ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1328

เฮ่อหรงมองสตรีผู้โง่เขลาที่พุ่งเข้ามาหาตนพร้อมกับฟันและกรงเล็บ แล้วในหัวเขาก็มีความคิดในแบบเดียวกับอันเจ๋อเลย

สตรีผู้นี้สมองมีปัญหาใช่หรือไม่?

เขายกดาบขึ้นมาอย่างมิรีบร้อนรอให้เจียงอวี้พุ่งเข้ามา แล้วจะหั่นนางให้เป็นสองท่อนในดาบเดียว...

“ยายโง่...”

อันเจ๋อมีหรือจะทนมองเจียงอวี้ตายไปเช่นนี้ได้ เขายันพื้นอย่างแรงแล้วใช้แรงนั้นเหวี่ยงร่างตัวเองกลับไป

แต่ก็มิทันเสียแล้ว เขาเห็นเจียงอวี้เข้าปะทะดาบของเฮ่อหรงโดยตรงเลย...

ในขณะที่กำลังจะเห็นเลือดโชกเต็มพื้น กลับได้ยินเสียงเฮ่อหรงตะคอกออกมาอย่างโมโห

“สารเลว เจ้ากล้าลอบกัดข้า...”

เฮ่อหรงยกดาบฟันไปที่เจียงอวี้อย่างดุร้าย แต่เจียงอวี้ก็อาศัยความว่องไวหลบหนีได้

แต่เมื่อเฮ่อหรงโบกมืออีกข้างหนึ่ง เจียงอวี้ก็มิสามารถหลบได้แล้วจึงถูกเฮ่อหรงฟาดเข้าที่หลังเต็มฝ่ามือจนกระเด็นออกไป

และบังเอิญพุ่งไปชนเข้าที่ตัวของอันเจ๋อพอดี

อันเจ๋อถูกน้ำหนักของนางกระแทกกลับลงไปที่พื้น เขาจึงกอดเจียงอวี้ไว้โดยสัญชาตญาณแล้วใบหน้าของทั้งสองก็กระแทกกัน

เจียงอวี้กระแทกจมูกของอันเจ๋อเจ็บราวกับว่ามันหักไปแล้ว

ยังมิทันที่เขาจะส่งเสียงร้องออกมาก็รู้สึกได้ว่า เลือดในปากของเจียงอวี้ไหลออกมาเป็นจำนวนมาก จากนั้นก็ไหลลงมาที่มุมปากผ่านเข้าไปที่คอเสื้อของอันเจ๋อ...

ความร้อนนั้นรวมทั้งเลือดอุ่น ๆ ของเจียงอวี้ทำให้อันเจ๋อราวกับว่าถูกน้ำลวก

สมองของเขาว่างเปล่าไปในทันที จากนั้นก็ตะโกนเสียงสั่นเครือ “ยายโง่...”

เขาอยากจะผลักเจียงอวี้ออกไปเพื่อตรวจดูอาการของนาง แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าเฮ่อหรงถือดาบพุ่งเข้ามาแล้ว...

แย่แล้ว!

คราวนี้หนีมิพ้นแล้ว จะต้องตายอยู่ที่นี่เป็นแน่!

อันเจ๋อกอดเจียงอวี้ไว้แน่นโดยมิรู้ตัว แล้วในหัวก็มีความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นมา...

ท่านแม่บอกตนเสมอว่าให้แต่งงาน แต่เป็นเพราะตนจุกจิกจึงมิได้แต่งเสียที!

หากตนกอดเจียงอวี้ไว้แล้วถูกสังหารตายคู่กันไปเช่นนี้ ท่านแม่จะต้องขอร้องให้ตระกูลเจียงจัดงานแต่งงานผีให้พวกเขากระมัง!

“พระชายาอ๋องอี้มีทักษะการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม นางไม่มีทางให้เจ้าตายอย่างแน่นอน!”

ในน้ำเสียงตกใจของอันเจ๋อนั้นเจือไปด้วยเสียงสั่นเครือ เขามิกล้าตรวจดูนางอีก จึงรีบลากนางไปอยู่ในพุ่มไม้ข้าง ๆ แล้วฝืนขาที่ยังคงมีเลือดไหลวิ่งกลับไป

ที่หอมองจันทร์ยังคงมีการต่อสู้กันอยู่ แต่สถานการณ์ดีขึ้นมากแล้ว

อันเจ๋อเห็นขันทีเฒ่าผู้หนึ่งโดยบังเอิญ เขาหลังค่อมและกำลังถือดาบสังหารสายลับที่อยู่ในค่ายกองทหารเสือและมือสังหารของหอเหยี่ยวราตรีอยู่

ทหารกำลังเสริมมาแล้ว!

อันเจ๋อเห็นว่าจู่ ๆ มือสังหารทั้งสองก็ล้มลงไปด้วยดาบของขันทีเฒ่าก็รู้เลยว่า คนผู้นี้ต้องเป็นทหารกำลังเสริมที่หลิงอวี๋บอกแน่นอน!

“เผยอวี้ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

อันเจ๋อลากขาที่ได้รับบาดเจ็บแล้วถือดาบเข้าไปร่วมการต่อสู้

เผยอวี้เองก็ได้รับบาดเจ็บ เขาฝืนทนมาตลอด คิดเพียงว่า สังหารพวกนี้ให้มากจะได้ช่วยลดภาระให้กลุ่มของตน

เมื่อเห็นว่าอันเจ๋อยังคงมีชีวิตอยู่ เผยอวี้ก็โล่งใจและใบหน้าก็มีความประหลาดใจด้วย

“เจ้าของหอเหยี่ยวราตรีถูกเจ้าสังหารไปแล้วหรือ? เจ้านี่… กลายเป็นคนเก่งกาจถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”