ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1495

อู๋จื่อผิงเซไปเซมา ในช่วงนี้ทางเดินทั้งสองด้านล้วนเป็นสระน้ำ และเพื่อความงดงามในการชมดอกบัว รั้วโดยรอบจึงทำถึงแค่เอวเท่านั้น

อู๋จื่อผิงพุ่งไปตรงรั้วท่ามกลางความตื่นตระหนก หรืออาจจะเพราะแรงเกินไป ทำให้นางข้ามผ่านรั้วแล้วตกลงไปในสระน้ำ

เกิดเสียงตู้มดังขึ้น จากนั้นนำในสระก็กระจายตามที่อู๋จื่อผิงตก อู๋จื่อผิงตกลงไปในน้ำทั้งตัว

เซียวหลินเทียนตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะออกมา

นี่มันตลกเกินไปแล้ว!

เขามิสามารถควบคุมตนเองได้ เขาคาดมิถึงว่าจะมีคนโง่ถึงขั้นนี้ เพียงทักทายก็สามารถพาตนเองไปอยู่ในสระน้ำได้

จ้าวซวนกับพวกลู่หนานก็อยากจะขำ แต่ก็พยายามอดกลั้นไว้

ถึงอย่างไรนางก็เป็นสตรีขององค์จักรพรรดิ เมื่อเกิดเรื่องแล้วพวกเขาหัวเราะจะมิเหมาะสม

“ช่วยด้วย!”

“ช่วยด้วย! ฝ่าบาทรีบช่วยกุ้ยเหรินอู๋ด้วยเถิดเพคะ!”

เฉี่ยวเอ๋อร์ตะโกนอย่างตกใจ

จ้าวซวนจึงได้สติแล้วรีบให้องครักษ์ผู้หนึ่งไปหาแม่นมสองคนมาช่วย ตนก็รีบไปดูว่าข้าง ๆ มีไม้ไผ่หรือไม่ เมื่อหาไม้ไผ่เจอก็ยื่นไปในน้ำให้อู๋จื่อผิงจับไว้ก่อน

อู๋จื่อผิงอยากจะแสร้งเป็นลมให้ได้รับความเห็นใจจากเซียวหลินเทียน ไหนเลยจะคิดว่าสระน้ำจะหนาวเข้ากระดูกเช่นนี้

กระทั่งนางตัวสั่นและถูกแม่นมทั้งสองช่วยขึ้นมาจึงพบว่าเซียวหลินเทียนไปตั้งนานแล้ว

อู๋จื่อผิงมองพื้นที่ที่ว่างอย่างงุนงง แล้วตาเหลือก ครานี้เป็นลมไปจริง ๆ แล้ว...

......

พระตำหนักคุนหนิง

คนของหลิงซวนมารายงานเรื่องสนุกนี้ให้หลิงซวนรู้อย่างรวดเร็ว

เจ้านายสองคนขัดแย้งกัน คนรับใช้อย่างพวกหลิงซวนเห็นแล้วก็ร้อนใจแทนหลิงอวี๋ แต่เหตุใดเจ้านายของตนจึงมิได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

“นำกลับมานานแล้วเพคะ! เจ้านาย ท่านเห็นว่าหิมะตกก็เลยอยากจะพาเราทำหม้อไฟใช่หรือไม่?”

หานเหมยเข้าใจหลิงอวี๋ นางทำท่าทางตะกละขึ้นมาทันที “เจ้านาย ฤดูหนาวเช่นนี้เหมาะแก่การทำหม้อไฟ ท่านบอกมาเลยว่าต้องการวัตถุดิบใด บ่าวจะไปหาที่ครัวหลวงเพคะ!”

หลิงอวี๋ให้สุ่ยหลิงนำกระดาษกับพู่กันมาแล้วเขียนวัตถุดิบหม้อไฟลงไปพลางเอ่ย “ประเดี๋ยวเจ้าไปบอกเยวี่ยเยวี่ยกับพวกเซี่ยเหวยมากินอาหารเย็น ส่วนทางด้านไทฮองไทเฮาข้าจะไปเชิญด้วยตนเอง!”

“เพคะ!”

หานเหมยนำวัตถุดิบที่หลิงอวี๋เขียนเดินออกไป

แม่นมลี่เห็นว่าตั้งแต่ต้นจนจบหลิงอวี๋มิได้เอ่ยถึงเรื่ององค์จักรพรรดิเลย ในที่สุดก็ทนมิไหวเอ่ยเตือนออกไป

“ฮองเฮา บ่าวคิดว่าท่านไปเชิญองค์จักรพรรดิมาเสวยด้วยกันเถิดเพคะ! พวกท่านเย็นชาใส่กันเช่นนี้มิดีเลยเพคะ!”

“ฮองเฮา กุ้ยเกรินอู่จะต้องมองออกแน่นอนว่าท่านกับองค์จักรพรรดิขัดแย้งกัน ดังนั้นนางจึงคิดจะฉวยโอกาส! หากท่านมิคว้าพระทัยขององค์จักรพรรดิไว้ เช่นนั้นจะมิเสียเปรียบพวกคนเลวเหล่านั้นหรือเพคะ?”