วขังพวกเขาไว้ในหอมองจันทร์

“หนีไปไหนมิรอดแล้ว!”

อันเจ๋อยิ้มอย่างภาคภูมิใจ แต่ยังมิทันได้ยิ้มอย่างเต็มที่ เฮ่อหรงที่อยู่ข้างนอกก็หันมาแล้วมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกับใบหน้าที่สวมหน้ากากเขี้ยวทองสำริด

“พวกเจ้าตามหาเจ้าของหอเหยี่ยวราตรีมิใช่หรือ? ข้านี่แหละ!”

เฮ่อหรงยิ้มชั่วร้ายแล้วยกดาบขึ้นมาแทงอันเจ๋อ

อันเจ๋อเห็นท่าทางที่โหดร้ายของเฮ่อหรงจึงรีบหลบหนีอย่างรวดเร็ว

แต่วรยุทธของเฮ่อหรงนั้นเหนือกว่าเขามาก เขาหนีไปได้เพียงมิกี่ก้าวก็รู้สึกได้ว่าน่องถูกแทงเข้าแล้ว...

เขาเตาะแตะเดินหน้าต่อ แต่ดาบของเฮ่อหรงมาถึงตัวของเขาแล้ว และแทงตรงเข้ามาที่หลังของเขาเลย

“อันเจ๋อ...”

เผยอวี้กำลังต่อสู้กับมือสังหารอยู่ หางตาเขาเหลือบไปเห็นภาพนี้เข้าจึงตะโกนออกมาทันที

แต่อันเจ๋อหลบมิทันแล้ว เขาเห็นเลยว่าตนกำลังจะตายด้วยดาบของเฮ่อหรง แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีมือหนึ่งยื่นมาจากพุ่มไม้ข้าง ๆ แล้วดึงเขาออกไป

ในขณะเดียวกันก็มีเสียงสตรีตะคอกออกมา “ดูซะ… ข้าจะวางยาพิษใส่ตาของเจ้า!”

เฮ่อหรงเห็นคนหนึ่งลุกขึ้นมาจากในพุ่มไม้แล้วก็สาดผงแป้งใส่ตนเอง เขาตกใจมาก สังหารอันเจ๋อมิทันแล้วจึงถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

อันเจ๋อยังคงตกใจอยู่ ยังมิทันที่เขาจะลุกขึ้นมาก็เห็นว่าเฮ่อหรงหลบผงแป้งนั้นไปได้แล้ว เขาจึงตะโกนใส่สตรีที่อยู่ในพุ่มไม้นั้นอย่างปากเสีย

“เจ้าโง่หรือไม่ จะวางยาพิษใครยังจะไปทักทายเขาก่อนอีกรึ ดูเอาเถิด พลาดแล้ว!”

“ไป...”