ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1496

แม่นมลี่อยู่กับหลิงอวี๋ตั้งแต่ในตอนที่ยากลำบากกันมา สิ่งที่พวกหลิงซวนมิกล้าพูด แม่นมลี่กล้าพูด

แม่นมลี่เอ่ยอย่างเกลี้ยกล่อม “องค์จักรพรรดิมิใช่อ๋องอี้เช่นเมื่อก่อนแล้ว พระองค์มีสถานะสูงศักดิ์ ท่านกับพระองค์โกรธกันเช่นนี้ คนที่จะเสียเปรียบไปตลอดก็คือท่านเพคะ!”

“แม่นม มิต้องพูดแล้ว ข้าเข้าใจทั้งหมด!”

หลิงอวี๋พูดตัดบทแม่นมลี่เรียบ ๆ

สองวันนี้นางพิจารณาอย่างชัดเจนมากแล้ว นางอยากจะใช้เรื่องนี้ลองหยั่งเชิงขีดจำกัดของเซียวหลินเทียน

ดูว่าเขาจะสามารถทนตนไปได้ถึงขั้นไหน!

หากแค่ความโกรธธรรมดา หลิงอวี๋มิถือสาก็ย่อมได้

ทว่าหากเรื่องนี้พัฒนาต่อไปแล้วเซียวหลินเทียนมิอาจทนตนได้จริง ๆ เช่นนั้นก็ให้เป็นความรักที่จากกันด้วยดี

หากเซียวหลินเทียนติดเชื้อความคลางแคลงใจของจักรพรรดิ อยากจะประหารตน เช่นนั้นนางก็ต้องพิจารณาทางหนีทีไล่ให้พวกนางทุกคน

ยามจำเป็น หลิงอวี๋ก็จะพาพวกนางไปแนะนำกับมู่หรงชิ่งที่เยวี่ยใต้ หรือไม่ก็หาที่ที่ดีอยู่กันอย่างสันโดษ

แน่นอนว่าหลิงอวี๋มิหวังให้ไปถึงขั้นนั้น หากเป็นเช่นนั้นความเสียสละของพวกนางคงจะมากเกินไป

ตอนนี้ก็ดูท่าทีของเซียวหลินเทียนไป!

ครานี้หลิงอวี๋ตัดสินใจว่าจะมิประณีประนอม!

แม่นมลี่ยังอยากจะเกลี้ยกล่อมต่อ หลิงอวี๋จึงเอ่ยอย่างเย็นชา “แม่นม เจ้าเคยพูดเองว่าจิตใจของคนเราเปลี่ยนกันได้!”

“ในอดีตเซียวหลินเทียนมีเรื่องขอร้องข้าจึงได้อดทนกับข้าเล็กน้อย!”

“แต่ตอนนี้ เขาเป็นจักรพรรดิที่อยู่เหนือคนทั้งใต้หล้า มีคนช่วยเขาและทำงานให้เขามากมายถึงเพียงนั้น ตัวข้านอกจากมีทักษะการแพทย์ยอดเยี่ยมแล้วมีประโยชน์อะไรกับเขาเล่า?”

“วันนี้ในวังยังมิได้มีสนมเข้ามา เขาก็กล้ามิไว้หน้าข้าแล้ว เช่นนั้นในวันข้างหน้ามีสตรีเข้ามาทีละคน ยังจะมีพื้นที่ใดให้ข้ายืนกัน?”

“เจ้าก็เคยเห็นตอนที่เขาไร้ความปรานีต่อข้า เจ้าคิดว่าหากข้าบากหน้าไปเอาใจเขาจะมีประโยชน์จริงหรือ?”

เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกหลิงซวนซึ่งเป็นนางรับใช้ที่รู้เรื่องภายในของตำหนักอ๋องอี้เมื่อก่อน หลิงอวี๋มิปิดบังความคิดของตนแม้แต่น้อย