ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1415

มีหมิ่นกูคอยดูแลอยู่ อาหารที่เย็นแล้วก็ถูกเอามาอุ่นร้อนและจัดใส่จานอย่างรวดเร็ว งานเลี้ยงจึงดำเนินไปได้อย่างราบรื่น

ไท่เฟยเส้าถูกลงโทษทั้งยังปวดใจที่ลูกชายตนถูกโบยห้าสิบไม้อีก นางจึงเดินทางกลับตำหนักของตนไปอย่างอารมณ์เสีย

เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ก็มิได้สนใจนางและมิได้ส่งคนไปเชิญนางด้วย

ถึงอย่างไรก็เสียหน้าทั้งขึ้นทั้งล่อง ไท่เฟยเส้ายังจะคิดอาศัยสถานะความเป็นผู้อาวุโสมาบีบตนได้อย่างไรอีก!

หลิงอวี๋จึงเพียงแค่ให้ครัวหลวงนำอาหารไปให้ไท่เฟยเส้าที่ตำหนัก ส่วนนางจะกินหรือไม่นั้น หลิงอวี๋ขอเพียงมิตกเป็นขี้ปากผู้ใดก็พอแล้ว

หลังจากผ่านการแข่งขันในวันนี้ไป คำพูดที่ว่า ‘มารดาเมตตา บุตรจึงกตัญญู’ ของหลิงอวี๋ก็คงเพียงพอที่จะทำให้ไท่เฟยเส้าอยู่อย่างสงบไปสักระยะหนึ่ง

หากกล้าก่อเรื่องอีก หลิงอวี๋จะไม่มีทางเกรงใจนางอีกแน่นอน

แค่เพียงเอ่ยประโยคเดียวให้ไท่เฟยเส้าไปกินเจสวดมนต์ให้จักรพรรดิสูงสุดที่ศาลบูรพกษัตริย์นางก็สามารถบังคับให้ส่งไท่เฟยเส้าไปได้

พวกสตรีบรรดาศักดิ์และขุนนางที่ตามไปดูละครนั้นต่างก็เห็นภาพที่เซียวหลินเทียนปกป้องหลิงอวี๋อย่างแข็งกร้าวนั้น

ในใจของพวกเขาก็กังวลขึ้นมาทันที พระชายาองค์รัชทายาทผู้นี้มิธรรมดา นางคว้าหัวใจขององค์จักรพรรดิไว้ในฝ่ามือได้อย่างมั่นคงเลยทีเดียว!

ส่วนพวกคุณหนูที่มีความทะเยอทะยานเหล่านั้น เมื่อเห็นท่าทีน่าเกรงขามและสง่างามของเซียวหลินเทียนก็ล้วนเพ้อฝันไปว่าตนจะเข้าวังไปแทนที่หลิงอวี๋

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จะได้ครอบครองความรักอย่างทะนุถนอมเอาใจขององค์จักรพรรดิหนุ่มรูปงามผู้นี้!

ทุกคนเพลิดเพลินไปกับอาหารเย็นโดยที่ต่างคนต่างก็มีเรื่องที่คิดกันอยู่ในใจ เมื่อถึงยามต้องลาก็ยังได้นับของกำนัลปีใหม่ที่หลิงอวี๋ให้คนเตรียมไว้ด้วย

สิ่งที่สตรีบรรดาศักดิ์ที่อาวุโสได้รับจะเป็นสายคาดหัวที่ประดับด้วยหยก ส่วนสิ่งที่คุณหนูที่ยังสาวได้รับก็คือเครื่องรางนำโชคตามปีนักษัตรที่มีสีแตกต่างกันไป

ทางด้านแขกฝั่งบุรุษ สิ่งที่ผู้อาวุโสได้รับจะเป็นสนับเข่าที่ทำจากขนแกะ ส่วนขุนนางที่ยังหนุ่มจะได้รับพัดที่เซียวหลินเทียนลงมือเขียนด้วยตนเอง

แม้ว่าของกำนัลเหล่านี้จะมิได้มีมูลค่ามากมายนัก แต่ของกำนัลที่แม้จะด้อยค่าแต่มากด้วยน้ำใจนั้นย่อมมีคุณค่ามากกว่าตรงที่น้ำใจของผู้ให้

เมื่อก่อนยามที่ขุนนางและคุณหนูเหล่านี้มาเข้าร่วมงานเลี้ยงในวังมิเคยได้รับของกำนัลเลย นี่เป็นครั้งแรก

อันซินเอาเครื่องรางปีนักษัตรกระต่ายน้อยที่ได้รับมาถือไปตลอดทางมิยอมวาง ทั้งยังเอ่ยชื่นชมในน้ำใจของหลิงอวี๋มิขาดปาก