ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1368

เหตุใดเซียวหลินเทียนจะมิรู้เหตุผลนี้ เมื่อครู่เขาเห็นสาส์นกราบทูลที่มีความยาวมากเกือบสองหมื่นตัวอักษร หนึ่งหมื่นเก้าพันตัวอักษรด้านหน้านั้นล้วนเป็นประโยคไร้สาระทั้งสิ้น

มีเพียงห้าร้อยคำด้านหลังสุดที่เป็นข้อความที่จริงจัง

หากเซียวหลินเทียนมิอดทนอ่านจนจบแล้วโยนไปด้านข้างเสียก่อนก็คงติดกับไปแล้ว

ตอนไปว่าราชกิจในเช้าวันพรุ่งจะต้องถูกพวกจ้าวฮุยจับผิดแล้วเอาความผิดในฐานละเลยเรื่องบ้านเมืองมาใส่ตนแน่

สาสน์กราบทูลเช่นนี้ หากเซียวหลินเทียนนั่งอยู่ในตำแหน่งจักรพรรดิอย่างมั่นคงแล้วก็จะไม่มีผู้ใดกล้ามาซักไซ้เขาแล้ว

แต่เซียวหลินเทียนยังมิได้ขึ้นครองบัลลังก์เลย หากทิ้งความทรงจำเช่นนี้ไว้กับพวกขุนนาง เช่นนั้นจะมิเป็นผลดีต่อการจัดการบ้านเมืองในภายภาคหน้าของตนเอง

“หลี่ว์เซียง เจ้ากับท่านจินต้าจัดการเรื่องเหล่านี้ให้ข้าสักรอบหน่อยเถิด!”

“ข้าจะจัดการสาส์นกราบทูลเหล่านี้ก่อน!”

เซียวหลินเทียนผลักสาส์นกราบทูลกองหนึ่งไปให้ทั้งสองคน พลางเอ่ยอย่างรู้สึกผิด “ลำบากพวกเจ้าแล้ว! ต้องมาเหนื่อยไปกับข้าด้วย!”

ท่านจินต้าเป็นที่ปรึกษาของเซียวหลินเทียนอยู่แล้ว การช่วยทำงานก็มิได้เป็นอะไร

หลี่ว์เซียงอายุมากแล้ว การมาอดนอนด้วยเช่นนี้จะทำให้ร่างกายมิดีเท่าไร

“ฝ่าบาททรงเกรงพระทัยเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมสามารถช่วยแบ่งเบาภาระฝ่าบาทได้ เป็นความยินดีของกระหม่อม!”

หลี่ว์เซียงเห็นเซียวหลินเทียนเกรงใจเช่นนี้ก็รู้สึกมิสบายใจนัก

ก่อนหน้านี้เขากับเซียวหลินเทียนเคยพูดคุยกันมาแล้ว แต่ตอนนั้นเซียวหลินเทียนเป็นเพียงอ๋องอี้เท่านั้น

ตอนนี้สถานะเปลี่ยนไปแล้ว เซียวหลินเทียนเป็นจักรพรรดิ ตนป็นขุนนาง ก็ควรจะทำตามหน้าที่ของตนไป

“ท่านหลี่ว์เซียง คุยกับข้าเป็นการส่วนตัวมิต้องสุภาพเช่นนี้หรอก มันน่าหงุดหงิดไป!”

เซียวหลินเทียนยิ้มขมขื่น “ข้ามิได้มองพวกท่านเป็นคนนอก พวกท่านก็มิจำเป็นต้องมองว่าตนเองเป็นคนนอก! กฎมันเป็นสิ่งที่คนตั้งขึ้น แต่ว่าคนเป็นสิ่งมีชีวิต!”

หลี่ว์เซียงเข้าใจในคำพูดของเซียวหลินเทียนจึงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วไปนั่งลงช่วยท่านจินต้าตรวจสอบสาส์นกราบทูล

ทั้งสองคนได้ทำการแบ่งประเภทของสาส์นกราบทูล เรื่องที่ต้องตอบกลับอย่างเร่งด่วนก็ให้อยู่ด้วยกัน ส่วนเรื่องที่สำคัญน้อยลงหน่อยก็เอาไว้ด้านหลัง

หลี่ว์เซียงเองก็พยักหน้าตามเช่นกัน และแสดงท่าทีอิจฉาไปตามสถานการณ์

สิ่งนี้ยิ่งทำให้เซียวหลินเทียนมีความสุข รู้สึกว่าดื่มน้ำแกงโสมนี้ราวกับดื่มน้ำผึ้งหนึ่งชาม ในใจรู้สึกหวานชื่นขึ้นมาเลย

กระทั่งทั้งสามคนไปอาบน้ำเสร็จ เซียวหลินเทียนกับหลี่ว์เซียงก็ขึ้นว่าราชกิจ

ขันทีน้อยเซี่ยประกาศ “มีเรื่องก็เชิญกราบทูล ไม่มีก็ถอยออกไป!”

จ้าวฮุยขยิบตาแล้วใต้เท้าหลี่ก็เป็นผู้นำก้าวไปข้างหน้า “ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ!”

หลังจากที่ใต้เท้าหลี่ได้กราบทูล ขุนนางคนแล้วคนเล่าก็ก้าวมาส่งสาส์นกราบทูล มินานบนโต๊ะของเซียวหลินเทียนก็มีสาส์นกราบทูลกองพะเนินอีกแล้ว

จ้าวฮุยมองเซียวหลินเทียนอย่างภาคภูมิใจ

มีสาส์นกราบทูลกองเท่าภูเขาทุกวันเช่นนี้ แม้ว่าเซียวหลินเทียนจะมีความสามารถแค่ไหน แต่เขาจะจัดการไปได้กี่วันกันเล่า?

‘เซียวหลินเทียน ข้าจะทำให้เจ้าดูว่าตำแหน่งจักรพรรดิมิได้นั่งกันง่าย ๆ อย่างที่เจ้าคิด!’