ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1497

หลิงอวี๋ตั้งใจสั่งทำโต๊ะมาสามโต๊ะเพื่อกินหม้อไฟ พวกหานเหมยก็จัดโต๊ะไว้ที่โถงด้านข้าง

กระทั่งหลิงอวี๋เชิญไทฮองไทเฮามาก็เริ่มจุดไฟ

ไทฮองไทเฮาเองก็ได้ยินจากแม่นมเว่ยว่า หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนมิได้ไปมาหาสู่กัน แต่เมื่อเทียบกับแม่นมลี่แล้ว ไทฮองไทเฮาทำเหมือนว่าเรื่องนี้มิได้เกิดขึ้น

สามีภรรนาหนุ่มสาวทะเลาะกันเป็นเรื่องปกติมาก หากนางยื่นมือเข้าไปยุ่งอาจจะทำให้เรื่องดี ๆ กลายเป็นเรื่องแย่ก็ได้

อีกอย่างไทฮองไทเฮาเข้าใจหลิงอวี๋มาก หลิงอวี๋ใจกว้าง นิสัยก็ดี โดยปกติแล้วปัญหาทั่ว ๆ ไปมิอาจทำให้นางขุ่นเคืองได้ นางไม่มีทางจับจ้องอย่างมิยอมปล่อย

“หม้อนี้แปลกใหม่มาก เป็นเพราะความรุ่งโรจน์ของอาอวี๋ในวันนี้ข้าถึงได้เห็น!”

ไทฮองไทเฮาเห็นหม้อที่รูปร่างคล้ายผังแปดทิศ จึงมองพิจารณาอย่างสงสัยแล้วยิ้มพลางเอ่ยชื่นชม

หลิงอวี๋ยิ้มพลางเอ่ย “วันนี้จู่ ๆ ก็นึกอยากกินหม้อไฟเพคะ ที่ครัวหลวงมิได้เตรียมเนื้อแกะไว้ หากมีเนื้อแกะหั่นชิ้นบาง ๆ หม้อไฟจึงจะเลิศรสเพคะ!”

แม้ว่าจะไม่มีเนื้อแกะ หลิงอวี๋ก็เตรียมวัตถุดิบที่แสนอร่อยไว้มากมาย แล้วเชิญไทฮองไทเฮานั่งลง จากนั้นก็ใส่ผักให้ไทฮองไทเฮาก่อน

พวกเซียวเยวี่ยมองอยู่ด้านข้างครู่หนึ่ง กระทั่งรู้ว่ากินอย่างไรก็วิ่งไปเริ่มกินเอง

โต๊ะของหลิงอวี๋มีนางกับไทฮองไทเฮา

หัวใจสำคัญของการกินหม้อไฟก็คือบรรยากาศและคนจำนวนมาก ๆ สองคนเอาผักลงไปตั้งนานก็ยังกินมิหมด

หลิงอวี๋กินอย่างมิได้มีความสุขนัก

ไทฮองไทเฮาลองลิ้มรสแล้วกลับไปก่อนโดยอ้างว่ากินมากมิได้

หลังจากที่หลิงอวี๋ไปส่งไทฮองไทเฮา ก็วิ่งมากินที่โต๊ะของพวกเซียวเยวี่ย

เซียวเยวี่ยเป็นเด็กแต่รู้ความมาก คงจะได้ยินเรื่องที่หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนทะเลาะกัน เซียวเยวี่ยในตอนนี้จึงเงียบไปมาก แม้ว่าในใจจะห่วงหลิงอวี๋แต่ก็มิได้แสดงออกมา

เขากับหลิงอวี๋แย่งกันกิน กินไปชมไปว่าท่านแม่เก่ง ทั้งยังเล่าเรื่องตลกในตอนท้ายให้ทุกคนฟังด้วย

หัวเราะกันเสียจนหลิงอวี๋กับพวกหลิงซวนหงายหลัง และบรรยากาศในพระตำหนักคุนหนิงก็คึกคักขึ้นมา

เซียวหลินเทียนเดินตรงไปทางนั้นโดยมิรู้ตัว

มองไกล ๆ เห็นแผ่นหลังของสตรีผู้หนึ่งอยู่ในศาลา ครึ่งตัวอยู่ในความมืด นางหันไปทางสระน้ำ หลังจากดีดผิดอีกหลายครั้งก็หยุดไป

เซียวหลินเทียนเห็นว่าเป็นสตรีจึงหยุดยืน

ในวังนี้นอกจากหลิงอวี๋ยังมีกุ้ยเหรินอีกสองคนโดยปกติแล้วไม่มีสนมที่วัยเยาว์อยู่

นางกำนัลเหล่านั้นก็มิกล้าดีดฉินในวัง กุ้ยเหรินอู๋ที่ออกมาตอนกลางวันก็ตกน้ำ น่าจะมิออกมาเล่นลูกไม้ใดอีก

เช่นนั้นคนที่อยู่ที่นี่ ก็น่าจะเป็นกุ้ยเหรินสวี

เดิมทีเซียวหลินเทียนคิดจะหันหลังเดินออกไป แต่เมื่อนึกถึงที่หลิงอวี๋กินหม้อไฟแล้วมิเรียกตน ก็เกิดความคิดกบฏขึ้นมาในใจของเขา

ข้าละทิ้งชายาสนมเพื่อเจ้า แต่เจ้ากลับทำเช่นนี้กับข้า เช่นนั้นข้าจะทำให้ดูว่าใช่ว่าจะต้องเป็นเจ้าเท่านั้น...