ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1442

เซียวหลินเทียนคาดเดาไว้แล้วว่า พวกเขาจะต้องมีปฏิกิริยาเช่นนี้ จึงหย่อนเหยื่อที่ใหญ่กว่าออกไปอย่างช้า ๆ

“เหล่าขุนนางทั้งหลาย เพื่อเป็นการกระตุ้นพวกเจ้า ตัวข้าสามารถรับปากได้ว่า หากผู้ใดสามารถเสนอความคิดเห็นดี ๆ ที่แก้ไขเรื่องที่ดินรกร้างได้จริง ๆ จะได้เลื่อนขั้นหนึ่งขั้นและได้เงินเดือนเพิ่มขึ้นสองเท่า”

จ้าวฮุยกับหลี่ว์เซียงเป็นขุนนางในระดับสูงอยู่แล้ว ทั้งสองจึงมิสามารถเลื่อนขั้นได้อีก แต่เซียวหลินเทียนก็เอ่ยกับทั้งสองอย่างชัดเจนเพื่อมิให้จ้าวฮุยสร้างปัญหา

“อัครเสนาบดีจ้าวกับหลี่ว์เซียงเป็นอัครเสนาบดีอยู่แล้ว พวกท่านทั้งสองมิสามารถเลื่อนขั้นได้!”

“แต่เพื่อเป็นรางวัลในความก้าวหน้าของพวกท่าน ตัวข้ารับปาก… ขอเพียงพวกท่านทั้งสองหากผู้ใดสามารถแก้ไขปัญหาเรื่องที่ดินรกร้างได้ ข้าจะแต่งตั้งคนผู้นั้นเป็นอ๋อง!”

ทันทีที่คำนี้ออกมา อัครเสนาบดีจ้าวกับหลี่ว์เซียงต่างก็เบิกตาโตอย่างงุนงง

หลี่ว์เซียงมิได้สนใจในเรื่องการเป็นอ๋องใด ๆ ทั้งสิ้น

แต่อัครเสนาบดีจ้าวนั้นแตกต่างออกไป เขาเป็นอัครเสนาบดีแล้ว ในชีวิตนี้ก็ทำได้เพียงอยู่ในตำแหน่งนี้ไปถึงกว่าจะถึงคราวเกษียณ

หากสามารถเป็นอ๋องได้ แม้ว่าจะเป็นอ๋องชั้นรอง แต่ครอบครัวของตนก็สามารถสืบทอดบรรดาศักดิ์ได้

เขาใจเต้นรัวขึ้นมาครู่หนึ่งแต่ก็ควบคุมความรู้สึกของตนได้อย่างรวดเร็ว

เขาสนับสนุนองค์ชายคัง หลังจากที่องค์ชายคังประสบความสำเร็จก็สามารถแต่งตั้งให้ตนเป็นอ๋องได้เช่นกัน ดังนั้นเหตุใดต้องดึงนโยบายปกครองของตนออกมาให้เซียวหลินเทียนด้วยเล่า!

แต่การที่จ้าวฮุยมิสนใจ ก็มิได้หมายความว่าขุนนางคนอื่น ๆ จะมิสนใจ

เมื่อเซียวหลินเทียนพูดออกไป เหล่าขุนนางก็ตื่นเต้นกันขึ้นมาทันที

ได้เลื่อนขั้นขึ้นหนึ่งขั้นนั้นเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง!

ปกติแล้วนอกจากการสร้างความดีความชอบหรือไม่ก็ต้องมีความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่มาก ๆ จึงจะประสบเรื่องดี ๆ เช่นนี้ได้!

และมีข้อเสนอแนะจากหลิงอวี๋อยู่หลายข้อที่ช่วงหลายวันนี้เซียวหลินเทียนแอบให้คนใช้วิธีที่ต่างกันไปปลูกฝังให้ขุนนางเหล่านี้

ขุนนางเหล่านี้มีหรือจะคาดคิดได้ว่า นี่คือสิ่งที่เซียวหลินเทียนจงใจวางแผนไว้ ทั้งยังคิดอีกว่าตนเป็นผู้คิดได้และพูดออกมาต่อหน้าราชสำนักเพื่อหวังรางวัลในการเลื่อนขั้น

ผู้ที่เสนอให้มีการมอบรางวัลให้เกษตรกรที่บุกเบิกที่ดินรกร้างก็คือใต้เท้าหลี่ซึ่งเป็นพวกของจ้าวฮุย

เขาคิดว่า การให้ที่เพาะปลูกรกร้างไปให้เกษตรกรผู้ต่ำต้อยเข้าไปบุกเบิกนั้นมิได้ส่งผลกระทบต่อพรรคพวกของตนแม้แต่น้อย จึงพูดโอ้อวดถึงประโยชน์ของการเรียกคืนพื้นที่รกร้างว่างเปล่า

เรื่องนี้มิได้ไปแตะต้องผลประโยชน์ของผู้ใด ทั้งยังเป็นการกระทำที่เป็นประโยชน์ต่อแคว้นและราษฎรอีกด้วย เมื่อได้รับคำชื่นชมจากเซียวหลินเทียน แม้แต่จ้าวฮุยก็ทำอะไรมิได้จึงผ่านไปได้อย่างราบรื่น

การส่งเสริมเรื่องการทำการค้าก็เป็นสิ่งที่หลี่ว์เซียงทำตามเจตนาของเซียวหลินเทียน และเป็นไปตามข้อเสนอแนะของใต้เท้าหลี่

หากเกษตรกรทำการเก็บเกี่ยวได้อย่างอุดมสมบูรณ์ก็ต้องมีการค้าขาย ข้อเสนอนี้ก็เป็นประโยชน์ต่อแคว้นและราษฎรเช่นกัน พวกขุนนางเหล่านั้นจึงไม่มีผู้ใดคัดค้านและผ่านได้อย่างราบรื่น