ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1416

ก่อนจะไป หลิงอวี๋ให้หานเหมยเอาซองแดงมาปึกหนึ่งแล้วแจกเงินปีใหม่ให้ทุกคน

ผู้ดูแลและหัวหน้าทุกคนทั้งในครัวหลวงและในวังล้วนได้รับเงินปีใหม่กันทั้งหมด ทุกคนล้วนดีใจจนหุบยิ้มมิได้ มิคาดคิดเลยว่าเข้าวังมาตั้งหลายปีเช่นนี้จะได้รับเงินปีใหม่

มิว่าเงินจะเป็นจำนวนเท่าใดก็เป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพระชายาองค์รัชทายาท!

กระทั่งหลิงอวี๋จัดการเรียบร้อยแล้วก็รีบไปที่พระตำหนักฝั่งตะวันออกที่เซียวเยวี่ยอาศัยอยู่ ยังมิทันได้เข้าไปก็เห็นว่าขันทีเหอกับขันทีน้อยเซี่ยยืนอยู่หน้าประตู

ครั้งที่แล้วตอนที่เกิดเหตุก่อกบฏในวังขันทีเซี่ยได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้เขาอยู่ในสถานะที่กึ่งเกษียณ จะรับหน้าที่ช่วยเซียวหลินเทียนอยู่ในห้องทรงพระอักษรเท่านั้น

ในเวลาปกติหน้าที่ดูแลจึงตกเป็นของขันทีเหอกับขันทีน้อยเซี่ยไป

“พระชายาองค์รัชทายาท องค์จักรพรรดิอยู่ด้านในกับองค์รัชทายาทน้อยพ่ะย่ะค่ะ!”

ขันทีน้อยเซี่ยเห็นว่าหลิงอวี๋มาแล้วก็เข้าไปทำความเคารพพลางเอ่ยรายงาน

“ขันทีทั้งสองทำงานหนักทีเดียว!”

หลิงอวี๋ยิ้มแล้วมอบซองแดงให้คนละหนึ่งซองแล้วจึงเดินเข้าไป

ภายในโถงใหญ่ เซียวหลินเทียนกับเซียวเยวี่ยกำลังนั่งหัวจุ่มกันอยู่ที่พรมและจดจ่ออยู่บนโต๊ะเตี้ยมิรู้ว่ากำลังทำอะไรกันอยู่

หลิงอวี๋ห้ามมิให้ขันทีน้อยเซี่ยรายงาน จากนั้นก็ค่อย ๆ ย่องเข้าไปเพราะอยากจะดูว่าสองพ่อลูกกำลังทำอะไรกัน

แต่ยังมิทันได้เข้าไปใกล้ ๆ ก็ได้ยินเสียงเซียวหลินเทียนที่หันหลังให้ตนเองอยู่เอ่ยขึ้นมา “เดินทางนี้สิ หากเจ้าเดินเช่นนี้ เจ้าก็แพ้สิ!”

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเซียวเยวี่ยยู่ยี่พลางเอ่ยอย่างทนมิไหว “ท่านมายุ่งอะไรกับกระหม่อม? ดูแค่หมากของท่านไปก็พอแล้ว ท่านมิรู้หรือว่าคนที่มีคุณธรรมอย่างแท้จริงจะเปิดหมากโดยที่มิปริปาก?”

เซียวหลินเทียนยิ้มพลางเอ่ย “ข้ามิได้เดินหมาก แต่ข้าสอนเจ้าวางหมากต่างหาก! เจ้าเด็กดื้อ อย่าได้คิดว่าเจ้าเข้าใจกติกาแล้วมิต้องสนใจผู้ใดสิ เจ้ามิรู้หรือว่าคนเราเรียนรู้จากสิ่งรอบตัวได้เสมอ?”

“ข้าพูดถูกเจ้าก็ต้องฟังข้า!”

เซียวเยวี่ยเอ่ยอย่างเย็นชา “มิได้เป็นเช่นนั้นเสมอไป! ท่านแม่บอกว่า ให้มีเส้นทางเดินหมากในใจและมองภาพรวมเข้าไว้ ท่านมิใช่กระหม่อม ท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าการเดินหมากนี้ของกระหม่อมจะมิใช่การวางหลุมพรางในกลยุทธ์ของกระหม่อม?”