ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1342

ไทเฮากวาดสายตาไปทางเฮ่อหรงแล้วพยักหน้าเล็กน้อย “คำพูดที่ข้าพูดย่อมรักษาคำพูดอยู่แล้ว ขันทีเซี่ย เปิดประตูปล่อยเขาไป!”

ขันทีเซี่ยโบกมือ จากนั้นองครักษ์ผู้หนึ่งที่อยู่ด้านหลังก็ก้าวไปเปิดประตูคุก

เฮ่อหรงเดินไปที่ประตูคุกอย่างรีบร้อน พลางเอ่ยกับองค์หญิงใหญ่ “ท่านแม่ ท่านวางใจเถิด ข้าจะเก็บศพท่านและฝังท่านอย่างดี!”

เขาเพิ่งจะเดินออกจากประตูคุกก็ถูกองครักษ์ที่อยู่หน้าประตูเตะเขากลิ้งเข้าไปในห้องขัง

“เฉาฮุ่ย ออกมาเถิด!”

ไทเฮาเบ้ปากอย่างดูถูก พลางเอ่ยกับองค์หญิงใหญ่

เฮ่อหรงตะเกียกตะกายขึ้นมาพลางเอ่ยอย่างรีบร้อน “เสด็จยาย ท่านเข้าใจผิดหรือไม่ คนที่ดื่มเหล้าพิษเข้าไปคือนาง คนที่ท่านควรปล่อยคือกระหม่อมสิ!”

ขันทีเซี่ยมองเฮ่อหรงอย่างดูถูกพลางเอ่ย “ไทเฮามิได้เข้าพระทัยผิดหรอก ข้าได้บอกพระราชโองการออกไปว่าให้ดื่มเหล้าไหนี้ แล้วในพวกเจ้าจะมีหนึ่งคนที่สามารถออกจากคุกได้!”

“ข้ามิได้พูดชัดเจนหรือ? ก็คนที่ดื่มเหล้าไหนี้จะออกจากคุกได้ไง!”

“ในเมื่อองค์หญิงใหญ่ดื่มเหล้าไหนี้ เช่นนั้นคนที่ได้ออกจากคุกก็ควรจะเป็นองค์หญิงใหญ่!”

เฮ่อหรงชะงักไปทันที นี่… นี่… มิใช่อยากโอ้อวดว่าฉลาดแต่กลับโง่เขลาหรอกหรือ!

“ฮ่าฮ่าฮ่า… ฮ่าฮ่าฮ่า...”

องค์หญิงใหญ่หัวเราะออกมาอย่างกำเริบเสิบสาน หัวเราะจนแทบขาดใจ และหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหลไปหมด

เหล้าไหนี้มิใช่เหล้าพิษเลยด้วยซ้ำ!

ในท้องของนางนอกจากจะมีความอุ่นร้อนแล้วก็มิได้มีวี่แววของการถูกพิษเลย!

เพราะว่านางคือคนที่จักรพรรดิสูงสุดสั่งสอนมาด้วยตนเองในตอนนั้น จึงเข้าใจเจตนาของไทเฮาในทันที

ไทเฮาอยากเห็นพวกเขาสองแม่ลูกแยกจากกัน คิดจะใช้วิธีนี้มาทำให้นางได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ตนสร้างแก่ไทเฮา

และแล้วเฮ่อหรงก็ได้ทำการเปิดเผยความผิดที่หงเลี่ยงได้เบียดบังเอาผลประโยชน์ส่วนรวมมาเป็นของตนออกมา

องค์หญิงใหญ่โกรธจนตัวสั่น แล้วตะโกนตัดคำพูดของเขาทันที

“เฮ่อหรง เจ้ายังเป็นคนอยู่หรือไม่? หากไม่มีท่านพ่อของเจ้าพยายามหาเงินมารักษาเจ้า ร่างกายที่อ่อนแอของเจ้าก็คงทนมิไหวตายไปนานแล้ว!”

“เจ้ายังมีหน้ามาเปิดโปงท่านพ่อของเจ้าอีกรึ!”

“ข้ามิต้องการพ่อเช่นนี้!”

เฮ่อหรงตะคอกกลับไป เขาจ้องมององค์หญิงใหญ่อย่างเกลียดชังและชั่วร้าย “พวกท่านเอาข้ออ้างว่าทำเพื่อข้ามาทำเรื่องพวกนี้! แต่พวกท่านเคยถามข้าหรือไม่ว่าข้าอยากได้ของพวกนี้หรือไม่?”

“หากท่านอยู่อย่างสงบเสงี่ยม ฟังคำพูดของเสด็จยายและใช้ชีวิตอย่างดีกับราชบุตรเขย ข้าก็จะเป็นนายน้อยคนโตของตระกูลเฮ่อ แล้วก็จะได้เป็นรัฐทายาทอย่างราบรื่น! เหตุใดต้องตามท่านไปหลบในหมู่บ้าน อยากจะออกไปเล่นก็ยังต้องหลบซ่อนอยู่อีกเล่า?”

“ข้าเพิ่งอายุเท่าใดเอง? ก็ต้องถูกท่านบังคับให้เรียนนั่นเรียนนี่! ท่านอยากได้ก็ไปแย่งเอาเองสิ ท่านมีสิทธิ์อะไรมาบังคับฝืนใจให้ข้าเป็นบริวารของท่านด้วยเล่า!?”