หลังหลิงอวี๋ทานข้าวเย็นอยู่ภัตตาคารจี๋เสียง เกิ่งเสี่ยวหาวห่อขนมอบของภัตตาคารจี๋เสียงให้หลิงเยวี่ยอีก ก่อนจะส่งหลิงอวี๋ลงชั้นล่าง
บัดนี้ ลิ่วล้อที่สืบถามข่าวคราวแม่ทัพเฉินกลับมาพอดี พลางให้ที่อยู่เกิ่งเสี่ยวหาว
เกิ่งเสี่ยวหาวเห็นว่าหมู่บ้านเฉินเจียที่ห่างตัวเมืองยี่สิบกว่าลี้พลางกล่าวคำ
“วันพรุ่งข้าไปรับซื้อเครื่องยาที่หมู่บ้านเฉินเจียพอดี ข้าจะไปส่งท่านพี่!”
หลิงอวี๋ไม่ได้ปฏิเสธ ครั้นนัดเวลาเดินทางกับเกิ่งเสี่ยวหาวกันดีแล้วก็นำขนมอบกลับตำหนักอ๋องอี้ทันที
พอกลับถึงตำหนักอ๋องอี้ฟ้าล้วนมืดแล้ว หลิงอวี๋ถือขนมอบกลับเรือนบุหงา ครั้นเห็นเครื่องยาที่ตนให้หลิงซินนำกลับกำลังวางอยู่ ก็เอาเครื่องยาหมายส่งให้เซียวหลินเทียน
นางเห็นขนมอบขอบภัตตาคารจี๋เสียง คิดแบ่งอีกห่อ ถือพร้อมกันเดินไปเรือนริมวารีของเซียวหลินเทียน
เรือนยังมีแสงไฟตะเกียง ประตูเรือนเปิดอ้า องครักษ์สองนายเฝ้าอยู่ประตู
หลิงอวี๋กำลังคิดส่งเขาไปแจ้งให้ตน พลันได้ยินเสียงหัวเราะอันไพเราะมากเสน่ห์ของชิวเหวินซวงลอยมาจากในเรือน
“ท่านอ๋อง ท่านดื่มเก่งจริง ๆ ท่านพี่จ้าวกับลู่หนานร่วงหมดแล้วเพคะ!”
“ท่านอ๋อง ข้าไม่ไหวแล้ว! ดื่มไม่ได้แล้วเพคะ!”
ในสมองหลิงอวี๋มีภาพหนึ่งผุดขึ้นอัตโนมัติ ฉากชิวเหวินซวงกิริยาเอียงอาย ร่ำสุราพลางอิงอกเซียวหลินเทียนด้วยความมึนเมาหลายส่วน
สีหน้านางมืดครึ้ม หลังยัดเครื่องยาให้องครักษ์น้อยแล้วพลางกล่าวเหวี่ยงว่า
“นี่คือเครื่องยาสมุนไพรที่เซียวหลินเทียนต้องการ เจ้าส่งเข้าไปเถอะ! บอกเซียวหลินเทียนว่าระหว่างกินยา งดสุรางดตัณหา!”
นางยัดขนมอบให้องครักษ์อีกคน “ขนมอบพวกนี้มาจากภัตตาคารจี๋เสียง ให้พวกเจ้ากินยามดึกเถอะ!”
เอ่ยจบ หลิงอวี๋พลันจากไปด้วยหน้ามืดครึ้ม
องครักษ์ที่กำลังกอดขนมอบคือลูกผู้น้องของจ้าวซวน หลู่ชิ่ง ปีนี้อายุเพียงสิบห้าปี รูปลักษณ์กำยำน่าเอ็นดู
เขาได้ยินว่าขนมอบมาจากภัตตาคารจี๋เสียงก็พลันคลี่ยิ้มกว้าง
“ขอบคุณขอรับพระชายา! วันนี้คือวันเกิดของท่านพี่จ้าว พระชายาท่านไม่เข้าไปดื่มสุราสักถ้วยร่วมฉลองหรือขอรับ?”
เดิมทีหลิงอวี๋ไม่ได้ยินคำพูดช่วงหลัง ในใจเดือดดาลเกินบรรยาย เดินไปก็เตะหินก้อนเล็ก ๆ บนพื้นไปพลางด่าอย่างขุ่นเคือง
“ดื่มซะ ดื่มให้ตายไปเลย! ป่วยยังไม่หายดีก็ใฝ่หาราคะ ข้าไม่น่ารักษาเจ้าเลยโว้ย… น่าจะปล่อยให้ใช้การไม่ได้ไปซะ!”
ครั้นด่าประโยคนี้ หลิงอวี๋กลับรู้สึกขบขันกับตัวเอง
ลองนึกถึงว่า เซียวหลินเทียนกำลังเกี่ยวพันกับหญิงงาม ภาพนั้นช่างขบขันเสียจริง!
หลิงอวี๋เลิกยิ้มแล้วส่ายหน้า มันเป็นเพียงข้อตกลง นางแค่ต้องการคนหนุนหลังเท่านั้นเอง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...
ต่อๆ รอออ...
รอนะคะ...
จะมีตอนต่อไปให้อ่านใหมคะ กำลังฟินเลย...