ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1344

ส่วนเซี่ยโฮ่วตานรั่วกับองค์ชายหนิง ทั้งสองก็ถูกขังอยู่ที่ราชสำนักฝ่ายในเช่นกัน

พวกขุนนางฝ่ายบู๊ที่ติดตามทั้งสองมาและเข้าร่วมเรื่องที่เกิดขึ้นในวังวันนั้นก็ถูกขังอยู่ในเรือนจำกระทรวงยุติธรรมด้วย

ขุนนางฝ่ายบุ๋นที่ฉีตะวันออกพามาด้วยที่อยู่ในที่พักก็ถูกกรมกลาโหมออกคำสั่งขับไล่ไปแล้ว ให้พวกเขาออกจากเมืองหลวงภายในสามวัน

ที่ปรึกษาขององค์ชายหนิงได้พูดคุยกับเจ้ากรมกลาโหมว่าด้วยความสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้นจะไม่มีการสังหารทูต และบอกว่าจักรพรรดิอู่อันไม่มีสิทธิ์คุมขังองค์ชายหนิง

เจ้ากรมกลาโหมที่มารับตำแหน่งใหม่นั้นเป็นคนที่ท่านอดีตเสนาบดีแนะนำมา นั่นก็คือแม่ทัพสือผู้เป็นอดีตรองเจ้ากรมกลาโหม

ปีนี้แม่ทัพสือเพิ่งจะอายุสี่สิบ มีความสามารถทั้งบุ๋นและบู๊ และยังมีนิสัยที่ตรงไปตรงมา

เขาปฏิเสธการโต้แย้งข้าง ๆ คู ๆ ของที่ปรึกษาองค์ชายหนิงไปอย่างหนักแน่น พลางเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “เรามิสังหารองค์ชายหนิงกับองค์หญิงตานรั่วหรอก! แต่พวกเขากล้ายุยงให้องค์ชายก่อเรื่องทั้งยังแทรกแซงเรื่องการเมืองของฉินตะวันตกของเราอีก พวกเขาก็ต้องได้รับการปฏิบัติดังเชลยศึก!”

“หากต้องการให้พวกเขากลับฉีตะวันออกก็ให้องค์จักรพรรดิของพวกเจ้าเอาเมืองสองเมืองมาแลกไป!”

“องค์จักรพรรดิของเราให้เวลาพวกเจ้าหนึ่งเดือน เมื่อถึงเวลานั้นให้ไปแลกเปลี่ยนกันที่ชายแดน!”

“หากเลยกำหนดเวลาแล้วมิตอบกลับ เราจะถือว่าพวกเจ้าละทิ้งเชลยศึกสองคนนี้แล้ว ถึงเวลานั้นจะทำการตัดหัวองค์ชายหนิงกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วต่อหน้าธารกำนัล!”

พวกขุนนางฝ่ายบุ๋นของฉีตะวันออกเหล่านี้เห็นว่ามิสามารถโน้มน้าวจักรพรรดิอู่อันได้ จึงทำได้เพียงคอตกจากไป

การมาเชื่อมสัมพันธ์กับฉินตะวันตกครานี้มิได้ผลประโยชน์ใด ๆ เลย

แรกเริ่มก็เสียเมืองไปสองเมืองแล้ว ตอนนี้ยังต้องสูญเสียเพิ่มอีกสองเมืองจึงจะแลกตัวองค์ชายหนิงกับเซี่ยโฮ่วตานรั่วกลับมาได้ ขุนนางฝ่ายบุ๋นเหล่านี้กังวลไปตลอดทางว่าจะอธิบายกับจักรพรรดิเยี่ยนเป่ยอย่างไรดี

หลังจากที่คนของฉีตะวันออกจากไป มู่หรงเหยียนซงจากทางเยวี่ยใต้ก็พามู่หรงชิ่งจากไปด้วยติด ๆ

ก่อนจะไปเขากับมู่หรงชิ่งได้ไปบอกลาหลิงอวี๋แล้ว บอกไปเพียงว่าเกิดเรื่องขึ้นที่เยวี่ยใต้ พวกเขาจะต้องรีบกลับไป

มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวข้องกับภายในของพวกเขา หลิงอวี๋เองจะไปถามมากก็มิดี จึงเตรียมของที่ระลึกพื้นเมืองให้พวกเขาสองเกวียนแล้วส่งพวกเขาเดินทาง

หลังจากที่คนจากทั้งสามแคว้นได้จากไปแล้ว เรื่องการเปลี่ยนแปลงในวังก็คลี่คลายไปเรื่อย ๆ หลังจากที่ขุนนางถูกตัดหัวกันไปแต่ละชุด

หลิงอวี๋เห็นว่าอาการของไทเฮากับองค์จักรพรรดิคงที่แล้วจึงพาพวกเถาจื่อกลับตำหนักอ๋องอี้

ทางตำหนักอ๋องอี้ก็ได้หมิ่นกูผู้มีความสามารถช่วยจัดการเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว พวกเครื่องเรือนที่พังเสียหายตอนที่จัดการกับมือสังหารและสวนดอกไม้ที่เละเทะ หมิ่นกูก็จัดการจนกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว

ตอนนี้มิได้มีร่องรอยของเหตุที่เกิดขึ้นที่ตำหนักอ๋องอี้เลยแม้แต่น้อย

หลิงอวี๋เพิ่งจะกลับมาถึงเรือนบุหงา หมิ่นกูก็มาแจ้งทันที “พระชายา อนุชายาทั้งสี่ที่ฮองเฮาเว่ยประทานมาเหล่านั้น เสวี่ยเจินกับเสวี่ยฉินได้ตายด้วยดาบของมือสังหารแล้วเจ้าค่ะ มีเพียงเนี่ยนจือกับจื่อผิงที่หาที่ซ่อนได้จึงยังรอดชีวิตมาได้!”

หลิงอวี๋ตะลึง นางลืมสี่คนนี้ไปเลย

แต่ประโยคถัดไปของหมิ่นกูทำให้หลิงอวี๋ตาเบิกโพลงขึ้นมา

“พระชายาเจ้าคะ มีนางรับใช้แอบมาบอกข้าว่า เสวี่ยฉินถูกจื่อผิงถือโอกาสช่วงชุลมุนสังหารเจ้าค่ะ นางเห็นแต่มิกล้าพูดออกมา...”