ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1345

คำพูดของหมิ่นกูทำเอาหลิงอวี๋ตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่จากนั้นหลิงอวี๋ก็ยิ้มออกมา

วันนั้นมีเหตุชิงบัลลังก์ ภายในวังเกิดความโกลาหลวุ่นวายไปหมด คาดมิถึงเลยว่าที่ตำหนักอ๋องอี้เองก็วุ่นวายเช่นกัน

มีคนฉวยโอกาสช่วงชุลมุนวางยาพิษจนองค์หญิงหกเซียวทงเป็นใบ้ จื่อผิงก็ฉวยโอกาสชุลมุนสังหารเสวี่ยฉินอีก

นี่หากเป็นเพียงปกติที่มีบุญคุณความแค้นกันก็ยังพอว่า แต่หากมีแรงจูงใจอื่นก็น่ากลัวแล้ว!

ตอนนี้อนุชายาทั้งสี่ก็เหลืออยู่เพียงเนี่ยนจือกับจื่อผิงที่ยากจะคาดเดาที่สุดแล้ว เช่นนั้นควรจะเก็บสองคนนี้ไว้หรือไม่กัน?

หลิงอวี๋เพียงคิดดูแต่ก็ยังตัดสินใจเก็บสองคนนี้เอาไว้ก่อน

เมื่อเห็นว่าเซียวหลินเทียนได้รับความสำคัญจากองค์จักรพรรดิมากขึ้นทุกวัน บรรดาขุนนางเหล่านั้นจะต้องพยายามวางแผนส่งคนเข้ามาอย่างแน่นอน เก็บสองคนนี้ไว้ก็สามารถช่วยตนจัดการกับพวกคนมิดีเหล่านั้นได้!

คนเลวย่อมต้องมีคนเลวกว่ามาจัดการ ตนมิได้มีเวลามาจัดการกับเรื่องมิดีภายในบ้านพวกนี้ การที่สองคนนี้ช่วยตนจับตามองไว้ก็นับว่าเป็นประโยชน์แล้ว

“มิต้องไปยุ่งกับนาง ให้คนคอยจับตาดูพวกนางทั้งสองคนอย่างเงียบ ๆ หากมีสิ่งใดที่เป็นผลเสียต่อตำหนักอ๋องอี้ค่อยมาแจ้งข้า เรื่องอื่น ๆ เจ้าจัดการได้เลย!”

นับวันหลิงอวี๋ยิ่งชื่นชมการจัดการของหมิ่นกู จึงมอบอำนาจให้นางตามความเหมาะสม

แม้ว่าหมิ่นกูจะมิเข้าใจเรื่องการเมือง แต่เหรินจื้อลูกชายของตนนับวันก็ยิ่งได้รับความสำคัญจากท่านอ๋องอี้มากขึ้นเรื่อย ๆ

นางได้รู้จากปากของลูกชายว่า หลังจากเหตุการณ์นี้ ชีวิตภายภาคหน้าของท่านอ๋องอี้จะไร้ขีดจำกัดแล้ว นางจึงมีความมั่นใจในการติดตามหลิงอวี๋มากขึ้นด้วย

หลิงอวี๋พูดเช่นนี้ เมื่อนางคิดดูก็พอจะเดาเจตนาของหลิงอวี๋ออก จึงพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วไปทำตามที่หลิงอวี๋สั่ง

ทางด้านฉินรั่วซือ จัดงานแต่งงานมิสำเร็จ หานเหมยจึงจงใจวิ่งกลับไปที่บ้านตระกูลฉินท่ามกลางความวุ่นวาย

วันรุ่งขึ้น ตระกูลฉินก็เปิดเผยข่าวออกมาว่าฉินรั่วซือถูกมือสังหารทำร้ายบาดเจ็บและตายแล้ว

พวกมือสังหารเช่นชิวเหวินอิงถูกจับไปหมดแล้ว แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะเกลียดที่ฉินรั่วซือควบคุมตน แต่เห็นแก่ฉินซานจึงมิได้ตามเอาความในเรื่องนี้ ทั้งยังช่วยฉินซานปกปิดเอาไว้ด้วย

หานอวี้จึงมีความกล้าที่จะเอ่ยถาม “พระชายา เช่นนั้นท่านคิดว่า หากพี่สาวของบ่าวบอกว่าจะเป็นภรรยาของเขา เขากับฮูหยินฉินจะรังเกียจที่พี่สาวของบ่าวสถานะทางครอบครัวมิดีหรือไม่เจ้าคะ?”

คำถามนี้ทำเอาหลิงอวี๋ตะลึง จากนั้นก็นึกถึงเรื่องที่หานเหมยปลอมตัวเป็นฉินรั่วซือ นางจึงเดาเจตนาของหานอวี้ออก

แต่เรื่องนี้หลิงอวี๋เองก็มิกล้ารับประกันว่าจะเกิดขึ้นได้

เพราะว่านี่เป็นในยุคสมัยโบราณ หานเหมยกับหานอวี้มีสถานะเป็นทาส แต่ตระกูลฉินเป็นตระกูลแม่ทัพ ความแตกต่างมันมากเกินไป

หานอวี้เห็นว่าหลิงอวี๋ลังเลจึงรีบเอ่ย “บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ! พระชายามิต้องพูดออกมา บ่าวเข้าใจว่าพวกเราใฝ่สูง!”

“เรื่องนี้พี่สาวบ่าวมิรู้ว่าบ่าวมาพูดกับท่าน พระชายาอย่าได้พูดออกไปนะเจ้าคะ ถือเสียว่าวันนี้บ่าวมิได้พูดสิ่งใดออกไป!”

จากนั้นหานอวี้ก็กำลังจะเดินไปอย่างซึม ๆ

หลิงอวี๋จึงรีบเรียกนางไว้แล้วเอ่ยด้วยเสียงทุ้ม “หานอวี้ เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจไป เรื่องนี้รีบมิได้หรอก! ข้าทำได้เพียงรับประกันกับเจ้าเท่านั้นว่าจะหาโอกาสให้หานเหมย!”