ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1479

“ฮองเฮาของเราจะออกจากวังสักครั้งมิได้ง่ายดาย เช่นนี้แล้วยังถูกคนทำให้ลำบากใจอีก!”

หลิงซวนมองหลิงเสียงกังอย่างเย็นชา พลางเอ่ยอย่างเป็นเดือดเป็นร้อนแทนหลิงอวี๋

“ฮองเฮาทรงเห็นแก่ท่านอดีตเสนาบดี ฮูหยินใหญ่และคุณหนูหลิงหว่านจึงได้ออกจากวังมาแม้จะถูกคนขู่ที่จะกล่าวโทษ!

ท่านอดีตเสนาบดีกับนางซุนย่อมรู้ว่า ในฐานะฮองเฮาการออกจากวังนั้นยากเย็นนัก เมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อหลิงเสียงกังเช่นนี้ แต่หลิงเสียงกังกลับมิรับน้ำใจ

ท่านอดีตเสนาบดีก็โกรธขึ้นมาเช่นกัน พลางเอ่ยเสียงเรียบ “หลิงเสียงกัง จะสิ่งดีหรือมิดีฮองเฮาก็ล้วนบอกเจ้าไปหมดแล้ว พ่อจะมิพูดสิ่งใดแล้ว!”

“ชีวิตเป็นของเจ้า เจ้าตัดสินใจเอง!”

“หากเจ้ามิอยากให้ฮองเฮาทำการผ่าตัด เจ้าก็พาสตรีผู้นี้ออกจากจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนไป ข้าจะถือว่าเจ้าตายอยู่ด้านนอกนั้นแล้ว จะได้มิต้องกลายเป็นหัวหงอกต้องส่งหัวดำให้จากไปก่อน!”

“ท่านอดีตเสนาบดี นี่ไม่...”

นางซุนร้อนใจ เพราะว่าเป็นสามีภรรยากันมาตั้งแต่อายุยังน้อย นางจะทนมองหลิงเสียงกังตายไปเช่นนี้ได้อย่างไร!

นางจึงเอ่ยอย่างร้อนใจ “ข้าจะเกลี้ยกล่อมเขาอีกครั้ง!”

นางซุนเดินไปตรงหน้าของหลิงเสียงกัง เฝิงฉินก็จับหลิงเสียงกังไว้แน่นมิสนคำขู่ของหลิงซวนเมื่อครู่พลางเอ่ยอย่างร้อนใจ

“สามี อย่าไปฟังพวกเขา! ข้ามิเชื่อว่าหากมิรักษาแล้วท่านจะตาย...”

“อาการปวดหัวของท่านมิได้เป็นเพียงวันสองวัน เป็นมานานถึงเพียงนี้ท่านก็มิได้เป็นอะไร จะต้องมิเป็นไรแน่นอนเจ้าค่ะ!”

หลิงเสียงกังได้ฟังที่หลิงอวี๋ดุด่าตนก่อนหน้านี้ก็ค่อนข้างละอาย

ต่อมาเมื่อได้ยินหลิงอวี๋พูดว่า อาการปวดหัวของตนจะเปลี่ยนแปลงจนนำไปสู่ความตายก็ค่อนข้างหวั่นใจ

ทว่ายามนี้เมื่อเฝิงฉินพูดมา เขาก็ลังเล

ใช่ อาการปวดหัวของตนเป็นมาหลายเดือนแล้ว ตามที่หลิงอวี๋บอกก็คงจะตายไปนานแล้ว ไหนเลยจะอยู่มาถึงตอนนี้เล่า!

“สามี...”

“ท่านพ่อ! ท่านจะตามสตรีผู้นี้ไปจริงหรือ?”

หลิงหว่านควบคุมตนเองมิได้แล้ว จึงก้าวไปขวางทางทั้งสองคนไว้

ในสายตาของนางเต็มไปด้วยความโกรธและตำหนิ “สิ่งที่พี่หญิงหลิงหลิงพูดเมื่อครู่ท่านมิได้ฟังแม้สักนิดหรือ?”

“ท่านแม่ดูแลท่านมาตลอดชีวิต สิ่งเหล่านั้นที่นางทำไปท่านมิรู้สึกขอบคุณ มิรู้สึกละอายต่อนางหรือ?”

เฝิงฉินยิ้มเยาะพลางเอ่ย “คุณหนูใหญ่ เจ้าอย่าได้รังแกพ่อเจ้าที่สูญเสียความทรงจำเลย พูดเรื่องเหล่านี้มามีประโยชน์อันใด? มิใช่เพื่อจะส่งเขาไปตายหรอกหรือ! เจ้าใจร้ายกับท่านพ่อเจ้าถึงเพียงนี้ นี่คือความอกตัญญู!”

หลิงหว่านพยายามต่อสู้ด้วยเหตุผล “เจ้าอย่าได้พูดจาเหลวไหล ทักษะการแพทย์ของพี่หญิงหลิงหลิงยอดเยี่ยมมาก หากนางรับรองว่าท่านพ่อข้าจะมิเป็นอะไร เขาก็จะไม่มีทางเป็นอะไรไป!”

“เจ้าเอาแต่ขวางมิให้พ่อข้ารักษา เจ้าต่างหากที่มีเจตนาร้ายแอบแฝง อยากให้เขาตาย!”

เฝิงฉินตะโกนขึ้นมา “แม้ว่าฐานะของฮองเฮาจะสูงศักดิ์ แต่พระนางก็มิใช่เทพเซียน พระนางบอกรับรองว่าจะมิเป็นอะไรก็จะมิเป็นอะไรเช่นนั้นหรือ?”

“หากผ่าหัวแล้วสามีตายไป พระนางจะชดใช้สามีให้ข้าได้หรือ?”