ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1493

ยามทะเลาะย่อมไม่มีคำพูดที่ดี หลิงอวี๋มีหรือจะมิรู้เหตุผลข้อนี้ แต่นางก็ยังยืนกรานที่จะพูดเช่นนี้

นางจะดูว่าขีดจำกัดความอดทนของเซียวหลินเทียนที่มีต่อตนจะอยู่ที่ใด...

จิตใจของจักรพรรดิยากแท้หยั่งถึง!

เมื่อก่อนเซียวหลินเทียนอดทนกับตนได้ มิได้หมายความว่าเป็นจักรพรรดิแล้วจะทนได้

เข้าใจตั้งแต่เนิ่น ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงในวันหนึ่งตนต้องตายไปอย่างมิเข้าใจ!

“หลิงอวี๋ เจ้าไม่มีเหตุผล!”

เซียวหลินเทียนถูกบีบจนทั้งหงุดหงิดทั้งโกรธ เขามิได้มีความคิดที่จะประหารนางเสียหน่อย!

เขาแค่มิชอบความรู้สึกถูกปิดบัง!

“เจ้าอย่าเปลี่ยนเรื่อง! หากเจ้ามิได้มีเรื่องที่มิอาจให้ผู้ใดรู้ได้ปิดบังข้าอยู่ เหตุใดจึงมิอาจพูดกับข้าให้ชัดเจนได้?”

เซียวหลินเทียนร้อนใจจนพูดความสงสัยในใจออกมา

“ทักษะการแพทย์ของเจ้ามาได้อย่างไร? อย่าใช้คำที่โกหกผู้อื่นมาโกหกข้าอีก!”

“คนผู้หนึ่งจะเปลี่ยนแปลงได้มากถึงเพียงนี้ได้อย่างไร? หลิงอวี๋เมื่อก่อนโง่เขลาเบาปัญญา แต่ตอนนี้เจ้าเฉลียวฉลาด!”

“อีกอย่าง เจ้ามีความรู้เรื่องการบริหารแคว้นมากถึงเพียงนี้ได้อย่างไร ลูกรอกที่โจมตีเมืองในตอนแรกนั้นเจ้าไปเรียนมาจากที่ใด?”

คำถามเหล่านี้ทำให้ใจของหลิงอวี๋ราวกับตกลงในถังน้ำแข็ง

นางคิดว่าตนเปิดเผยทีละนิดไม่น่าจะมีผู้ใดสงสัย ไหนเลยจะคิดว่าเซียวหลินเทียนสงสัยตนมานานแล้ว

แต่คำถามเหล่านี้จะให้นางตอบอย่างไร?

หรือว่านางต้องบอกว่าตนเป็นวิญญาณที่ข้ามเวลามาจากโลกอื่นหรือ?

เช่นนั้นนางจะมิถูกเซียวหลินเทียนมองเป็นปีศาจแล้วถูกเผาหรือ?

“เจ้าตอบสิ?”

เซียวหลินเทียนตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “ให้เหตุผลมาสักข้อที่ทำให้ข้าวางใจเจ้าได้!”

หลิงอวี๋มองไปทางเซียวหลินเทียนอย่างเฉยเมย พลางยิ้มอย่างเย็นชา “ท่านก็บอกไปแล้วว่าหม่อมฉันโกหก เช่นนั้นสิ่งที่หม่อมฉันพูดทั้งหมดก็ล้วนเชื่อมิได้! เหตุใดหม่อมฉันต้องอธิบายอีก!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน