ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1343

คำกล่าวโทษของเฮ่อหรงทำให้องค์หญิงใหญ่ราวกับถูกฟ้าผ่า นางเบิกตาโตอย่างมิอยากจะเชื่อ จ้องมองเฮ่อหรงพลางเอ่ยถามเสียงสั่น

“เจ้า… เจ้าบอกว่าข้าบังคับเจ้าทั้งหมดรึ?”

“หรือมิใช่?”

เฮ่อหรงน้ำตาไหลลงมาอย่างน้อยใจระคนเสียใจ “เมื่อตอนข้าเพิ่งจะห้าขวบ ก็ถูกท่านเอาแส้มาคอยกำกับดูแลอยู่ข้าง ๆ ให้ฝึกวรยุทธ! ยืนมิตรงก็ถูกท่านตี เคลื่อนไหวมิถูกก็ถูกท่านตี!”

“ข้าเป็นลูกชายของท่านมิใช่ลูกน้องของท่านนะ!”

“ข้ามีวรยุทธสู้ที่ยอดเยี่ยมแล้วอย่างไรเล่า? ข้าสังหารคนได้แล้วอย่างไรเล่า? ข้าสามารถสังหารพวกท่านได้หรือ… พวกท่านต่างหากที่เป็นคนที่ข้าอยากจะสังหารมากที่สุด!”

เฮ่อหรงใบหน้าบิดเบี้ยว เขาหัวเราะออกมาพลางเอ่ย “เมื่อครู่ มิว่าจะเหล้าไหไหนข้าก็จะป้อนให้ท่านดื่มโดยมิลังเลเลยสักนิด!”

“เพราะว่าข้านึกถึงวันนี้มานานแสนนานแล้ว… มีเพียงแค่ท่านตายไปเท่านั้น ในภายภาคหน้าจึงจะไม่มีผู้ใดมาคอยยุ่งคอยบังคับข้าอีก!”

“ฮ่าฮ่า ข้าโชคดีมากกว่าอีกที่ท่านมิสามารถชิงบัลลังก์ได้สำเร็จ! มิเช่นนั้นต่อให้ข้าเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดก็จะต้องถูกท่านคอยควบคุมอยู่ดี แล้วข้าจะต่างอะไรกับหุ่นเชิดเล่า?”

ไทเฮากับขันทีเซี่ยได้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก ต้นไม้มิได้เติบโตภายในวันเดียว ความโกรธแค้นของแม่ลูกคู่นี้ฝังรากลึกไปเสียแล้ว!

แม้ว่าเฮ่อหรงจะมิได้มีเหล้าไหนี้มาน้าวนำ แม้ว่าเฮ่อหรงกับองค์หญิงใหญ่จะทำเรื่องนี้ได้สำเร็จ แต่มิช้าก็เร็วองค์หญิงใหญ่ก็จะต้องตายด้วยน้ำมือของเฮ่อหรง

องค์หญิงใหญ่เองก็เข้าใจในเหตุผลนี้เช่นกัน นางทรุดนั่งลงกับพื้นแล้วมองเฮ่อหรงอย่างเลื่อนลอย ใบหน้าที่งดงามนั้นมิเหลือความมั่นใจและความเย่อหยิ่งอีกแล้ว!

นาง… แพ้ราบคาบแล้ว!

สุดท้ายองค์หญิงใหญ่ก็ถูกพาตัวไป คราวนี้ก็ยังคงไปที่อารามจิ้งซือ ชีวิตที่เหลืออยู่ของนางจะใช้อยู่ที่นี่

ครานี้ไม่มีตระกูลเฮ่อมาเสนอความสะดวกสบายให้นางแล้ว ชีวิตนี้นางมิอาจเดินออกไปจากอารามจิ้งซือได้แล้ว

ไทเฮามิสังหารองค์หญิงใหญ่ แต่กับเฮ่อหรงจำเป็นต้องสังหาร

เฮ่อหรงเองก็เข้าใจในจุดนี้เช่นกัน

อันเจ๋อหาเวลาว่างไปบอกเรื่องที่เจียงอวี้ช่วยตนเอาไว้กับพระชายาผิงหนานแม่ของเขา ทันทีที่พระชายาผิงหนานได้ยินว่าอันเจ๋ออยากแต่งงานกับเจียงอวี้ก็ตอบตกลงทันทีเลย

สตรีที่ดีถึงเพียงนี้หากมิรีบแต่งงานเข้ามา จะมิเสียไปให้ผู้อื่นหรือ?

พระชายาผิงหนานเตรียมของกำนัลที่เกือบจะเป็นของหมั้นแล้วพาอันซินไปที่บ้านตระกูลเจียง

อันซินกับเจียงอวี้เข้ากันได้ดีมาก ทันทีที่ได้ยินว่าเจียงอวี้อาจจะได้มาเป็นพี่สะใภ้ของตน มีหรือที่นางจะมิดีใจ

เมื่อไปถึงบ้านตระกูลเจียง ด้วยความที่กังวลว่า ฮูหยินเจียงจะมิเห็นด้วย อันซินจึงพยายามชื่นชมพี่ชายของตนอย่างหนัก

ฮูหยินเจียงเองก็กังวลว่า หลังจากที่เรื่องคลี่คลายแล้วจักรพรรดิอู่อันจะเรียกเจียงอวี้เข้าวังอีกหรือไม่ แต่เมื่อเห็นว่า พระชายาผิงหนานมีความจริงใจถึงเพียงนี้ อีกทั้งเด็กสาวเช่นอันซินก็มิได้มีอคติใด ๆ

หากลูกสาวแต่งงานเข้าบ้านตระกูลอันไปคงจะมิถูกแม่สามีทำให้เดือดร้อนอย่างแน่นอน นางจึงตอบตกลงไปอย่างยินดี

ทั้งสองตระกูลทำการตกลงกับอย่างเงียบ ๆ รอให้เรื่องภายในวังสงบลงก่อนแล้วค่อยประโคมข่าวใหญ่โตจัดพิธีหมั้นหมายให้อันเจ๋อกับเจียงอวี้...