ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1351

จะว่าคำพูดเหล่านี้ของเซียวหลินเทียนทำให้หลิงอวี๋ประทับใจก็มิแน่ชัดนัก ความจริงใจในสายตาของเขาต่างหากที่ทำให้หลิงอวี๋ประทับใจ

หลิงอวี๋เพียงแค่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยออกไป “ทรงงานก่อนเถิดเพคะ! เรื่องของเราไว้ค่อยคุยทีหลังได้!”

เซียวหลินเทียนยังทำใจคลายอ้อมกอดออกจากหลิงอวี๋มิได้ เขากลัวว่าทันทีที่ตนคลายออกแล้วต่อไปจะไม่มีโอกาสได้โอบกอดหลิงอวี๋แล้ว

“อาอวี๋ ข้ารู้ว่าเจ้ามิชอบฟังคำพูดยิ่งใหญ่ เจ้าดูการกระทำของข้าแล้วกัน!”

“ต่อไปข้าจะเป็นสามีที่ดี จะเป็นพ่อที่มีความสามารถ”

เซียวหลินเทียนยิ่งพูดก็ยิ่งแน่วแน่

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างกรุ่นโกรธ “เซียวหลินเทียน ก่อนหน้านี้เราก็มิได้คาดคิดว่าเสด็จพ่อจะเสด็จสวรรคตคืนนี้ เรื่องราวหลังจากนี้ไม่มีผู้ใดบอกได้แน่ชัดหรอกเพคะ!”

“เรื่องนี้… เอาไว้ค่อยคุยทีหลังเถิด!”

หลังจากพูดจบ หลิงอวี๋ก็ใจแข็งผลักเซียวหลินเทียนออก จากนั้นนางก็ตรงดิ่งไปหาไทเฮาเพื่อช่วยไทเฮาเตรียมการเรื่องงานพระราชพิธีพระบรมศพ

การเปลี่ยนสถานะนั้นหมายถึง การที่สภาพแวดล้อมก็มีการเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย จิตใจของคนก็จะยิ่งเปลี่ยนแปลง!

หลิงอวี๋เป็นคนที่เคยอ่านประวัติศาสตร์ประมาณห้าพันปีมาแล้ว มีหรือจะมิรู้ว่าการคาดเดาจิตใจของจักรพรรดินั้นยากที่สุดแล้ว

หากมิคาดหวังก็จะมิผิดหวัง!

นางต้องปกป้องหัวใจตนเอาไว้มิให้ถูกเซียวหลินเทียนทำร้ายได้อีก!

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาที่ค่อนข้างเศร้าหมอง แต่เขาเองก็รู้ว่าในยามนี้มิใช่เวลาที่จะพูดเรื่องรักระหว่างชายหญิง ยังมีเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่ารอให้ตนไปทำอยู่

เขาหันไปมองทางเตียงมังกร เสด็จพ่อจากไปอย่างกะทันหันเขาไม่มีแม้แต่เวลาที่จะเสียใจเลย เขาต้องกดความเศร้าเอาไว้ในใจแล้วไปทำในสิ่งที่เสด็จพ่อคาดหวังให้เขาทำ!

“แก๊ง… แก๊ง… แก๊ง...”

เสียงระฆังก้องอยู่ภายในหอระฆังในวังหลวง จากนั้นก็แผ่กระจายออกไปทั่วทุกมุมในวังและส่งเสียงกระจายไกลออกไป...

พระชายาเส้าหลับไปแล้วก็ตกใจเสียงระฆังตื่นขึ้นมา ทีแรกนางยังสะลึมสะลือมิรู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่อันใดขึ้น

แต่ทันใดนั้นแม่นมซ่งที่อยู่ข้าง ๆ ก็โซซัดโซเซเข้ามา

“พระชายา แย่แล้วเพคะ องค์จักรพรรดิเสด็จสวรรคตแล้ว...”

เป็นไปได้อย่างไร!

พระชายาเส้ารู้สึกเพียงว่า หัวใจของตนถูกกระแทกอย่างหนักระคนเจ็บปวดยิ่ง