ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1340

หลายวันต่อมา ท้องฟ้าในเมืองหลวงล้วนปกคลุมไปด้วยเมฆอึมครึม

ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนถูกแจ้งว่ามิต้องมาที่ราชสำนัก ตามท้องถนนในทุก ๆ วันจะมีทหารของกองทัพหลวงกับราชสำนักฝ่ายในไปจับกุมผู้คนและรื้อค้นบ้านเรือน

ขุนนางน้อยใหญ่หลายสิบคนที่กลุ่มขององค์ชายเว่ยเกี่ยวโยงด้วยต่างถูกจำคุกทั้งหมดแล้ว

รวมถึงสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาก็ถูกโยงไปอีกหลายร้อยคนเลยทีเดียว

การที่คนเหล่านี้ประสบเรื่องเหล่านี้บางคนก็สงสาร บางคนก็รู้สึกยินดีบนความทุกข์นี้

เมื่อถอดถอนราชการเสนาบดีไปจำนวนหนึ่งแล้วก็หมายความว่ามีตำแหน่งราชการที่ว่างเป็นจำนวนมากที่สามารถบรรจุเพิ่มได้

หลาย ๆ คนก็กำลังชั่งน้ำหนักดูแล้วว่าควรจะอยู่กับผู้ใด

ตอนนี้มีเพียงเซียวหลินเทียนกับองค์ชายคังที่มีน้ำหนักพอ ๆ กัน เมื่อเห็นว่าทั้งสองฝ่ายมีฝีมือพอ ๆ กันแล้วก็ยากจะตัดสินผู้ชนะ

บางคนก็คิดว่า ฮองเฮาเว่ยทำความผิดร้ายแรงเช่นนี้ ชั่วชีวิตนี้ก็คงไม่มีความน่าจะเป็นที่จะพลิกฟื้นกลับมาได้อีกแล้ว ในวังจึงมีพระชายาเส้าที่ยิ่งใหญ่เพียงผู้เดียว องค์ชายคังมีมารดาคอยสนับสนุนเช่นนี้ ก็นำเซียวหลินเทียนไปแล้ว!

บางคนก็คิดว่าเซียวหลินเทียนมีทั้งความกล้าหาญและมีกลยุทธ์ ทั้งยังมีท่านอ๋องเฉิง ท่านอดีตเสนาบดีและพวกของเผยอวี้ที่คอยช่วยอยู่อีก ต้องเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดขององค์รัชทายาทอย่างแน่นอน

เมื่อวิเคราะห์แน่ชัดแล้วต่างก็หาความเชื่อมโยงมาเกื้อหนุนกัน

ส่วนบางคนก็คิดว่า สถานการณ์ยังมิแน่ชัด ดังนั้นจึงควรคอยดูการเปลี่ยนแปลงอยู่อย่างเงียบ ๆ ก่อน

ภายในวัง หลายวันมานี้หลิงอวี๋มิได้ออกจากวังเลย นางอยู่ในวังคอยช่วยดูแลไทเฮา และช่วยหมอหลวงรักษานางกำนัลที่ได้รับบาดเจ็บ

ในคืนชิงบัลลังก์ภายในวังนั้น จ้าวซวนไปพบเซียวทงเข้าจึงส่งกลับไปในวัง

เซียวทงเป็นใบ้ไปแล้ว นางเข้าวังไปก็ไปหาหลิงอวี๋แล้วเขียนลงในกระดาษขอร้องให้หลิงอวี๋ช่วยรักษาตนให้หาย

แต่หลังจากที่หลิงอวี๋ตรวจนางแล้วกลับทำสิ่งใดมิได้เลย

คอของเซียวทงดูปกติดี ร่างกายภายในก็มิได้พบสารพิษใด ๆ นางจึงแสดงออกไปว่ามิสามารถทำสิ่งใดได้

เซียวทงมิเชื่อแล้วก็ยังคงเขียนขอร้องหลิงอวี๋อยู่ตลอด

สุดท้ายเมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋ทำสิ่งใดมิได้เลยจริง ๆ ก็ด่านาง

แล้วจักรพรรดิอู่อันก็ให้คนเอาเหล้าพิษไปให้องค์หญิงใหญ่กับเฮ่อหรง ซึ่งจะมีเหล้าพิษอยู่ไหเดียว ซึ่งก็หมายความว่าคนหนึ่งจำเป็นต้องตายและอีกคนก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้

องค์หญิงใหญ่กับเฮ่อหรงถูกขังอยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนมองเหล้าพิษที่วางอยู่ระหว่างทั้งสองคนนิ่ง ๆ

องค์หญิงใหญ่มองอยู่สักพักหนึ่งก็หัวเราะออกมา “นี่ต้องเป็นความคิดของไทเฮาเป็นแน่กระมัง? นางจะให้เราแม่ลูกต้องจากกันก่อนตายหรือ?”

“นางคิดว่าข้าจะหลงกลรึ?”

“ขันทีเซี่ย เจ้ากลับไปบอกนางว่า เราสองแม่ลูกผูกพันเป็นใจเดียวกัน หากต้องตายก็มีเพียงต้องตายด้วยกัน หากจะมีชีวิตอยู่ก็ต้องมีชีวิตอยู่ด้วยกัน!”

ผู้ที่มาส่งเหล้าพิษให้ก็คือขันทีเซี่ย ขันทีเซี่ยมององค์หญิงใหญ่อย่างเฉยเมย แล้วก็ออกไปโดยมิพูดสิ่งใด

องค์หญิงใหญ่จึงตะคอกอย่างโมโห “ให้ไทเฮามาพบข้า ข้ายังมีอีกหลายอย่างที่ยังมิได้พูด!”

“นางมีสิทธิ์อะไรมาทำเช่นนี้กับข้า? นางทำผิดต่อข้า ข้าก็แค่เอาของที่เป็นของข้ากลับคืน!”

“นางมิกล้ามาเพราะรู้สึกผิดใช่หรือไม่? นางวางยาพิษสังหารลูกสาวกับหลานชายด้วยมือของนางเอง ชีวิตนี้นางจะหลับได้สนิทหรือไร?”