ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1346

หลิงอวี๋มิอยากให้หานอวี้รู้สึกว่าพวกนางต่ำต้อย จึงเอ่ยไปอย่างอดทน

“พวกเจ้าล้วนเป็นพี่น้องที่ดีของข้าก็น่าจะรู้ดีว่าข้ามิเคยมองว่าพวกเจ้าเป็นทาส ข้าเองก็หวังให้พวกเจ้าได้แต่งงานดี ๆ เช่นกัน!”

“เจ้าจำไว้นะหานอวี้ พวกเจ้ามิเคยเป็นคนต่ำต้อย เรื่องแต่งงานก็อย่าได้ด้อยค่าตนเอง ทองคำจะสามารถส่องแสงได้ด้วยตนเอง ทำให้คนอื่นเห็นแล้วมาร้องขอเอง!”

หานอวี้คล้ายจะเข้าใจคำพูดของหลิงอวี๋แต่ก็มิเข้าใจ แต่ว่าก็รับเอาไว้

หลิงอวี๋มองนางเดินจากไปแล้วก็ครุ่นคิดว่า พวกนางรับใช้ที่อยู่ข้างกายตนนั้นล้วนถึงวัยแต่งงานกันหมดแล้ว นางเองก็ควรที่จะเป็นห่วงเรื่องการแต่งงานของพวกนางแล้วเช่นกัน

หลิงอวี๋กลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้ นางมิได้รีบร้อนไปรับพวกของหลิงเยวี่ยกับแม่นมลี่กลับมา

นางต้องจัดการเรื่องความสัมพันธ์ของตนกับเซียวหลินเทียนก่อน

แม้ว่าเรื่องที่ฉินรั่วซือควบคุมจิตใต้สำนึกของเซียวหลินเทียนจะมิใช่ความผิดของเซียวหลินเทียน

แต่สิ่งที่เซียวหลินเทียนแสดงออกมาในครั้งนี้ก็ทำให้หลิงอวี๋ผิดหวังกับเขามาก

หลิงอวี๋กลับไปที่ตำหนักอ๋องอี้แต่มิได้ไปอาศัยอยู่ที่เรือนริมวารี ทำให้พวกองครักษ์เช่นลู่หนานค่อนข้างวิตกกันไปหมด หรือว่าพระชายายังมิหายโกรธท่านอ๋อง?

สองวันมานี้จ้าวซวนอดทนพาร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บไปจัดระเบียบค่ายกองทหารเสือกับท่านจินต้าและเซียวหลินเทียน กว่าจะกลับมาก็กลางดึกแล้ว

เซียวหลินเทียนไปอาบน้ำก่อน เขายังมิได้พบความผิดปกติใด ๆ

เมื่อลู่หนานเห็นจ้าวซวนเดินออกมาก็กระซิบ “พระชายากลับมาที่ตำหนักอ๋องอี้แล้ว แต่อาศัยอยู่ที่เรือนบุหงา!”

“กลับมาก็ดีแล้วนี่!”

จ้าวซวนยังคงมิได้สังเกตเห็นความผิดปกติ

ลู่หนานจึงมองเขาอย่างหมดคำพูด แล้วก็ถอนหายใจยาวพลางเอ่ย “พี่ใหญ่ ท่านอ๋องด่านายน้อยจนออกจากที่นี่ไป ทั้งยังทำผิดต่อพระชายาอีก ตอนนี้เจ้ายังคิดว่าดีที่นางอาศัยอยู่ที่เรือนบุหงาอีกหรือ?”

ลู่หนานเห็นทุกย่างก้าวที่ผ่านมาของเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ เขาย่อมรู้ว่าหลิงเยวี่ยมีความหมายต่อหลิงอวี๋อย่างไร

หลิงเยวี่ยคือขีดจำกัดของหลิงอวี๋ หากปฏิบัติต่อหลิงอวี๋มิดี หลิงอวี๋ก็จะใจกว้างมิเอาความใด ๆ!

สุดท้ายจ้าวซวนก็เอ่ยไปอย่างจริงจัง “ท่านอ๋อง กระหม่อมเป็นคนที่แต่งงานมาแล้ว พอจะเข้าใจสตรีอยู่บ้างพ่ะย่ะค่ะ!”

“แม้ว่าหนนี้บางเรื่องท่านจะทรงพระทำผิดไปเพราะว่าถูกฉินรั่วซือควบคุม แต่ท่านผิดก็คือผิดไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ ท่านต้องขอโทษพระชายา!”

“อีกอย่าง… กระหม่อมรู้สึกว่า เรื่องที่พระชายาสนใจจริง ๆ มิใช่เรื่องอื่น แต่เป็นเรื่องของเยวี่ยเยวี่ยพ่ะย่ะค่ะ!”

“ในพระทัยของท่านอาจจะก้าวข้ามอคติมิได้ใช่หรือไม่ ท่านยังคงสงสัยว่าเยวี่ยเยวี่ยมิใช่บุตรชายแท้ ๆ ของท่าน!”

“ดังนั้น ตอนที่ท่านไปหาองค์จักรพรรดิให้ประทานงานแต่งกับฉินรั่วซือ แม้นางจะมิได้อยู่ข้างกายท่าน ท่านก็ยังคงพูดความในใจออกไป!”

เซียวหลินเทียนตะลึงไปเลย เขาลืมไปแล้วว่าตนพูดสิ่งใดออกไป

“ท่านบอกว่า เยวี่ยเยวี่ยมิใช่ลูกแท้ ๆ ของท่าน แต่เป็นลูกที่พระชายาแอบไปมีกับคนอื่น ท่านอยากจะหย่าร้างกับหลิงอวี๋และแต่งงานกับฉินรั่วซือในฐานะชายาเอก!”

จ้าวซวนเล่าให้เซียวหลินเทียนฟังถึงคำพูดของเขาในตอนนั้น

เซียวหลินเทียนหน้าแดงหูแดงอย่างอับอายทันที นี่ตัวเขาพูดเช่นนั้นจริง ๆ หรือ?