ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1350

คำพูดนี้ของเซียวหลินเทียนเป็นการรับหน้าที่สำคัญที่ไทเฮาได้มอบหมายให้แล้ว และเป็นการรับในความสัมพันธ์แห่งพันธมิตรที่แน่นแฟ้นจนมิอาจทำลายได้ที่เขากับไทเฮาได้สร้างขึ้นแล้ว

ไทเฮายิ้มอย่างปลื้มใจแล้วพยักหน้า จากนั้นก็ดึงให้เซียวหลินเทียนเดินไปด้านข้าง

ในหัวของหลิงอวี๋เป็นความสับสนวุ่นวายไปหมด นางลุกขึ้นแล้วรีบไปตรวจดูจักรพรรดิอู่อัน

จู่ ๆ จักรพรรดิอู่อันก็สวรรคต นี่จะต้องมีคำอธิบายที่เหมาะสมสิ

มิเช่นนั้นไทเฮากับเซียวหลินเทียนจะถูกคนครหาเอาได้!

นางตรวจไปก็จัดการความคิดของตนไปด้วย

ก่อนหน้านี้ บรรดาองค์ชายพยายามฟาดฟันกันอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อแย่งชิงตำแหน่งองค์รัชทายาท ทว่าเพียงชั่วพริบตา จักรพรรดิอู่อันก็มาสวรรคตไปเช่นนี้แล้ว

เซียวหลินเทียนจากที่อยู่ในฐานะอ๋องกลับได้กระโดดขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งจักรพรรดิเลย แล้วองค์ชายคังกับองค์ชายเย่จะยอมหรือ?

ยังมีขุนนางน้อยใหญ่อีก!

ดูจากจ้าวฮุยที่เป็นผู้นำพรรคพวกองค์ชายคังจะยอมสยบต่อเซียวหลินเทียนหรือ?

หลิงอวี๋มิได้นึกถึงการเปลี่ยนตัวตนของตนเลยแม้แต่น้อย!

เซียวหลินเทียนเป็นจักรพรรดิแล้ว นางเป็นพระชายาเพียงผู้เดียวของเซียวหลินเทียน เช่นนั้นก็ต้องเป็นฮองเฮาไปโดยหน้าที่!

หลิงอวี๋แอบเอาเลือดของจักรพรรดิอู่อันบนร่างกายในบริเวณที่จะไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นออกไปตรวจในมิติอย่างระมัดระวัง แต่ผลตรวจแล้วมิได้พบการวางยาพิษเลย

หลิงอวี๋อยากจะตรวจอีก แต่เซียวหลินเทียนกับไทเฮาหารือกันเสร็จและเดินกลับมาแล้ว

“อาอวี๋ มิต้องตรวจแล้ว! เราจะต้องเคาะระฆังสวรรคตแล้ว หากเวลาล่วงเลยนานไป เจ้ากับเทียนเอ๋อร์จะถูกกระทำ!”

ไทเฮาดึงหลิงอวี๋ไว้ “พวกเจ้าไปเตรียมตัวข้าง ๆ ก่อน...”

หลิงอวี๋ยังมิทันเข้าใจว่าจะต้องเตรียมอะไรก็ถูกเซียวหลินเทียนลากไปที่โถงด้านข้างแล้ว

“ประเดี๋ยวพระชายาเส้ามา เจ้าต้องจำไว้ว่า ครั้นพวกเรามา เสด็จพ่อหายใจรวยรินแล้ว เจ้าพยายามช่วยแล้วแต่มิสามารถช่วยได้...”

“เจ้าแค่ร้องไห้ไปแล้วปล่อยให้ข้ากับไทเฮาจัดการที่เหลือเอง...”

เซียวหลินเทียนอธิบายเรื่องที่หลิงอวี๋ต้องรู้แล้วสุดท้ายก็เปลี่ยนน้ำเสียงพลางเอ่ย

“อาอวี๋… ข้ายังติดค้างคำขอโทษเจ้า เมื่อครู่ข้าไปหาเจ้าที่เรือนบุหงาก็เพราะอยากจะพูดเรื่องนี้ เมื่อก่อนข้ามันเลว ข้ามิควรสงสัยในตัวตนของเยวี่ยเยวี่ยเลย!”

การเป็นฮองเฮาอาจจะเป็นความใฝ่ฝันของเหล่าสตรีอย่างเช่นพระชายาเส้าและฮองเฮาเว่ย แต่มิใช่ชีวิตที่หลิงอวี๋ปรารถนาอย่างแน่นอน!

ความหมายของตำแหน่งนั้นต่อนางมิใช่ความงดงามเย้ายวน หรือเป็นเกียรติยศสูงสุด!

แต่เป็นความกดดันเหลือคณานับ เป็นความยุ่งยากที่ไม่มีวันได้หยุดพัก!

ความตกใจในแววตาของหลิงอวี๋ทำให้เซียวหลินเทียนมองเห็นไปถึงความคิดที่อยากจะหนีของนาง

เซียวหลินเทียนกอดนางไว้โดยมิสนใจสิ่งใดทั้งนั้น กอดนางไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่น

“อาอวี๋ อย่าไปไหนเลย เจ้าอยู่กับข้าเถิด...”

เมื่อรู้สึกว่าน้ำเสียงของตนแข็งกร้าวเกินไป เซียวหลินเทียนจึงปรับให้อ่อนลง “ข้าต้องการเจ้า!”

“ข้ารู้ว่าข้าทำให้เจ้าผิดหวัง แต่ข้ารับรองว่าต่อไปจะไม่มีทางทำให้เจ้าผิดหวังอีก! เจ้าให้โอกาสข้าอีกครั้งเถิด!”

“อาอวี๋ เราผ่านประสบการณ์กันมามากมายตลอดเส้นทาง ข้าหวังว่าในภายภาคหน้าก็จะสามารถจูงมือกันและกันเดินต่อไปได้!”

“ขอเพียงเจ้าอยู่ข้างกายตัวข้า ข้าก็มิกลัวสิ่งใดทั้งนั้น!”