ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1358

มินานนัก พระชายาผิงหนานที่สวมชุดขาวไว้ทุกข์ก็เดินเข้ามา

“ยินดีด้วยเพคะพระชายาองค์รัชทายาท!”

พระชายาผิงหนานเอ่ยอย่างจริงใจ อันเจ๋อบุตรชายของตนกับพวกของหลิงอวี๋เป็นพวกเดียวกัน การที่เซียวหลินเทียนได้เป็นจักรพรรดิ ตำแหน่งของอันเจ๋อก็จะพุ่งสูงขึ้นอย่างราบรื่นไปด้วย

“พระชายา ระหว่างเรามิจำเป็นต้องสุภาพต่อกันหรอก!”

หลิงอวี๋ยิ้มขมขื่นพลางเอ่ย “ท่านเองก็เห็นแล้วว่า ข้าเพิ่งจะได้นั่งตำแหน่งพระชายาองค์รัชทายาทก็เจอปัญหาเช่นไร ที่พระชายาเส้ามอบตราหงส์มาให้ข้าอย่างง่าย ๆ มิใช่เพราะอยากเห็นเรื่องตลกของข้าหรอกหรือ?”

“ข้าจะถูกคนหัวเราะใส่ก็มิสำคัญหรอก แต่ข้ามิอาจให้พวกของเซียวหลินเทียนมาเดือดร้อนไปด้วยได้ ดังนั้น ท่านต้องช่วยข้า!”

พระชายาผิงหนานเองก็รู้ว่าตอนนี้มิใช่เวลาจะมาสุภาพต่อกัน หากหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนมิได้ดีก็หมายความว่าพวกเขาก็จะมิได้ดีเช่นกัน

เวลานี้พวกเขามีเพียงแค่ต้องร่วมแรงร่วมใจกันเท่านั้นจึงจะฟันฝ่าความยากลำบากไปด้วยกันได้

“พระชายาองค์รัชทายาท เจ้าต้องการให้ข้าทำสิ่งใดก็บอกมาได้เลย!” พระชายาผิงหนานเอ่ยอย่างเฉียบขาด

“เรื่องการจัดการและแม่นมภายในวังล้วนถูกพระชายาเส้าควบคุมไว้หมดแล้ว ข้าต้องการกำลังคน ยิ่งมีความสามารถมากก็ยิ่งดี!”

หลิงอวี๋เล่าแง่มุมต่าง ๆ ที่ตนคิดออกไป แล้วให้พระชายาผิงหนานช่วยเตือนในสิ่งที่ตนยังคาดคิดมิถึง

พระชายาผิงหนานฟังแล้วก็แอบตกใจ องค์จักรพรรดิเพิ่งจะเสด็จสวรรคตได้มินาน มีคนตั้งมากมายที่ยังตั้งสติมิได้ แต่หลิงอวี๋คิดได้มากถึงเพียงนี้แล้ว

นี่เป็นความเฉลียวฉลาดแต่กำเนิด หรือว่ามีการเตรียมการไว้ก่อนแล้วกันแน่!

พระชายาผิงหนานมิทันได้คิดมากมายนักก็ถูกหลิงอวี๋ดึงความคิดกลับมาแล้ว

“พระชายา เราต้องทำงานร่วมกัน หากมีสิ่งใดที่ข้าละเลยไปท่านเตือนข้าได้ตลอดเวลา และหากมีคนที่มีความสามารถท่านก็แนะนำให้ข้าได้!”

เมื่อหลิงอวี๋พูดเช่นนี้ พระชายาผิงหนานก็นึกถึงคนหนึ่งขึ้นมา จึงเอ่ย

“เจ้ากรมพิธีการตอนนี้เป็นคนที่พระชายาเส้าเป็นผู้แนะนำมา เขาจะต้องทำให้เจ้าลำบากเป็นแน่!”

“พระชายาองค์รัชทายาท หากเจ้ามิกลัวว่าจะทำให้เจ้ากรมพิธีการขุ่นเคือง ข้าสามารถแนะนำรองเจ้ากรมพิธีการคนก่อนให้เจ้าได้”

“แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ยึดมั่นในความคิดที่ล้าสมัยไปสักหน่อย มิค่อยรู้จักการพลิกแพลง แต่ก็ตั้งใจทำงานมาก ไม่มีผู้ใดจะเชี่ยวชาญเรื่องแบบแผนพิธีการไปมากกว่าเขาแล้ว”

“พระชายาองค์รัชทายาท การเปลี่ยนแปลงตัวตนจำเป็นต้องมีกระบวนการ แต่เจ้าไม่มีเวลาแล้ว ต่อให้เจ้ามิยินดีก็ต้องรับให้ได้!”

พระชายาผิงหนานเป็นผู้อาวุโสกว่า จึงแนะนำหลิงอวี๋อย่างจริงจัง

หลิงอวี๋ยิ่งฟังเช่นนั้นก็ยิ่งกดดัน อยากจะไปจากวังหลวงในทันทีเสียตอนนี้เลย อยากจะหนีไปให้ไกล

ชีวิตในวังหลวงเช่นนี้ นางอยู่มามิทันหมดวันก็มิอยากอยู่แล้วแม้สักครู่

ดูเหมือนว่าพระชายาผิงหนานจะมองออกถึงความหงุดหงิดของหลิงอวี๋ จึงเอ่ย

“พระชายาองค์รัชทายาท อย่าได้คิดมากเช่นนั้นเลย วันเวลาแต่ละวันมันก็ผ่านพ้นไปเอง!”

“เจ้าหนีไปมิได้แล้ว มาคิดเถิดว่า การเป็นฮองเฮาจะสามารถนำผลประโยชน์ใดมาให้เจ้าได้บ้าง!”

“เจ้าสามารถช่วยเหลือผู้คนได้มากขึ้น! ได้ทำเรื่องที่เมื่อก่อนมิสามารถทำได้มากมาย!”

“อย่างเช่นก่อนหน้านี้ที่เจ้าพูดที่ภัตตาคารจี๋เสียงว่า มิใช่ว่าสตรีเทียบบุรุษมิได้ แต่เป็นเพราะบุรุษมิให้โอกาสพวกนาง… รอให้เจ้าได้เป็นฮองเฮา เจ้าก็จะสามารถช่วยสตรีที่ไม่มีโอกาสเหล่านั้นให้ได้รับการเล่าเรียนได้!”